Nonagon (bxb) (cancelled)

Chapter 13: Forgotten

PREVIOUSLY

"Brandon! Nakatingin sila lahat sa'yo!" Sabi ni Ursula. "Umayos ka naman!"

Napakunot ang noo ni Brandon. "Kung makapagsalita ka d'yan, parang andaling gumalaw pagkatapos mabalibag sa pinto." Tumayo ng maayos si Brandon kahit pilit n'yang binabaliwala ang sakit mula sa pagkakahampas. Naglakad na s'ya papalapit sa mga bisita, kung kanina ay mukhang masusungit ang mga ito, ngayo'y parang sila ang nahihiyang lumapit.

"I'm sorry about a while ago." Sabi ni Brandon habang tuloy sa paglalakad papalapit sa mga bisitang nakatunganga.

~

            “Kakain na ba tayo? Kasi baka dahil sa nalipasan ako ng gutom kaya ako nawalan ng malay kanina, sorry,” sabi nito habang nagpapatuloy sa paglalakad papunta sa lamesa.

            Tumakbo papuntang pintuan si Hansel at nagtawag ng mga tauhan.

            “Yes, Brandon, just hang on a little longer, food will be served any second now,” sabi naman nito bago umupo sa kan’yang upuan.

            Lahat ay nasa kani-kanilang mga silya na at makalipas nga ang ilang segundo’y inihain na sa kanilang harapan ang mga pagkaing ini-request ni Brandon. Binigkas ng tauhan ang mga putahe isa-isa, “A variety of Sushis, Seafood Kare-kare, Bicol Express, Beef Sisig, and Lechon, thank you for ordering, dear guests.”

            “Thank you for your service, we’ll call you again if we need anything,” sabi ni Hansel sa waiter at ito’y lumabas na ng private room. “Alright! Everyone, after all the things that happened in just a small span of time, isn’t it great that we will eat?”

            Sinagot ni Tommy si Hansel,“Shut it, we don’t want to hear your whole diary entry before eating.” “Don’t you agree, Brandon?” Tanong n’ya kay Brandon.

            “Okay lang naman sa akin, pwede pa naman akong magtagal,” Brandon happily added.“So go on with your speech, Hansel, pero tulad ng sinabi ni Tommy, ‘wag mo nang pahabain pa.”

            Nanahimik lang si Hansel.

“Wala na ba? Oh, okay. Baka maubos ko lahat ng nasa lamesa kaya mauna na kayo sa pagkuha ng pagkain,” nahihiyang sinabi ni Brandon sa mga kasama. Walang kumikilos para kumuha ng pagkain. “Okay,…, so walang gustong kumuha? Ako nalang ang magse-serve.” Tumayo si Brandon sa pagkakaupo, ang kinuha ang table napkin na nasa harapan ni Tommy at inilagay ito sa pwesto.

Nagulat si Tommy sa ginawa ni Brandon. “Uhm, no, you sit down and I’ll be the one to serve.” Iniupo n’ya si Brandon pabalik sa upuan nito at inilagay ang table napkin na nasa kan’ya kanina kay Brandon.

“Just what the heck are you doing?!” Tanong ni Hansel kay Tommy.

“And what could be your problem?”

Hansel complained,“Nananyansing ka kay Brandon! I saw where you slid your hands! You slid your hands between his thighs! Is that even normal?”

“So what? We do this every single time we eat together, which happens more than three times a day. You are probably wondering what else we do together besides eating together. Oh, I’ll tell you!” Bago pamatapos ni Tommy ang sasabihin ay sinikmuraan s’ya ni Brandon.“Augh! No, let me tell him so that he will be used to seeing that, augh!” Siniko naman s’ya ni Brandon sa tagiliran at napaupo nalang s’ya.

“Enlighten me,” sabi ni Hansel.

“’Wag n’yo s’yang paniniwalaan, hindi ‘yun totoo, yes, we do eat together, pero with the whole family, his and mine. That’s all, no extracurricular activities maliban sa galaan ng both families.” Brandon explained as rapid as the machine gun. “Hindi ba talaga kayo kakain? Go na, bilis!”

Nagtitinginan lamang sila at sumusulyap sa pagkain.

“Ah, so wala talagang kukuha? Fine, ako na ang mauuna, good luck to all of you,” inuna na ni Brandon ang mga nakahain na sushi, kinuha n’ya ng buo ang platter at isinalin sa plato na ang lahat nito.

Naubos ni Brandon ang lahat ng inilagay n’ya sa kan’yang platong kinakainan. Nakita n’yang wala talagang kumukuha, “As in, no one likes to get their share? Everyone is willing to skip lunch but me?”

Hansel suggested a reason, “Uhm, Brandon? Maybe it is because you forgot to pray for the food?”

Mistulang nag-echo sa pandinig ni Brandon ang sinabi ni Hansel at biglang nasamid. “Oh no, I’,m so sorry, I’m so sorry everyone.”

            “Don’t worry, we understand you naman. I can just order some more.” Sabi ni Hansel.

            “That’s great, again, I’m sorry.”

            “It is fine, for now we should feel the silence.”

            …

 

~TO BE CONTINUED~

 

SEE YOU NEXT CHAPTER!!!!

 

Thank you for staying there, sorry for the slow updates. A follow from you would be acceptable, a comment would be great, a vote would be fantastic! Please stay still for the next chapter!