The hardest choice...

Prinsessia

Ik open mijn ogen. Het enige wat ik zie is een flikkerende lamp. Ik draai mijn hoofd en zie Tyler. Hij glimlacht en zegt: 'Voel je je goed?' Ik knik 'Vind je het oké als ik ga? Ik heb eigenlijk nu een proefwerk voor economie.' Oh my god! Door mij is hij te laat. 'Ja ja tuurlijk!' Zeg ik. Hij draait zich om en ik zeg: 'Bedankt!' Hij glimlacht weer en hij verdwijnt uit het zicht. Ik ga zitten, alles draait. 'Gaat het een beetje?' Vraagt een jonge vrouw die ik nog nooit heb gezien. Ik knik. De deur vliegt open en Stacey staat daar. Haar haar is in de war en ze ziet er opgewonden uit. Ik moet lachen. De jonge vrouw zegt: 'Ik zal jullie even alleen laten, maar daarna wil ik je wel volledig onderzoeken.' Voordat ik kan antwoorden springt Stacey op het ziekenbed. 'Oh my god! Hij heeft je gedragen!!!' Ik rol met mijn ogen. 'Blijkbaar heeft Scarlett nablijven, omdat ze je geduwd heeft. Je moest haar gezicht zien toen Tyler je oppakte.' Zegt ze hysterisch. 'Hoe lang is het geleden dat Scarlett me geduwd heeft?' Vraag ik. 'Ik denk drie minuten ofzo...' 'Wat drie minuten? Ik dacht dat ik een paar uur had geslapen.' 'Wat?! Nee je viel flauw in Tylers armen. Zijn trui hangt helemaal vol bloed!' 'Oh nee! Echt?!' 'Ja, maar hij had had daaronder een shirt aan dus hij zit nu in zijn shirt.' 'Pff...' De jonge vrouw komt weer binnen en vraagt aan Stacey: 'Zou je alsjeblieft de zaal willen verlaten? Ik wil haar graag onderzoeken.' 'Maar, maar..' De jonge vrouw kijkt haar streng aan en bedroefd gaat Stacey weg.

Een kwartier later verlaat ik de ziekenzaal. 'Vertel me alles over Tyler!!' Zegt Stacey. Verrast kijk ik haar aan. 'Je had naar wiskunde moeten gaan!' 'Denk je nu echt dat ik mijn BFF laat sterven voordat ze me alle details vertelt over haar liefdesleven met Tyler Brown?! Weer moet ik lachen. Ik leg haar alles uit over wat er gebeurd is. Voor één keer laat ze me wel helemaal uitspreken en aan het einde zegt ze: 'Ik kan niet geloven dat mijn bestie, iets heeft met dé Tyler Brown.' 'Ik heb helemaal niets...' Nog voor ik mijn zin kan eindigen zet ze haar vinger tegen haar lip om te zeggen dat ik moet zwijgen. Vragend kijk ik haar aan. 'Wat heeft de verpleegster gezegd?' 'Eh, ze heeft gezegd, dat ik beter naar huis kan gaan en de rest van de dag moet uitrusten.' 'Oh! Ik heb mijn moeder al gebeld om te vragen of ik met jou naar huis mocht voor het geval dat.' 'En wat heeft ze geantwoord?' Vraag ik. 'Dat ik mee mag gaan en dat we vooral veel Netflix moeten kijken.' 'Echt?' Vraag ik haar verbaasd. 'Nee, natuurlijk niet! Ze heeft gezegd dat ik op school moet blijven. En dat jij moet rusten en tralalie tralalaa!' Zegt ze helemaal van slag. 'Owh. Dan ga ik maar.' Ik wil helemaal niet alleen thuis zijn. 'Bel je me op na de lessen?' Vraagt ze. Ik knik. Ze loopt richting het wiskunde lokaal en ik naar het fietsenrek. Ik stap op mijn fiets en begin te trappen. Om dit uur zijn er niet echt veel mensen op straat. Ik fiets de straat uit en rijd door de Planetlaan.

