Amiss Prayer (Zawgyi&Unicode) [Completed]

Part-36(စွန်းထင်းမှု)

For Zawgyi
စြန္းထင္းမႈ

ေအးစက္ေသာ ေထြးေပြ႕မႈမရရွိသည့္ ညမ်ားစြာကို တစ္ေယာက္တည္းျဖတ္သန္းရသည္မွာ ပင္ပန္းလြန္းလွသည္။ ဤသည္ကို သူသိႏိုင္မည္ေလာ။ ႀကိမ္းေသေပါက္ သူသိေနႏိုင္မည္ဟု မိမိထင္သည္။ သို႔ေသာ္.. အဘယ့္တြက္ေၾကာင့္ မိမိအေရွ႕သို႔ေပၚမလာရသနည္း။ မုန္းေန၍လား သို႔မဟုတ္... သူမရွိေတာ့၍လား။ အခက္ေတြ႕ရသည့္ စဥ္းစားခန္းတို႔ကို တစ္ေယာက္တည္း အေျဖရွာရသည္မွာ ခက္ခဲလြန္းပါသည္။

သူအခ်စ္ႀကီးပုံကို နားလည္ပါသည္။ ‌သို႔ေသာ္ မိမိကို သူယုံၾကည္သင့္သည္။ ေပးထားမိေသာ ကတိမ်ားသည္ကလည္း ႏႈတ္ဖ်ားကသာလွ်င္ ထြက္လာသည္မဟုတ္။ ႏွလုံးသားမွ ခံစားခ်က္တို႔ကို ႏႈတ္ဖ်ားတို႔ျဖင့္ ပုံေဖာ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဤမွ်မိမိခ်စ္ပါလ်က္ သူက အဘယ့္အတြက္ေၾကာင့္ မိမိကို မယုံပါသနည္း။ အဘယ့္ေၾကာင့္ေရွာင္ထြက္ေျပးေန ရပါသနည္း။

သူေပၚမလာခဲ့သည့္ညမ်ားတြင္ သူ႔ကိုေခၚဖူးပါသည္။ သူ၏နာမည္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္တမ္းတဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏အရိပ္အေယာင္ေလးပင္ မျမင္ရေပ။ သူရက္စက္သည္။ အတိတ္ဘ၀တြင္ မိမိကိုလ်စ္လ်ဴရႈႏိုင္သကဲ့သို႔ ယခုတြင္လည္းပစ္ပယ္ထားျပန္သည္။ မိမိသည္ကလည္း သူ.. မည္သို႔ေသာအျပစ္မ်ိဳးပင္ က်ဴးလြန္ေနပါေစ ခြင့္လႊတ္ၿမဲ ခြင့္လႊတ္ေနသည့္အက်င့္မွာ ေပ်ာက္သြားျခင္းမရွိ။

သူေရာက္လာေသာ ညမ်ားတြင္ သူႏွင့္အတူျဖတ္သန္းရင္း ညမအိပ္သည္သာမဟုတ္။ သူေရာက္မလာေသာညမ်ားတြင္ သူ႔ကိုလြမ္း၍သာ ညတိုင္းအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ေပ။ သူရွိ၍ မအိပ္ခဲ့သည့္ညမ်ားသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္.. သူမရွိဘဲ အိပ္မေပ်ာ္သည့္ညမ်ားသည္ အလြန္၀မ္းနည္းရသည္။ ဤသည္ကို သူသိပါေစ...။

ကြၽန္ေတာ့္၏ ပုံမွန္ႏိုးေနက် အခ်ိန္တိုင္းပင္ ညေနေလးနာရီအခ်ိန္တြင္ အိပ္ရာထခဲ့သည္။ ထုံးစံအတိုင္းပင္ စိုင္းသန႔္ဇင္သည္လည္း အိမ္သို႔ေရာက္ေနျပန္သည္။

