Come Closer (Under Editing)

Chapter 6

*sub* "taay bakit nyo po kami iniwan" nagiyakngiyak kong sabi habang si nanay naman ay hinihimas ang aking braso. Hindi parin ako makapaniwala na wala na ang pinakamamahal kung tatay.

*sub* *sub*

"Taha na anak, tanggapin nalang natin na, wala na ang tatay mo"
Niyakap ako ni nanay sa mula sa aking likuran. Patuloy parin sa pag tulo ang mga luha ko.

Tiningnan ko nalang si tatay habang ang aking mga luha ay nag patuloy parin sa pag tagas. Subrang longgkot ko talaga.

"Nay" *sub* *sub* niyakap konalang si nanay dahil sa lungkot na aking nararamdaman.

Parang na durog ang aking puso sa mga pangyayaring ito, di ko na sya mayayakap, di ko na sya makikitang nakangiti, di ko na sya makitang nag lalakad... *sub* *sub* *sub*

Anthon P.O.V

"Ohh anthom di kaba sasama?" Tanong ni angcle sakin habang nag bibihis ito.

"Saan po" umopo muna ako sa upo-an at nagkape, buti at di ko nakita ang pag mumukha ng christine na yun. Naiinis kasi ako tuwing nakikita ko sya.

"Di mo ba alam?, kita mo namang pinag lalamayan na ang ating kapit bahay ohh" napa tingin ako sa bintana, di ko ata napansin. Pinag lalamayan na pala ang bahay nila christine. Sino naman pinag lalamayan sa loob ng bahay na 'yun. Or don't tell me na baka si christine n'yun.

"Then?" Tipid kung tanong kay ancle.

"Ang tatay ni christine ay patay na kaya kung sasama ka eh mag bihis kana." Tumayo na ako at iniwan ang kape.

"Okay fine sasama na ako" nag lakad na ako papuntang kwarto, nag palit lang ako ng T-shirt tsaka nagpabango.

Tapos lumabas na ako sa aking silid ko.

"Tara na!" Hindi naman talaga sana ako sasama pero nakaramdam kase ako ng awa kay christine, kawawa naman pala sya. Alam ko kasi kung ano ang sakit kapag mawawalan ka ng taong pinakamamahal mo.

Lumabas na kami ng bahay at sa ngayun naglakad na kami patungo sa bahay nila christine.

Makikiramay lang okay!.

Pagkarating ko sa bahay nila ay pinag titinginan ako ng mga tao, parang ngayun lang sila nakakita ng gwapong lalake hah.

I saw christine with her mom, umiiyak sila kaharap ang kabaong.

lumapit na kami ni ancle hennry.

Pagkarating namin don ay inakbayan ni ancle hennry si christine at ang nanay nito.

"Nakikiramay kami" napatingin naman si christine kay ancle.

"Salamat" nilipat nya ang tingin sakin. Sinamaan nya ako ng tingin.
Di ko nalang sya tiningnan, kita ko ang pamamaga ng mga mata neto.

"Nakikiramay po ako" yan lang ang sabi ko sa kanila pero si christine. ayaw parin akong lubayan ng kanyang tingin.

"Salamat"-sabi ng nanay ni christine.

Then tumingin na kami sa kabaong.
Well nice makeup^___^... naka lipstick yung dad nya. Nag pumigil ako ng tawa, nakakahiya na kung tumawa ako ng malakas. Nasa loob kami ng burol noh! Haller!.

Christinale P.O.V

Di parin ako makapaniwala na andito na si sir masungit, iniwasan nya lang ako ng tingin, gusto ko pa naman syang titigan, naka tingin na sya sa tatay ko, pero nakita ko ang mga ngiti sa kanyang labi, ganito pala?, naka ngiti habang naka tingin ng patay?. Kakaiba naman pala tung anthon na'to.

Umopo na si sir hennry kasama si sir masungit, kumuha na ako ng kape para ibigay sa kanila.

"Sir kape po" inilagay ko sa lamesa ang kape.