"ေမာင္..."
"........"
ျပန္မထူးေသာထိုလူသားထိုင္ေနရာေရွ႕သြားရပ္ကာရင္ဘက္တြင္ဟၿပဲျဖစ္ေနေသာအက်ိႌၾကယ္သီးမ်ားအားတြယ္ေပးလိုက္ေလသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ကစတာပါ...ေမာင္သြားခ်င္သြားေလကြၽန္ေတာ့ကိုခြင့္ေတာင္းစရာမွမလိုတာ.."
"မဟုက္ဘူး လိုတယ္...မင္းမသြားခိုင္းရင္ငါမသြားဘူး.."
"ေအာ္...ေမာင္ရယ္..သြားပါ..ဒါေပမယ့္အခ်ိန္နဲ႔ျပန္လာေနာ္.."
"ဘယ္သြားမွာလဲေရာမေမးေတာ့ဘူးလား.."
ေမာင္ကေလႀကံႀကံဖန္ဖန္ကိုရစ္ေနျပန္ပါၿပီ။ကြၽန္ေတာ္လက္မလႊတ္နိုင္ေအာင္ရည္႐ြယ္ထားေလသလားပင္။အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ေမးခ်င္တာေပါ့...ေမးခြင့္မရွိမွာလဲဆိုးတယ္။ဘာလို႔ဆိုေမာင္နဲ႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ကဆိုင္မွမဆိုင္ပါပဲ။ေမာင္အိမ္စေရာက္တဲ့ေန႔ကထားမသြားပါနဲ႔ဆိုၿပီးငိုေနခဲ့ေတာ့...ေမာင့္ရင္ထဲရွိေနတဲ့တစ္စံုတစ္ေယာက္ဆီသြားမွာလည္းေၾကာက္တယ္။မေမးရဲဘူးေမာင္။
"ဟို...."
"......."
"ဟင့္အင္း..."
"ေၾသာ္...အဲ့တာဆိုသြားၿပီ.."
ထထြက္သြားေသာေမာင့္ေက်ာျပင္ကိုလွမ္းၾကည့္ေနရင္းပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ေတြထပ္တိုးလာတာေမာင္မွမသိတာ။
"ေမာင္.."
"အင္း.."
ေခၚတာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းျပန္လွည့္လာတဲ့ေမာင့္ေၾကာင့္ၾကည္ႏူးမိျပန္သည္။တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကြၽန္ေတာ္ကမသြားနဲ႔လိုေျပာရင္အခုလိုမ်ိဴးနားေထာင္ေပးမွာလားေမာင္။
"အျပင္မွာေနပူတယ္..ဦးထုတ္ေဆာင္းသြား.."
"အင္း.."
"ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ေနာ္...ထမင္းအတူစားဖို႔ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ေနမယ္.."
မတိုးမက်ယ္ေရ႐ြတ္လိုက္မိေလသညိ။ကြၽန္ေတာ္ကသတၲိမရွိဘူးထင္တယ္ေမာင့္ကိုတိုက္ရိုက္ေျပာဖို႔ကိုဒီပါးစပ္ႀကီးကဘာစကားမွထြက္မလာဘူး။
ေလွကားရင္းတြင္ရပ္ၾကည့္ကာတျဖည္းျဖည္းေဝးကြာသြားေသာေမာင့္ေက်ာျပင္ႀကီးအားေငးေနလိုက္သည္။တံခါးအားအသာျပန္ပိတ္ကာထြက္သြားေတာ့မွမီးဖိုေခ်ာင္ထဲျပန္ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။
YOU ARE READING
ေမာင္လူဆိုးေလး(Complete)
Romanceတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုဂရုစိုက္ေပးခ်င္တာက ခ်စ္တယ္လို႔ဆိုလိုတာမဟုက္လား.. ဒါဆိုငါမင္းကိုဂရုစိုက္ေပးမယ္
part5
Start from the beginning