" ျမတ္သူ မ်က္ႏွာက ေတာ္ေတာ္ကိုေခ်ာင္သြားတယ္ေနာ္။ ေနမေကာင္းျပန္ဘူးလား "

" ေကာင္းပါတယ္။ သန႔္ဇင္ ထင္ေနလို႔ပါ "

" မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ထင္ေန႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး။ ျမတ္သူ ေတာ္ေတာ္ပိန္လာတယ္ "

" ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြာ။ တစ္ခုခုဆိုရင္ သန႔္ဇင္ကို ေျပာလို႔ရတာပဲ။ တကယ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး "

" အင္းပါ။ စိတ္ပူေအာင္ခဏခဏမလုပ္နဲ႔ေနာ္"

" ကြၽန္ေတာ္ကမလုပ္ပါဘူး။ သန႔္ဇင္သာ ခဏခဏစိတ္ပူတာ "

" ကိုယ္တန္ဖိုးထားရတဲ့လူပဲ စိတ္ပူရတာေပါ့ "

" ဟမ္ "

မထင္မွတ္စြာ ေျပာလာသည့္စကားေၾကာင့္ မိမိအံ့ဩမိသည္။ စိုင္းထြဋ္ေခါင္ေျပာေသာစကားသည္ အခုတြင္လက္ေတြ႕ျဖစ္ေပၚလာေသာေၾကာင့္ပင္..။

" ဟုတ္တယ္။ ျမတ္သူက ကိုယ္တန္းဖိုးရတဲ့လူတစ္ဦးပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္.. ျမတ္သူကို ခ်စ္ေနလို႔ပဲ။ ေယာက္်ားအခ်င္းခ်င္းမို႔ ဒီစကားေျပာရတာ နည္းနည္းအားနာေပမဲ့ မေျပာဘဲမ်ိဳသိပ္လို႔လည္း မျဖစ္ဘူးေလ "

ထိုစကားေၾကာင့္ ျမတ္သူအနည္းငယ္ မ်က္ႏွာပ်က္မိသည္။

သန႔္ဇင္သည္ မိမိအား မခ်စ္ေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္၍ စိုင္းထြဋ္ေခါင္ႏွင့္ အခ်င္းပြားခဲ့ရသည္..။ ယခုတြင္မူ စိုင္းသန႔္ဇင္မွာ ႐ုတ္တရက္ ဤသို႔ဖြင့္ေျပာလာေသာအခါ စိုင္းထြဋ္ေခါင္အား အားနာမိသေယာင္ပင္။

အေတြးစတို႔ျဖင့္ ျမတ္သူ မ်က္ႏွာမေကာင္းသည္ကို စိုင္းသန႔္ဇင္ျမင္ပါသည္။ အေတြးတို႔ကို ၀င္ၾကည့္၍မရေသာ္ျငား ျမတ္သူစိတ္ရႈပ္ေထြးေနသည္ကို စိုင္းသန႔္ဇင္သိပါသည္။

" ဟိုေလ.. ကိုယ္က အခုလို ေယာက္်ားေလးအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခြင့္ပန္မိလို႔ ထူးဆန္းတယ္ထင္ရင္လည္း ျမတ္သူသေဘာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္စိတ္က ထူးဆန္းေနလို႔ ျမတ္သူကိုခ်စ္မိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ျမတ္သူကိုခ်စ္မိလို႔ ကိုယ့္စိတ္ေတြက ထူးဆန္းသြားတာပါ။ ကိုယ့္ကို ႐ြံသြားၿပီလား "

" ႐ြံလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ အံ့ဩသြားလို႔ပါ "

" ဪ.. ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ အဲဒါဆို ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုသေဘာရလဲ "

" ဗ်ာ... "

