Гэртээ бүхэл бүтэн 2 хоногийг яг л үхчихсэн мэт дуугүй суусаар өнгөрүүлэв.
Энэ хугацаанд Жонгүг надруу байн байн залгаж, завсаргүй мессеж бичсээр байлаа. Хэдий би түүнд хариу бичихийг хүссэн ч юу гэж хэлэхээ мэдсэнгүй. Харин Юнгигын хувьд би түүнээс уучлалт гуйхыг маш их хүсэж байна. Гэхдээ хэрхэн яаж гуйхаа бодсоор л...
---
Гунигтай бодлоор дүүрэн гурав дахь хоног минь ийнхүү эхэллээ...
Бас л би орь ганцаар сууж байна. Царай алдаж бас цаг алдсаар...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
---
Орой болсон ч нойр минь хүрэхгүй байгаа болохоор дэмий л зурагтаа ширтсээр сууж байлаа. Гэтэл гэнэт хэн нэгэн нь хаалганы түгжээ тайлах дуу сонсогдож эхлэв. Би гайхан хаалган дээрээ гүйж очвол яг өөдөөс минь Юнги ах хаалга нээсээр ороод ирлээ.
Түүний царайг хармагц л дотор минь хачин болж нүд минь нулимсаар дүүрэв.
"Ахаа!..."
Би ийнхүү хэлээд шууд л гүйж очин түүнийг тэврэн авахад тэр намайг зөрүүлэн тэврээд нуруун дээр минь зөөлөн цохиж өглөө.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
---
Хамаг байдгаараа дотроо онгойтол сайхан уйлж авахад Юнги ах намайг аргадасаар суув.
YOU ARE READING
•●•АВРАГЧ•●• [Дууссан]
FanfictionТусгай аврах багийн ахмад Жон Жонгүг болон түүнтэй санаандгүй байдлаар таарсан Мин Арум хоёрын адал явдалтай хайрын түүхийг та бүхэн хүлээн авна уу.
![•●•АВРАГЧ•●• [Дууссан]](https://img.wattpad.com/cover/215169874-64-k486632.jpg)