Eenmaal thuis aangekomen gooi ik mijn jas op de grond en doe mijn schoenen uit. Ik moet mijn moeder nog bellen. Laat ik dat maar doen. Ik laat me op de zetel vallen en haal mijn telefoon uit mijn tas. 'Hey mam.' 'Hey lieverd, heb je geen les?' 'Normaal gezien wel, maar ik ben gevallen dus heeft de verpleegster me naar huis gestuurd...' 'Wat? Waarom heb je me niet eerder gebeld?' Vraagt ze bezorgd. 'Ik was mijn telefoon thuis vergeten.' Lieg ik. 'Owh en waar heb je je pijn gedaan?' 'Gewoon aan mijn hoofd.' 'Gewoon?! Dat is heel ernstig Kayla, wil je dat ik naar huis kom?' 'Nee, mam, dat hoeft niet.' 'Weet je het wel zeker? Zo een wond kan gaan infecteren en..' 'Mam! Het doet geen pijn!' 'Wil je echt niet dat ik thuiskom.' 'Nee, dat hoeft niet!' 'Bel je me als er iets is?' 'Ja mam!' 'En vergeet de deur niet op slot te doen want de laatste tijd zijn er veel inbraken overda...' 'Jaahh, doei!' Zeg ik geïrriteerd. Ik doe de tv aan en kijk naar een saai kookprogramma, ik val in slaap.