ယခုတြင္ ခ်စ္ေရးဆို၊ ယခုပင္ အေျဖေတာင္းေနသည္မို႔ အံ့ဩရျပန္သည္။ အံ့ဩမႈတို႔ ထပ္ဆင့္လိုက္ေသာအခါ ျမတ္သူ၏အမူအရာမ်ားပါ ေျပာင္းလာရသည္။ ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္ေန၍ ေမွးေနေသာမ်က္လုံးပင္ ျပဴးလာရသည္။ မၾကာမီက အားမရွိသည့္အသံတို႔မွာလည္း အေတာ္ပင္က်ယ္သြားသည္။

" ဟီး... ကိုယ္နည္းနည္းေလာသြားတယ္။ ကိုယ့္ကိုစဥ္းစားေပးပါေနာ္။ ျမတ္သူ ႀကိဳက္သေလာက္အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားလို႔ရပါတယ္ "

ကေလးဆန္‌ဆန္အၿပဳံးျဖင့္ ဆိုလာေသာ စိုင္းသန႔္ဇင္ကိုၾကည့္ကာ ျငင္းဆိုရမည္ကိုပင္ အနည္းငယ္ အားနာသေယာင္..။ သူသည္ မိမိေဆး႐ုံတြင္ေမ့ေနခ်ိန္၌ မ်ားစြာအကူအညီေပးဖူးသူျဖစ္သည္။ ေဆး႐ုံမွဆင္းေသာအခါတြင္လည္း မိမိအား အလြန္ဂ႐ုစိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုခ်က္ခ်င္းပင္ ျငင္းဆိုရန္ အားနာရေသာ္လည္း ျပတ္သားလြန္း‌ေသာႏွလုံးသားသည္က စိုင္းထြဋ္ေခါင္တစ္ဦးတည္းကိုသာ ေနရာေပးထားသည္။ တျခားေသာျပင္ပလူကို လက္မခံ။ ခံစားခ်က္တို႔သည္လည္း အနည္းငယ္မွ်မယိမ္းယိုင္သြားေပ။ ထို႔‌ေၾကာင့္ စိုင္းသန႔္ဇင္အား ‌ယခုတြင္မျငင္းဆန္ပါလွ်င္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားေပးသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနမည္။ ထို႔ေၾကာင့္သာ ျငင္းဆိုရန္ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။

" ေျပာရမွာ အားနာေပမဲ့ ဒီအတိုင္းေနလို႔လည္းမျဖစ္တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါရေစ။ ကြၽန္ေတာ္ သန႔္ဇင္ကို သူငယ္ခ်င္းထက္မပိုဘူး "

ထိုစကားၾကားၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ စိုင္းသန႔္ဇင္၏ အၿပဳံးခ်ိဳခ်ိဳတို႔မွာလည္း ေပ်ာက္ရွကုန္သည္။

သူတကယ္ပင္ျပတ္သားလြန္းသည္။ အနည္းငယ္မွ်ေတြေဝေနျခင္းမရွိသည့္ သူ၏အေျဖသည္ မိမိ၏ႏွလုံးသားတို႔ကို စူးနစ္ေစသည္။ ပုံမွန္မဟုတ္ေသာခ်စ္ျခင္းျဖင့္ သူတစ္ေယာက္တည္းကိုသာ ခ်စ္မိခဲ့သည္။ ထိုအခ်စ္၏ရလဒ္သည္ ဆုံးရႈံးျခင္း‌ျဖစ္ေနေသာအခါ အလြန္ခံရခက္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႔ကို ႐ိုက္ခ်ိဳးသည့္ႏွယ္...။ သို႔ေသာ္... မိမိသည္ သူတစ္ေယာက္တည္းကိုသာ ခ်စ္မိသည္မို႔ သူ႔ကိုသာရယူလိုသည္။ ပိုင္ဆိုင္လိုသည္။ ထိုေၾကာင့္ မည္သို႔ေသာအေၾကာင္းႏွင့္မွ် လက္ေလွ်ာ့လိမ့္မည္မဟုတ္။

