[Zawgyi]
အရင္ကတစ္ေယာက္စာ
အခုေတာ့နွစ္ေယာက္ေပါ့။
အရင္ကအေၾကာင္းေတြအားျပန္ေတြးမိျပန္သည္။
ေမာင္ေရာက္ခဲ့စဥ္အခ်ိန္ကအနည္းငယ္စိမ္းသလိုျဖစ္ေနေပမယ့္ယခုေတာ့ေမာင္ကမိသားစုဝင္လိုျဖစ္ေနေပသည္ဟုခံစားမိလာသည္။သူနဲ႔အတူတစ္ေနကုန္ေနသည္။စကားသိပ္မေျပာေပမယ့္ဘာလုပ္လုပ္ကူေပးသည္မို႔ယခုဆိုသူ႔ဘာသာသူပင္ထထလုပ္ေနတတ္သည္။
မနက္ပိုင္းၿခံထဲကသန္႔ရွင္းေရးကအစအပင္ေတြေရေလာင္းေပါင္းသင္တာအဆံုးလုပ္ေပးျပန္သည္။ကြၽန္ေတာ္ဝင္လုပ္ရင္မ်က္ေထာက္နီႀကီးနဲ႔ျပန္ၾကည့္ၿပီးေအာ္လႊတ္ေနတတ္ေသး။ကိုယ္ကအိမ္ရွင္လားဧည့္သည္လားေတာင္ျပန္ေတြးေနရေလာက္တဲ့အထိပင္။ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ဆို၍ခ်က္ျပဳတ္ေလ်ွာ္ဖြတ္ေလာက္သာ။အဲ့ဒီအရာေတြက်ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာကဝိုင္းမလုပ္ဘူးဗ်။
ညေနဘက္ကန္စြန္း႐ြက္သြားပို႔ရင္လည္းစက္ဘီးတြန္းကာလိုက္ပို႔ေပးသည္။(ေမာင္ကစက္ဘီးမစီးတတ္ဘူးတဲ့ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္တင္နင္းတာက်ျပန္ေတာ့လည္းမစီးခ်င္ဘူး...သူ႔ဘာသာသင္ၿပီးတတ္ေတာ့မွသူတင္နင္းမယ္တဲ့။)
ထမင္းအိုးတင္ထားလိုက္ရင္းမီးဖိုေခ်ာင္ထဲတံမ်က္္စည္းလွဲေနစဥ္အေနာက္ဘက္ဆီမွမလံုသလိုခံစားမိတာေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္မိေလေတာ့ေမာင္ရယ္ေလတံခါးကိုမွီကာလက္ပိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။
"ေၾသာ္ေမာင္...ဗိုက္ဆာေနလို႔လား.."
"အျပင္ခနသြားမို႔..မင္းကိုလာခြင့္ေတာင္းတာ.."
ရုတ္တည္ႀကီးနဲ႔ထေျပာလာသည့္စကားေၾကာင့္မွင္သတ္မိသည္။သူကမသြားနဲ႔ဆိုမသြားဘဲေနမွာမ်ားလား..လာခြင့္ေတာင္းတယ္ဆိုေတာ့။ဒီတစ္လအတြင္းမွာသိခဲ့ရတာကေမာင္ကတခါတေလဆိုကေလးဆန္တတ္သည္။
တံမ်က္စည္းကိုေဘးတြင္ေထာင္ထားလိုက္ကာေမာင့္ေရွ႕သို႔ေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။
"မသြားရဘူးဆိုရင္ေကာ.."
ပုခံုးတခ်က္သာတြန္႔ျပၿပီးမ်က္နွာမသာမယာနွင့္ခံုေပၚတြင္သြားထိုင္ေနေလသည္။ဒါဟာသူေျပာတာကိုလက္ခံသည္ေပါ့။
YOU ARE READING
ေမာင္လူဆိုးေလး(Complete)
Romanceတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုဂရုစိုက္ေပးခ်င္တာက ခ်စ္တယ္လို႔ဆိုလိုတာမဟုက္လား.. ဒါဆိုငါမင္းကိုဂရုစိုက္ေပးမယ္
