Παγωμένος Έρωτας

Κεφάλαιο 5ο:

Την επομένη στο σχολείο, ο Σαμ, η Κλόι ακόμη και η Άμπιγκεϊλ, ήθελαν να μάθουν τα πάντα για την χθεσινή προπόνηση με τον Γκάμπριελ. Τους είπα ο,τι συνέβη, με εξαίρεση το ότι έπεσα επάνω του και το πως με έκανε να νιώθω.

"Είναι καλός προπονητής;" ρώτησε ενθουσιασμένη η Κλόι.

"Ναι" χαμογέλασα εγώ.

"Καταπληκτικό" έκανε ο Σαμ "Βελτιώθηκες καθόλου στην πιρουέτα μπίλμαν μετά το μάθημά του;"

"Έτσι νομίζω" απάντησα.

"Δεν μπορείς να βελτιωθείς σε μια μέρα, όσο καλός κι αν είναι ο προπονητής σου" ανασήκωσε τους ώμους της η Άμπιγκεϊλ.

"Εγώ πιστεύω πως έχω δει ήδη διαφορά" την πληροφόρησα.

"Για να το λέει ο Φέλιξ, δίκιο θα έχει" συμφώνησε μαζί μου ο Σαμ και η Άμπιγκεϊλ τον αγριοκοίταξε.

"Εσείς πως τα πάτε με την προπόνηση σας;" θέλησα να μάθω μετά.

"Φανταστικά!" γέλασε η Κλόι "Τα πηγαίνουμε πολύ καλύτερα από ότι περίμενα!"

Οι άλλοι δύο δεν μίλησαν. Απλώς κοιτάχτηκαν μεταξύ τους έχοντας σχηματίσει στο πρόσωπό τους ένα αχνό χαμόγελο.

Ύστερα από λίγο εμφανίστηκε κι ο Τζακ. Μας χαιρέτησε και του προσφέραμε μια θέση στην παρέα μας. Εκείνος έκατσε στο παγκάκι δίπλα στην Κλόι και οι δυο τους άρχισαν να μιλούν για κάτι που δεν έδωσα σημασία. Ο Τζακ πάντοτε τα πήγαινε καλύτερα με εμένα και την Κλόι από τους υπόλοιπους. Δεν τον κατηγορούσα για αυτό. Ο Σαμ είναι υπερβολικά στον κόσμο του για να μπορέσεις να κάνεις μία σοβαρή συζήτηση μαζί του, ενώ η Άμπιγκεϊλ ίσως σου μιλήσει απότομα με το παραμικρό. Δεν είναι άσχημη παρέα όμως. Είναι φίλοι μου και τους αγαπώ.

Μετά από λίγη ώρα, το κουδούνι χτύπησε. Εγώ και ο Τζακ αποχαιρετήσαμε τους άλλους τρεις και κατευθυνθήκαμε προς την τάξη μας. Όταν το μάθημα πρόκειται να διδαχτεί από τον καθηγητή Τσαρλς, όλοι ξέρουμε πως αυτή είναι η ώρα του ανυπόφορου ύπνου. Η φωνή του κ. Τσαρλς είναι σιγανή, αργή και τόσο βασανιστηκά υπνοτική. Τα μαθήματα που διδάσκει είναι αρκετά σημαντικά ωστόσο είναι απαραίτητο να μπορούμε να συγκεντρωθούμε και να παρακολουθήσουμε στο μάθημα του. Δυστυχώς όμως, αυτό είναι αδύνατον. Το μόνο που μπορείς να κάνεις όταν σου μιλά ο κ. Τσαρλς είναι να βυθιστείς σε έναν βαθύ λήθαργο.

Φυσικά, αυτό συνέβη και αυτήν την φορά. Ενώ ήμουν έτοιμος να κοιμηθώ στηριγμένος στον αγκώνα μου η πόρτα της τάξης μας άνοιξε διάπλατα. Ανασηκώθηκα τρομαγμένος να δω ποιος ήταν. Στο κατώφλι στεκόταν μια ανήσυχη και αναψοκοκκινισμένη Κλόι.