ဤကဲ့သို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားခိုင္မာေသာ စိုင္းသန႔္ဇင္သည္ အၿပဳံးခ်ိဳခ်ိဳမ်ား ေပ်ာက္ရွၿပီးေနာက္ ေအးစက္စက္ႏိုင္လွေသာ အၿပဳံးတုကို ဆင္ျမန္းလိုက္သည္။ ရင္ထဲမွ နာက်င္မႈကို ဟန္ေဆာင္ရင္းသာ...။

" ကိုယ္ေျပာၿပီးၿပီပဲ..။ ျမတ္သူႀကိဳက္သေလာက္ အခ်ိန္ယူၿပီး စဥ္းစားႏိုင္ပါတယ္လို႔။ ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲၾကာၾကာ ျမတ္သူဘက္က လက္ခံတဲ့အခ်ိန္အထိ ကိုယ္ေစာင့္ေနမွာပါ။ ကိုယ့္ကိုျပန္ခြင့္ျပဳပါဦး "

သူ၏အျငင္းစကားတို႔ကို ဆက္၍မၾကားလို။ လက္မခံလိုသည္မို႔ ျပန္ရန္ႀကိဳးစားကာ ျမတ္သူအား ေက်ာခိုင္း၍ မတ္တတ္ရပ္လိုက္သည္။ လွမ္းမည့္ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ျမတ္သူ၏စကားေၾကာင့္ ရပ္တန႔္ကုန္ရသည္။

" ေစာင့္မေနပါနဲ႔သန႔္ဇင္။ ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျဖကေျပာင္းလဲျခင္းမရွိတာမို႔ ေစာင့္ေနလည္း ေမာ႐ုံပါပဲ "

" အေမာခံၿပီးေစာင့္ေနမွာမို႔ ကိုယ့္ကိုမစိုးရိမ္ပါနဲ႔လား "

" ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သန႔္ဇင္ၾကားက ခင္မင္မႈက အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ရွိခဲ့ၿပီးၿပီမို႔လို႔ နည္းနည္းစိုးရိမ္မိပါတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တာကိုေမွ်ာ္လင့္ေနရင္း သန႔္ဇင္ပင္ပန္းမွာကို ကြၽန္ေတာ္မလိုလားဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလဲမွာမဟုတ္တာ ေသခ်ာေနလို႔ပဲ "

" ဘာလို႔အဲဒီေလာက္ထိ ေသခ်ာေနတာလဲ "

" ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးသားက သန႔္ဇင္အတြက္မဟုတ္လို႔ေပါ့ "

" ထားပါ။ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲဆိုၿပီး မေမးခ်င္ဘူး။ သိလည္းမသိခ်င္ဘူး "

ထိုသူႏွစ္ဦးအၾကား ျပတ္သားမႈတို႔သည္ ထပ္တူက်ေနသည္။ သို႔ေသာ္ နယ္ပယ္ခ်င္းမတူေပ။ ျမတ္သူသည္ စိုင္းသန႔္ဇင္မည္မွ်ပင္ ခ်စ္ေရးဆိုေနပါေစ ျငင္းဆန္ဦးမည္မွာ အတိအက်ပင္...။ စိုင္းသန႔္ဇင္သည္လည္း ျမတ္သူမည္မွ်ပင္ ျငင္းဆန္ေနပါေစ.. ခ်စ္ေရးဆိုေနဦးမည္မွာ အတိအက်ပင္..။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အ‌ေလွ်ာ့ေပးမည္မဟုတ္။ တင္းမာေနဦးမည္..။

ထိုအေျခေနကို ရိပ္မိသည့္ စိုင္းသန႔္ဇင္သည္ အနည္းငယ္ရင္ေမာမိကာ သက္ျပင္းခ်မိသည္။

" ဟူး... အခါတိုင္းလည္း အလုပ္ကျပန္လာတိုင္း ဒီအိမ္ကို၀င္ေနက်ပါ။ ဒီေန႔မွ ဒီအိမ္ကိုလာရတာ ပိုပင္ပန္းသြားသလိုပဲ။ ကိုယ္ပင္ပန္းေနၿပီမို႔လို႔ ျပန္ေတာ့မယ္ျမတ္သူ "

