Oxygen (BL, BxB) (COMPLETED) (UNDER EDITING)

Oxygen Epilogue | The Finale

...

Moving on is the most hardest part of everyone's life. Yet little by little, the wounds in our heart is healing as time passes by.

I do have a lot of time to entertain people, usually a guys who's saying I'm cute, but I won't replace Russel in my heart.

Eventhought I didn't asked him to be with me, I consider myself and Russel as a lover. We're loving each other. Accompanied each other... but now he's gone, he's still has a place in my heart.

Many things changes. Kyla and Sheena's been together for a long period of time. And guess what, they're getting married!

And me... I also graduated in my course. I am now a Psychologist since I passed the bar exam a few years back.

I take a deep sighed before I enter the ice cream parlor where me and Russel used to eat when we have a time. This place was super memorable to me. There's a lot of memories left behind.

Since, sa tapat lang nang university and ice cream parlor, may ilang istudyante pa akong nadatnan habang kumakain ng ice cream.

Lumapit ako sa counter para bumili ng isang large bowl ng rocky road flavored ice cream. I just wait patiently beside the counter until my order is made.

A cold bowl touches my palm.

I take a sit near at the glass window for me to have a great view. I just eat the whole bowl of ice cream all by myself until my tummy becomes full.

Dahil narito na rin naman ako, doon ako dumiretso sa university. Maraming alaala rin ang naiwan namin dito. Parang kailan lang.

Doon sa gymnasium nang school ako dinala ng aking mga paa. Bukod sa matingkat na pintura mula sa basketball court, wala namang pinagkaiba.

Bigla ko tuloy naalala noong inaya ako ni Kyla para manuod ng laban ni Russel, tapos noong pinagtanggol ko siya pero naupakan din ako. Ang laking epic failed kaya no'n.

I found myself smiling while memories from the past still flashing back to my mind. Ang sariwa pa talaga. Parang kahapon lang nangyari ang lahat.

Sumunod na lugar kong pinuntahan ay ang parke kung saan ako madalas magbasa. Puno nang tuyong dahon ang buong lugar. Halatang kakaunti na lang ang pumupunta rito. Sayang lang at hindi nila nalaman magandang tumambay rito.

Ang kasunod kong pinuntahan ay ang room ko dati, ang kaso lang ay may nagtuturo kaya umalis na lang ako at naghintay ng masasakyan jeep sa labas ng gate.

Mabuti na lang at saktong pagkalabas ko, isang jeepney ang huminto sa aking harapan kaya naman sumakay na ako sa loob.

Nang marating ko na ang aking destinasyon ay nagpababa na ako.

Sa aking harapan, isang may kataasang building ang lumantad sa akin. Hindi na rin ako nakatira sa apartment na tinutuluyan ko noon. Nang makagraduate kasi ako, lumipat na agad ako ng uupahan para mas malapit sa mapagtatrabahuhan. At ngayon lang ulit ako napadalaw sa lugar na kinalakihan ko.

Sa harapan ng building ay may isang flower shop na nakabukas, doon ako pumasok para bumili ng bulaklak.

Sa loob, agad bumungad ang halo-halong amoy ng mga bulaklak. Gayon din ang iba't ibang kulay, laki, at tekstura nito.

"A boquet of red and white roses. That's his favorite. Nabasa ko kasi sa diary niya, eh," sabi ko sa isang may katandaang babae na sa tingin ko'y siya ang may ari nitong shop.

"Red symbolize love, while white is purity. What a good combination, hijo," and then she laugh softly.

"Para po sana sa boyfriend ko," wika ko, sabay abot noong bayad.