Red String Attached

Two

Velle Ynah Jaye's POV

"Hey there Velle!" Narinig kong bati saakin ni Marcus, isa sa mga lakaking close friend ko.

"Sup." Walang gana kong sagot at patuloy paring nakasubsob ang mukha sa lamesa.

"What happened? I heard the news."

"News? News what?" Napasimangot ako.

"A-about your sister? Crizel?"

I nodded, "Yeah, she's under observation until now."

"Ano bang nangyari?"

"We're having a small talk with Mom, when suddenly, pagkatapos nyang magsalita. Bigla nalang syang nawalan ng malay." I sighed, "Hindi ko alam kung bat sya nag kaganun."

Marcus tapped my shoulder, "Im pretty sure that Crizel, will recover really fast. I'll pray for her fast recovery. Count me in." I smiled.

Nagpaalam na sakin si Marcus kasi daw may practice pa daw sila sa Rugby game nila. Adik adik din e. I was about to enter Olliempics Zone when someone bumped me.

"Shit! / Shit." We both hissed. Napatingin kami sa isa't - isa. Nginitian nya ako pero hindi ko sya nagawang ngitian.

"Sa susunod tingnan mo dinadaanan mo Miss. Baka mapahamak ka." He smiled again.

Umirap ako. Tingin ba neto tanga ako? Aba gago ha! "Excuse me, pinapalabas mo bang tanga ako dito ha? And are you threatening me?!"

He winced when he heard my voice, "I-it's n-not like that Miss, I'm just being concerned here. Wag mo namang masamain."

"Bahala ka sa buhay mo." Then tinalikuran ko sya.

"Ay ang sungit." Narinig ko pang bulong nya at pagtawa nya. Bulong ba o sinasadya?! Huminto ako sa pag lalakad at hinarap sya.

"Sinong masungit?" I hissed.

Napakurap sya, "H-huh?"

"Wag ka ng painosente!"

Napakamot sya ng ulo, "I said, ang sungit mo." Then I heard him chuckled.

Nag poker face ako, "Anong nakakatuwa?" I asked coldly.

Umiling iling sya habang natatawa, "N-nothing.."

Again, I just turned my back and continue to walk, when I heard him shout, "Nice to meet you pretty! But your ass is nicer!"

The heck? Ang bastos! Hindi ko na napigilan ang sarili ko at sumigaw ako, "Manyak!!"

- - - -

Dumiretso ako sa rooftop ng school namin. By the way, nag aaral ako sa Ollie Academy. One of the most prestigious school here in our country.

Humiga ako sa semento at pumikit.

I just want to rest. I just want to forget things. I j-

"Hoy Velle!"

Napapitlag ako nung may pumalo saakin, "What? Panira ng moment!"

"Woah, easy there Queen." Then kumindat sya.

I sighed, "Creg.."

Umupo sya sa tabi ko, "What happened Queen?"

Umiling ako, trying to hide things. "Nothing, really." I smiled.

Napasimangot sya, "Try to hide things Velle, it's working." He chuckled, "You are smiling but your smile isn't real. We've been best of friends for almost four years."

Napasinghap ako sa sinabi nya, "C-creg.." Hindi na napigilan ng boses ko na pumiyok.

"Hug me tight. I'll never let you go. Umiyak ka lang sakin Velle, hinding hindi ako mag sasawa na maging tissue at pillow mo. Umiyak ka lang, umiyak ka lang. I will never leave your side." He brushed my hair, "Im your bestfriend right?"

Hindi ko na napigilan ang sarili kong humagulgol. Niyakap nya ako ng mahigpit, at sa bawat panginginig ng katawan ko, mas hinihigpitan nya ito.

"L-life is so unfair Creg. Life is so unfair." I said, almost whispering.

"I know Velle, I know."

"May nagawa ba akong masama kaya nag kakaganyan ako? Kami? Pati pamilya ko nadamay. Bat di nalang ako yung pinaparusahan!" Pag lintana ko.

"Ilabas mo lang yan Velle, you can always lean on me." He said in assurance.

Siguro mga isang oras ganun lang ang posisyon namin. Wala ng nagsalita, nakayakap lang sya saakin. Nakayakap din ako sakanya. Bigla syang gumalaw.

"Okay ka na?"

I nodded. I must say that it's always effective to cry whenever you are badly hurt or when you're tired on how the world fuck your life.

"Tara na? Kain kaya tayo? Mukhang nakakagutom ang pagiyak." Sabi nya sabay kurot sa pisngi ko.

"Nakakagutom nga." I giggled, "Gusto ko ng Mc Do!"

"Ang pula ng ilong, mata at cheeks mo Velle." Tiningnan nya ako, at nag tama ang tingin namin, "Ang cute mo." Sabay pisil nya sa ilong ko.

Inalayaan nya akong tumayo, pagtayo ko. Ramdam ko ang bigat ng ulo ko, nakakahilo. Ang sakit ng ulo ko. Napahawak ako sa sentido ko at umiling.

"Velle? Okay ka lang?" He worriedly asked, I just nodded and smiled slightly.

Wala lang to, siguro nasobrahan lang ng iyak. Nauna syang naglakad at sumunod ako. Habang humahakbang ako, mas bumibigat ang ulo ko at mas nahihilo ako. Feeling ko umiikot ang mundo, which is real but this is different.

Nahkarating na kami sa school field ng naramdaman kong nanghihina ang mga tuhod ko.

Bumagsak ako sa lupa then I saw two men running towards me.

Then everything went black and blurry.

- - - - -
Note: Si Velle yung nasa media. :))