ထြက္သြားသူသည္ တစ္ခ်က္မွ်လွည့္မၾကည့္ခဲ့။ က်န္ခဲ့သူ၏ျငင္းဆန္မႈေၾကာင့္ စိတ္ႏွင့္ႏွလုံးသားတို႔ ပင္ပန္းေန၍ျဖစ္သည္။ က်န္ခဲ့သူသည္လည္း ထြက္သြားသူကို တစ္ခ်က္မွ်မၾကည့္ခဲ့။ ထြက္သြားသူ၏ ရယူလိုစိတ္ျပင္းထန္သည္ကိုသိကာ ပင္ပန္းေန၍ျဖစ္သည္။ က်န္ခဲ့သူ ပို၍ပင္ပန္းရသည့္အခ်က္က ရွ္ိေနျပန္သည္။ ဤသည္မွာ ခ်စ္ရသူ ေရာက္မလာျခင္းပင္။

သူေျပာသည့္စကားသည္ တကယ္ပင္မွန္ေနသည္။ သူကႀကိဳတင္ရိပ္မိေန၍ မိမိအားသတိေပးမႈကို မိမိကလက္မခံျငင္းဆန္ကာ အခ်င္းမ်ားခဲ့ရသည္။ ဤသည္ကိုေတြးမိတိုင္းပင္ သူ႔အားေတာင္းပန္ခ်င္သည့္စိတ္တို႔မွာ တားမရခဲ့..။

မိမိက မွားခဲ့သည္။ သူ႔အား အတိတ္သို႔ျပန္၍အလည္ေခၚမိသည္။ နာက်င္ေစလို၍မဟုတ္။ မိမိနာက်င္ရေၾကာင္းကို သူ႔အား သိေစလို႔၍သာ ေျပာမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ျမတ္သူသည္ ဧည့္ခန္းတြင္ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္သဖြယ္ ထိုင္ေနကာ မ်က္ရည္စတို႔ျဖင့္တစ္‌ေယာက္တည္းစကားေျပာေနမိသည္။ ခ်စ္ရသူ ၾကားလိုၾကားျငားသာ..။

" ခင္ဗ်ားကိုေမွ်ာ္ေနရတာ ပင္ပန္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ပင္ပန္းတဲ့အလုပ္ကိုလုပ္ရတာ မႀကိဳက္မွန္း ခင္ဗ်ားသိတယ္မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပင္ပန္းေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔လား။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အေရွ႕ကို လာေပးပါေတာ့ဗ်ာ..။ ေမွ်ာ္ေနရတာ ပင္ပန္းေနၿပီဗ် "

ထိုအခ်ိန္တြင္ မိမိ႐ုတ္တရက္သတိရမိသည္က မိမိအနာတရ ရခ်ိန္တိုင္းတြင္ သူေပၚလာတတ္သည့္ အေၾကာင္းကိုပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ စားပြဲေပၚရွိ ပန္းသီးလွီးရန္ ထားရွိသည့္ ဓားကိုယူကာ လက္ေပၚ၌ျပတ္ရွဒဏ္ရာတခ်ိဳ႕ျဖင့္ နီနီရဲရဲ ပန္းခ်ီကားကို ကိုယ္တိုင္ေရးဆြဲေတာ့မည္။ ထိုပန္းခ်ီကို ခ်စ္ရသူက သေဘာက်ဟန္မတူ..။ မိမိအေရွ႕သို႔ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေရာက္လာကာ ဓားသြားကို ကိုင္ထားလိုက္သည္။

" ဘာလို႔ အဲဒီေလာက္အနာတရ ရခ်င္ရတာလဲ "

