Episode - 7(Final)

2.1K 319 11
                                    

[Unicode]

ဝါးပင်တွေချည်းပဲရှိနေသော နေရာတစ်ခု။
တံတားလေးတစ်စင်းနဲ့အိမ်လေးတစ်လုံးက ဝါးပင်တောထဲတွင် ပုန်းကွယ်စွာရှိနေလို့။ ထို့အတူလူနှစ်ယောက်ဟာလည်း ထိုနေရာတွင်ရှိနေသည်။

ရိပေါ်တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရီလို့ ဘာကြောင့်လဲဆို သူ့ကိုမကောင်းဆိုးဝါးလို့ပြောလို့ပဲ။

ဒူးခေါင်းပေါ်ခေါင်းတင်လို့ လက်ဖြင့်နားနှစ်ဖက်ကိုပိတ်ထားပြီး

"ငါကမကောင်းဆိုးဝါးမဟုတ်ဘူး"

ရပ်ကြည့်နေတဲ့မိုရယ်က မခံစားနိုင်တော့သည့်နှယ် ရိပေါ်ကိုဖက်ထားလို့။

"မင်းကငါ့ရဲ့ကြောင်လေး ပိုင်ဝူပါ မကောင်းဆိုးဝါးလုံးဝမဟုတ်ပါဘူး"

အဖြစ်အပျက်များကလျင်မြန်လှသော်လည်း မိုရယ်ကကောင်းစွာလက်ခံနိုင်သည်။ ပိုင်ဝူအကြောင်းသူသိတယ်။

တကယ်လို့မကောင်းဆိုးဝါးဆိုရင် သူအသက်တောင်ရှိပါ့မလား။

"မိုရယ် ငါ့ကိုယုံတယ်မလား"

"ငါမင်းကိုယုံတယ်"

တုန်ရီနေသောရိပေါ်မှာငြိမ်သွားပြီးမိုရယ်လက်ထဲတွင်
ကြောင်လေးပြန်ဖြစ်သွားသည်။

အိပ်ပျော်နေတဲ့ကြောင်လေးကိုထွေးပိုက်လို့
အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်လေးတွင်ထိုင်နေသည်။

မိုရယ်ရှေ့သို့ရုတ်ချည်းပေါ်လာတဲ့ စန်းခဲ့ ။

"ဘယ်သူလဲ "

မိုရယ်ကိုစကားမပြန်ဘဲ ရိပေါ်ဆီကိုလက်လှမ်းကာခေါင်းကိုပွတ်သပ်လိုက်သည်။

"ဒီကလေးရဲ့အဆိုးဆုံးနေ့ရက်တွေရောက်လာပြီ"

"ခင်ဗျားက "

"ငါကသူ့သခင် တစ်နည်းအားဖြင့် သူ့ဆရာ"

"မိုရယ်ကအရိုအသေပေးပါတယ်"

"ငါမင်းကိုပြောစရာစကားရှိလို့လာခဲ့တာ။
မင်းရဲ့တိုင်းပြည်နဲ့ ပိုင်ဝူနဲ့ဆို ဘယ်အရာကိုရွေးမလဲ"

"ကျွန်တော်"

"သေချာစဥ်းစားထားပါ နောက်တစ်လနေရင် ပြန်လာခဲ့မယ်။
ရိပေါ်ကို"

10000 YEARS OVER [COMPLETED]Where stories live. Discover now