က်န္ခ်န္....?

သူ ေျခလွမ္း အရွိန္ျမႇင့္ၿပီး ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္သြားသည့္အခါတကယ္က်န္ခ်န္ျဖစ္ေန၏။က်န္ခ်န္သည္ လည္တိုင္ကို အေႏြးထည္ထဲ
ႀကဳံ႕၍၊လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအိပ္ကပ္ထဲထည့္ၿပီး ဆိုင္တံခါးေရွ႕မွာမတ္တပ္ရပ္ၿပီးေစာင့္ေနခဲ့
သည္။သူ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာရေသးခင္က်န္ခ်န္ကသူ႕ကိုအရင္ျမင္သြား၏။အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ဒါမွမဟုတ္ရန္လိုေနသည့္အသံ
ေၾကာင့္လားမေသခ်ာေပမယ့္၊သူ႕အသံသည္အက္ရွရွျဖစ္ေန၏။
"Fuck, မင္း ဘာလို႔မနက္ျဖန္မွမလာလဲ။"

သူ႕ပါးစပ္မွေနာက္ဆုံးစကားေျပာလာခ်ိန္တြင္အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ အသံတုန္ေနမွန္း ကုေဖး သတိျပဳမိလိုက္၏။က်န္ခ်န္အသံက တုန္ၿပီးသြားခ်င္းရိုက္ေနသည့္အသံကိုၾကားေန၏။

အိပ္ကပ္ထဲမွဆိုင္ေသာ့ကို ကုေဖး ထုတ္လိုက္တယ္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္။ငါစီးလာတဲ့ busကားကအရမ္းေႏွးေနလို႔။"

က်န္ခ်န္က ဆိုင္ကိုလက္ညွိုးထိုးျပလာ၏။
"မင္းက မိသားစုစီးပြားေရးလည္းဂ႐ုမစိုက္
ဘူး။"

"ဟင္, '"
ကုေဖး သူ႕ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။

"ေဘးအိမ္ကေဒါက္တာက ေန႕လည္တည္းက
ဆိုင္မဖြင့္ဘူးလို႔ေျပာတယ္။ "

"ဟုတ္တယ္။"
ကုေဖး ဆိုင္တံခါးကိုဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ဆိုင္ထဲမွအေႏြးဓာတ္သည္သူတို႔ကိုရိုက္ခတ္လာသည္။
"ဒီေန႕ ငါ့အေမ ဆိုင္ေစာင့္ရမယ့္ေန႕။ဒါေပမဲ့ သး ကိစၥတစ္ခုေပၚလာလို႔ အျပင္ထြက္သြားတယ္။"

"သြား,သြား။"
က်န္ခ်န္က သူ႕အေနာက္မွာရပ္ၿပီး ကုေဖးကို ေနာက္မွျမန္ျမန္တြန္းၿပီးဆိုင္ထဲေျခခ်ခိဳင္းေန
၏။အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာခုန္ဆြခုန္ဆြလုပ္ေနခဲ့ရၿပီးေနာက္တြင္ သူ ထိုင္ခုံေပၚမွာထိုင္ခြင့္ရ
ေတာ့မည္။
"ငါ ခဲၿပီးေသေတာ့မယ္။ "

ကုေဖး လွ်ပ္စစ္အပူေပးပန္ကာကိုယူၿပီး
သူ႕ေဘးမွာ ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။
"မင္း ဘယ္အခ်ိန္တည္းက ေရာက္တာလဲ။ "

"ခုႏွစ္နာရီ ငါးဆယ္မိနစ္။"
က်န္ခ်န္က သူ႕ကိုျပန္ေျဖလာၿပီးအေႏြးထည္ ထည့္ထားတဲ့အိတ္ကို ေကာင္တာေပၚမွာတင္လိုက္သည္။

ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]Where stories live. Discover now