ေအးစက္စြာ ေျပာလာသည့္သူ၏စကားသည္ မိမိအားေႏြးေထြးမႈ အျပည့္ေပးပါသည္။ သူေရာက္လာ၍ေပ်ာ္ရပါေသာ္လည္း သူ႔ကိုေျပာခဲ့မိသည့္စကားမ်ားသည္ လြန္ထားသည္ျဖစ္၍ ၀မ္းနည္းမႈကလည္း ေႏွာင့္ယွက္ေနျပန္သည္။ ထိုခံစားမႈတို႔ ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာအခါ ငိုေနသည့္မ်က္ဝန္းႏွင့္ ၿပဳံးေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းတို႔ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ တျခားေသာသူတို႔ ျမင္ပါက မိမိအား႐ူးေနၿပီ ဟုသာထင္လိမ့္မည္။

ဟုတ္တယ္..။ ကြၽန္ေတာ္႐ူးတယ္..။ အခ်စ္႐ူးေလးဆိုပါေတာ့..။

မ်က္ရည္စတို႔ရွိေသာမ်က္၀န္းသည္ သူ႔အားစိုက္ၾကည့္လ်က္ ႏႈတ္ခမ္းမွာၿပဳံးလ်က္ သူ႔အားစကားေျပာမိသည္။

" ခင္ဗ်ားမွ ေပၚမလာပဲ "

" မလိုအပ္ဘူးထင္လို႔ ေပၚမလာတာပါ "

" ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလိုထင္ရတာလဲ "

" မင္းေျပာခဲ့စကားေတြကို မင္းသိမွာပါ "

'ေကာင္ေလး' ဟုေခၚေနသည့္အသံကို ဘ၀င္က်ေနရသည္မို႔ 'မင္း' ဟူ၍သုံးႏႈန္းလိုက္သည္ကို ကြၽန္ေတာ္သေဘာမက်။ ပြင့္လင္းလွသည့္ ကြၽန္ေတာ္က စိတ္ထဲတြင္လည္းမထားတတ္။ ႏႈတ္ဖ်ားတို႔မွ ပုံေဖာ္ကာေတာင္းဆိုမိသည္။

" အရင္လို ေကာင္ေလးလို႔ မေခၚေတာ့ဘူးလား။ အရမ္းစိမ္းကားေနတယ္ေနာ္ "

ထိုစကားႏွင့္အတူ ျမတ္သူသည္ ဓားကိုကိုင္ထားေသာ စိုင္းထြဋ္ေခါင္၏လက္ကိုယူကာ သူ၏ပါးျပင္ႏွင့္ ထိကပ္ထားလိုက္သည္။

" တကယ္ရက္စက္ေနၿပီလား။ ကြၽန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးလားဟင္ "

" အတိတ္ေန႔ရက္ေတြကို ေၾကာက္ေနမွန္းသိသိနဲ႔ ျပန္ဆြဲေခၚတဲ့အထိေတာ့ ကိုယ္မရက္စက္ခဲ့ဘူးထင္တယ္ "

ထိုစကားႏွင့္အတူ စိုင္းထြဋ္ေခါင္၏ပါးျပင္ထက္တြင္ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေလးတစ္ခု ျဖစ္တည္လာသည္။ အသံႏွင့္ လက္တို႔မွာလည္း တုန္ယင္လ်က္ မ်က္ေထာင့္မ်ားသည္လည္း နီရဲလ်က္ပင္...။

" အဲဒီေန႔ရက္ေတြကို ကိုယ္ဖန္တီးခဲ့တာမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့.. ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီး ႐ူးခဲ့ရၿပီးၿပီေလ..။ မလုံေလာက္ေသးလို႔ ျပန္ဆြဲ‌‌ေခၚေနတာလား... "

ဆက္ေျပာမည့္ သူ၏စကားမ်ားကို မၾကားလိုေပ။ သူနာက်င္ေနသည္ကိုလည္း ထပ္၍မၾကည့္လိုေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းကို လက္ညႇိဳးျဖင့္ ပိတ္ကာ တားဆီးမိပါသည္။

" ရွဴး... ‌ကြၽန္ေတာ္မၾကားခ်င္ဘူးေလ။ ထပ္လည္းမသိခ်င္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဆက္မေျပာပါနဲ႔ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ "

ထိုစကားႏွင့္အတူ စိုင္းထြဋ္ေခါင္၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေနရာယူလိုက္သည့္ ျမတ္သူ...

