Te amo (Omander)

9

Omar

Biraz olsun kafa dinlemek için parka gelmiştim.Babamdan ve o dükkandan sıkılmıştım.Nefes almak iyi gelecekti.

Bir sigara yaktım ve düşünmeye başladım.Neden böyleydi hayatım? Neden aileme karşı gelmiyordum? Ander'i sevip neden ondan uzaklaşıyordum?

Bir sürü soru vardı kafam da.Onları yanıtlayacak tek kişi de bendim.Ama bunu hiç istemiyordum.Tek istediğim Ander ile olmaktı.İmkansız olduğunu bilmeme rağmen bunu istiyordum.

Okulun bitiş saati yaklaşıyordu.Bu sıralar Nadia'yı okuldan almaya gidiyordum.Hem Ander'i görüyordum hem de dükkandan çıkıyordum bu sayede.

Herkes çıkmaya başlamıştı.Nadia yanıma geldi.Hala Ander'i görmeyi ümit ediyordum.Sanırım göremeyecektim yavaş yavaş yürümeye başladık.

"Bugün okula gelmedi"Nadia'nın sesi ile ona döndüm.Bir şey mi olmuştu Ander'e? Tam soracakken yine benden önce davrandı."Hasta olduğunu duydum ama pek bir şeyi yokmuş"Başımı onay verir şekilde salladım.

Dükkanın önünde durdum.Nadia içeri girecekken ona seslendim."Samuel ile görüşmem lazım babama söylersin bir saate dönerim"Kısa bir süre bana bakıp içeri geçti.

10 dakikadır.Ander'in evinin yakınlarında durmuş.Odasını gözetliyordum.Tamam onu göremeyecektim anlaşılan.Gitme vaktim gelmişti.

"Hey!"Arkamı dönmem ile gülümsemem bir oldu.Yakalanmıştım ama önemi yoktu.Onu süzdüm.Dağınık saçları,kırmızı burnu ve surat ifadesi ile çok tatlıydı.

"Neden buradasın"İkimiz de tebessüm ediyorduk.Neden bilmiyorum ama yüzümdeki aptal sırıtış gitmiyordu.

"Seni görmek istedim"Bahanem yoktu doğruyu söylemek istedim.Etrafa baktı.Sonra bana döndü.Ona yaklaştım ama geri çekildi.Bak bunu beklemiyordum."Hastayım sana da buluşmasını istemiyorum"

Onu kendime çekip öptüm.Umrumda değildi hasta olması.Elimden tutup içeri götürdü beni."Merak etme evde kimse yok"Güldüm.Fazla vaktim yoktu ama onun için her zaman vardı.

Dudaklarıma yapıştı hemen.Karşılık verdim.Üstünü çıkartıp bir kenara attı.Bende üzerimi çıkardıktan sonra odaya yöneldik.

Fakat hesaba katmadığımız bir şey oldu.Kapı sesi ile hemen birbirimizden ayrıldık.Sanırım Ander'in annesi gelmişti."Bekle burada hemen geliyorum"Ander kapıyı kapatıp çıktı.

Sesleri geliyordu ama tam duyamıyordum.Bir süre sonra Ander geri geldi.Kolumdan sürükleyerek dışarı çıkardı."Ben biraz hava alacağım anne"Annesinden ses çıkmadı.

Bahçeye çıktığımızda tuttuğum nefesimi verdim.Az kalsın yakalanıyorduk.Bir anda ikimiz de gülmeye başladık.Neden bilmiyorum ama bu olaylar komedi dizisi gibiydi.

"Üzgünüm annem akşama kadar burada olmaz diye düşündüm"Sonunda ciddi olmuştuk."Önemi yok belki başka zamana"Hızlıca onu öpüp geri çekildim.

"Seni seviyorum"Duyduğum şey ile gülümsedim fakat koşarak ordan uzaklaştım.

Eve doğru yürürken hala onu düşünüyordum.Çok özlemiştim onu ve bu iyi gelmişti.

Dükkana geri döndüğümde babamın sinirli gözleri bana bakıyordu.Annem ve Nadia ise üzgündü.Anlaşılan bir şeyler olmuştu.Ve bu benimle alakalıydı bakalım yine ne yapmışım...