ေဆာင္းဦးရဲ႕ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ေလျပည္က အေအးႀကိဳက္
တဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔အတြက္ေတာ့ စိတ္ေက်နပ္စရာ။
မနက္ေစာေစာထလို႔ ျပင္ဆင္စရာ႐ွိတာျပင္ဆင္ၿပီး
ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔အေျပးသြားရတယ္။ဒီေန႔ကဆိုင္ဖြင့္မယ့္
ပထမဆံုးေန႔ေလ။
စဖြင့္တဲ့ေန႔ဆိုေပမယ့္အေတာ္ေလးလူစည္သည္။
အဘိုးရဲ႕Bakeryေလးက ဆိုင္ေသးေသးေလးေပ
မယ့္ဒီအရပ္မွာေတာ့ အေတာ္နာမည္ႀကီးပံုရသည္။
အကူအေနနဲ႔ေတာ့ အဘိုးလက္ထပ္ကတည္းက
ဆိုင္မွာကူလုပ္ေပးေနက် စုန္႔က်ိရန္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေတာ့႐ွိသည္။ေကာင္ေလးကလည္း
မခိုမကပ္ဘဲ အလုပ္ႀကိဳးစားတာမို႔ အဆင္ေျပေျပနဲ႔
ပဲဆိုင္ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီဆိုင္ေလးကိုသေဘာက်သည္။သူလိုခ်င္ခဲ့တာ ဒီလိုဘဝမ်ိဳးပဲေလ။ဘယ္သူ႔
အေပၚမွမမွီခိုရပဲ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ဘဝကို
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖတ္သန္းခ်င္တာ။သူ႔ဘဝအတြက္
ဒီအေျခအေနေလးက အရမ္းကိုေအးခ်မ္းေနခဲ့ၿပီး
ျဖစ္သည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆိုင္စဖြင့္တဲ့ေန႔ေလးက အဆင္ေျပေျပနဲ႔ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့သည္။ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုယ္တိုင္လည္း ပင္ပန္းေနတာမို႔ အိမ္ကိုသာတန္းျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ထူးဆန္းစြာပဲ အိမ္တံခါးကပြင့္ေနသည္။သူမနက္ကထြက္လာတုန္းက ေသခ်ာေပါက္ ေသာ့ခတ္ခဲ့ပါတယ္။ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္။
ဘာမဆို ေစ့ေစ့စပ္စပ္လုပ္တတ္တဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔အဖို႔
အိမ္ေသာ့ခတ္ဖို႔ေမ့ေနခဲ့တယ္ဆိုတာ လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥ။တစ္ခုခုေတာ့ မူမမွန္ဘူး။
သတိႀကီးႀကီးထားၿပီး အိမ္ထဲေျခလွမ္းလွမ္းလိုက္ေတာ့ တံခါးဝမွာ ေတာင္တစ္ဖက္ ေျမာက္တစ္ဖက္
ျဖစ္ေနတဲ့ ဖိနပ္တစ္ရံ။မဟုတ္မွလြဲေရာ...အိမ္ကို
သူခိုးဝင္တာလား။ပိုၿပီးထူးဆန္းတာက တစ္အိမ္လံုးကမီးေတြထိန္ထိန္လင္းလို႔။
ဘယ္သူခိုးက တစ္အိမ္လံုးမီးဖြင့္ၿပီး ခိုးမွာလဲ။
ေဝခြဲမရေတာ့တဲ့အဆံုး ေဘးမွာေတြ႔တဲ့အုတ္နီခဲတစ္ခဲကိုေကာက္ၿပီး အိမ္ထဲကိုတစ္လွမ္းခ်င္းဝင္လာခဲ့
တယ္။ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ သတိႀကီးစြာစြဲကပ္ထားရ
ျပန္သည္။တစ္ခ်က္မွားတာနဲ႔ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ
ႀကိဳၿပီးမခန္႔မွန္းႏိုင္တဲ့အေျခအေန မဟုတ္လား။