သူ႔အားေတာင္းပန္ေသာ္လည္း သူ႔ထံမွ ခြင့္လႊတ္သံကို မၾကားေသးေပ။

" ေတာင္းပန္ေနတာကို ခြင့္မလႊတ္ဘူးလား။ ဘယ္လိုေတာင္းပန္ရမွာလဲ ဟင္ "

" ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာင္းပန္မွာလား "

" အင္း.. "

" ဟိုဆရာ၀န္ကို ထိခိုက္ေစခ်င္တယ္ "

" သူ႔ကိုမွလား.. "

" အင္း.. ဘာလဲ ေကာင္ေလးမလုပ္ႏိုင္ဘူးလား "

" အခုခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အေရးႀကီးဆုံးသူမို႔လို႔ ခင္ဗ်ားခိုင္းတာမွန္သမွ် အကုန္လုပ္ႏိုင္မယ္ထင္တယ္ "

ေကာင္ေလး၏ ထိုစကားသည္ မိမိ၏နာက်င္မႈတို႔ကို ေျပေပ်ာက္ေစႏိုင္သည့္ အေကာင္းဆုံးေဆးတစ္ခြက္ပင္။ မိမိအားဘ၀င္က်ေစသည့္ ထိုစကားေၾကာင့္ ၿပဳံးမိပါသည္။

" ဘာမွလုပ္စရာမလိုပါဘူး။ ဒီအတိုင္းေလး ကိုယ့္ကို ခြင့္လႊတ္ေပး႐ုံေလးပဲ "

" အဲဒါက ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ႏိုင္ဆုံးအရာပါ "

ေကာင္ေလး ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး။ ေကာင္ေလးရဲ႕ျဖဴစင္တဲ့လက္မွာ ေသြးစြန္းေနမွာကို.. ကိုယ္မလိုလားဘူး။ ကိုယ့္လက္မွာပဲ အစြန္းခံမယ္ေကာင္ေလး..။ အဲဒါက ေကာင္ေလးကို သိပ္ခ်စ္လို႔ပဲ။

ေသြးညႇီနံ႔လႊမ္းေနေသာ အေတြးတို႔ကို ျမတ္သူမသိခဲ့။ ျမတ္သူ သိသည္က သူဘာလုပ္လုပ္ ခြင့္လႊတ္ေပး႐ုံသာ...။

႐ိုးရာပ်က္လွ်င္ နတ္ကိုင္မည္ကို စိုးရိမ္သည့္အလား...။ စိုင္းသန႔္ဇင္သည္လည္း ျမတ္သူရွိရာကို မလာဘဲမေန..။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ဂ်ဴတီၿပီးခ်ိန္ ညေနတိုင္းတြင္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ယေန႔တြင္အိမ္၌ ‌ျမတ္သူ၏အေမႏွင့္အဘြားပါရွိေနသည္မို႔ စကားေျပာရာတြင္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ အခ်ိန္အားျဖင့္ ညရွစ္နာရီသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ စိုင္းသန႔္ဇင္သည္လည္း အိမ္သို႔ကားေလးျဖင့္ အျပန္ခရီးဆက္ခဲ့သည္။

စိုင္းသန႔္ဇင္ကားေမာင္းရင္းတြင္ ကားလမ္းမ၌ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးသည္ သူ၏ကားေရွ႕တြင္ ႐ုတ္တရက္ေပၚလာသည္မို႔ ထိုသူအားေရွာင္လိုက္ရာ ကားလမ္းမေဘးရွိ သစ္ပင္ကို ၀င္တိုက္မိခဲ့သည္။ စိုင္းသန႔္ဇင္ေသြးထြက္လြန္ေနသည့္ ျမင္ကြင္းကို အၿပဳံးတစ္ခုျဖင့္ ေက်နပ္စြာၾကည့္ေနသူတစ္ဦးရွိခဲ့သည္။ ထိုသူမွာ စိုင္းထြဋ္ေခါင္ပင္ျဖစ္သည္။

" ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ကိုယ္ေနရင္ရရဲ႕သားနဲ႔ ငါ့ရဲ႕ဘ၀ေလးကို ဘာလို႔လုခ်င္ရတာလဲ။ ငါ့ဘ၀ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာ မင္းအျပစ္ပဲ။ မင္းသိပ္မွားတယ္ ဆရာ၀န္ေလး .. "

စိုင္းသန႔္ဇင္၏အျပန္ခရီးသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာမေကာင္းခဲ့။ အိမ္အျပန္ခရီးမဟုတ္။ ဘ၀နိဂုံးခရီးသာ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ထိုခရီးစဥ္ကို ပို႔ေဆာင္သူက စိုင္းထြဋ္ေခါင္ပင္.. ။

စိုင္းထြဋ္ေခါင္သည္ ထိုခရီးစဥ္ကို ပို႔ေဆာင္ေပးၿပီးေနာက္ ျမတ္သူထံသို႔ျပန္လာခဲ့သည္။ ျမတ္သူ၏ အေရွ႕သို႔ေရာက္ေသာအခါ ေသြးေပေနေသာလက္ကို ျမတ္သူ၏ ႏွာေခါင္းအနားသို႔ ကပ္ေပးလိုက္သည္။

" ဆရာ၀န္ေလးက ေကာင္ေလးကို စိတ္ရႈပ္ေစခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ အခု သူ႔ေသြးအနံ႔ကိုရွဴၿပီး စိတ္ရႈပ္တာေတြကို ေျဖေဖ်ာက္လိုက္ေနာ္။ သူ.. ေကာင္ေလးကို ေနာက္ထပ္ စိတ္ရႈပ္ေအာင္ လုပ္လို႔မရေတာ့ဘူး "

ေၾကာက္မက္ဖြယ္အတိႏွင့္ထိုစကားကို စိုင္းထြဋ္ေခါင္ဆိုလာသည္။ ျမတ္သူသည္က နည္းနည္းမွ်မထိတ္လန႔္ခဲ့။ ပုံမွန္အတိုင္းသာ ၿပဳံး၍ႀကိဳဆိုေနသည္။

အနားသို႔ေရာက္လာကာ ေထြးဖက္ထားသည့္ခ်စ္ရသူအား ျပန္လည္ဖက္တြယ္ထားမိသည္။ ေအးစိမ့္‌ေနေသာ လမ္းမထက္မွ ျပန္လာသည့္ခ်စ္ရသူအား ေႏြးလိုေႏြးျငားသာ..။

" ေကာင္ေလးအတြက္ စိတ္ရႈပ္ရမယ့္အရာေတြကို ရွင္းလိုက္တာေလ။ ကိုယ္ေတာ္တယ္မဟုတ္လား "

" ဒါေပါ့... "

" ခြင့္လႊတ္မယ္ မဟုတ္လား "

" ေျပာၿပီးၿပီပဲ။ ခင္ဗ်ားကို ခြင့္လႊတ္ဖို႔က ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ႏိုင္ဆုံးအရာပါလို႔ "

" သိပ္ခ်စ္တယ္ေကာင္ေလးရယ္ "

သူ၏စိုးရိမ္မႈအား ဤသို႔ေသာနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းလိုက္သည္ကို အျပစ္မတင္ရက္။ သူသိပ္ခ်စ္၍ ဤသို႔မွားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သိပ္ခ်စ္၍ ဤသို႔ခြင့္လႊတ္မိသည္။