Ik word wakker van het getril van mijn telefoon. Ik kijk op, het is Stacey. Slaperig neem ik op. 'OH MY GOD!!!' Is het eerste wat ik hoor. Ze fluistert en op de achtergrond hoor ik allemaal andere stemmen. Ze spreekt zo snel dat ik er maar enkele woorden van begrijp: Tyler boos op Scarlett, echte bitch en uitgelachen. En dan zegt ze snel: 'Ik moet gaan want ik zit in de les van mevrouw Muiden en als ze...' 'Stacey! Telefoon afgeven!' Ze hangt op. Waarschijnlijk heeft mevrouw Muiden, gezien dat Stacey op haar telefoon bezig was. Dus Tyler was boos op Scarlett en ze is een echte bitch (niet dat ik dat nog niet weet)en iemand heeft Scarlett uitgelachen. Wat ben ik hier nou mee? Moest Stacey me echt hier voor wakker maken? Ik kijk op de klok en zie dat het halfdrie is. Heb ik zo lang geslapen? Ik kom uit de zetel en ga naar de koelkast, niets lekkers te vinden. Dan doe ik de diepvriezer open en zie Ben & Jerry's . Ik pak het uit de diepvriezer en pak een lepel. Na een tijde zit ik vol. Ik steek het weer in de diepvries en ga naar mijn kamer. Ik pak mijn telefoon mee en zet hem met het geluid helemaal aan. Mijn kamer heeft een muffe geur. Ik doe het raam open en begin de zakken chips in een grote vuilzak te steken, de blikjes cola volgen. Het matras waar Stacey op heeft geslapen steek ik onder mijn bed en ik ruim de rest van mijn kamer op. Ik pak mijn telefoon weer op en bel Stacey, nu is ze sowieso klaar met de les. 'Welkom dit is de voice-mail van Stacey, gelieve een bericht te laten na de toon, biep.' Zegt de irritante stem van de voice-mail vrouw. 'Hey Stacey, het was gewoon om te weten..ja niets speciaals, bel me gewoon terug.' Ik zucht en ga naar de badkamer. 'If he don't love you anymore. Just walk your fine ass out the door. I do my hair toss. Check my nails. Baby how you feelin? Feeling good as hell. Hair toss....' Komt er uit mijn telefoon. Ik loop naar mijn kamer en neem op. 'Hey!' 'Hallo!' Antwoordt ik terug. 'Hoe is het?' 'Goed, mijn hoofd doet geen pijn meer, maar ik heb niets begrepen van wat je daarjuist gezegd hebt. Over Tyler die boos was op Scarlett en dat ze een bitch is enzo..' 'Ah ja! Ik zal het even uitleggen. Dus tijdens de middag pauze, ging Scarlett naar Tyler, maar Tyler negeerde haar. Toen Scarlett het doorhad vroeg ze waarom hij zo boos was op haar en hij antwoordde dat hij het niet oké vond dat ze jou geduwd had! Scarlett zei dat jij een slet was en dat je het niet verdiende, toen zei hij dat hij nog nooit zo een grote bitch had gezien! Voor één keer lachte iedereen haar uit en ze begon te wenen als een klein kind! Het was echt hilarisch!' Ik glimlach flauwtjes. 'Lieverd ik ben thuis!' Zegt mijn moeder. 'Mijn moeder is thuis, ik kan maar beter ophangen.' Zeg ik. 'Oké! Kom je morgen weer naar school?!' 'Natuurlijk!' Stacey lacht en zegt dan: 'Love you!!' 'Toooo!!!' Lach ik terug. Ze hangt op. Haar profielfoto staart me met haar donkerbruine ogen aan. Haar licht gekruld haar rust op haar schouders. Ze probeert altijd alles te fiksen met grapjes...of met jongens. Ik grijns tegen mezelf. 'Hier ben je...' Zegt mijn moeder. Ik glimlach. 'Gaat het een beetje?' 'Yep!' 'Wat is er precies gebeurd?' 'Maakt dat echt uit?' Vraag ik lichtjes geïrriteerd. 'Ja dat maakt echt uit. 'Gewoon een meisje heeft me per ongeluk geduwd en ik ben met mijn hoofd tegen de grond gekomen...' 'Per ongeluk of niet per ongeluk?!' Vraagt mijn moeder boos. 'Wat maakt het uit?!' 'Kayla!' Ik haat het als iemand me zo bij mijn voornaam noemt, alsof het een scheldwoord is. 'Oké, oké het was niet per ongeluk. Er is een bekende jongen op onze school en een meisje..' Mijn moeder kijkt me boos aan. '...Scarlett...' vervolg ik. 'Is helemaal gek op hem en ik was met hem aan het praten en ze werd kwaad dus duwde ze me op de grond om met hem te praten.' Ze fronst en vraagt dan: 'Welke jongen is het?' 'Wat?!' Vraag ik helemaal in de war. 'Welke bekende jongen is het?' 'Ehm..Tyler Brown.' 'Dé Tyler Brown?'Vraagt mijn moeder nerveus. 'Ja, de acteur.' 'Zit hij bij jou op school?!' Vraagt ze helemaal in paniek. 'Ja, maar..' 'Heb je met hem gepraat? En is hij echt zo knap als tv, waarschijnlijk wel want je kan schoonheid ni....' 'Mam!' Onderbreek ik haar. 'Huh wat?' 'Alsjeblieft, doe niet zoals Stacey.' 'Sorry, schat, ik..het is gewoon heel leuk dat dé Tyler Brown bij jou op school zit.' Ik knik. Mijn moeder geeft me een knuffel en vraagt: 'Vanavond pizza? Voor de tv?' Niet-begrijpend kijk ik haar aan. 'Grapje! We eten broccoli met worst en patatjes.' Ik lach. Mijn moeder verlaat mijn kamer en ik volg.

'Ik ben het echt zat dat iedereen me vragen stelt over gisteren!' Zeg ik zuchtend tegen Stacey. 'Ik vind het juist geweldig!' Antwoordt ze terwijl ze loopt alsof ze een model is. Ik moet lachen. Ik heb nu ecologie en Stacey heeft Frans. 'Au revoir!' Zegt ze als we aangekomen zijn bij haar lokaal. Ik zwaai als een klein kindje en loop verder naar het ecologie lokaal. Eenmaal binnen zit iedereen rond een tafeltje. Als ik beter kijk zie ik dat Tyler aan het tafeltje zit. De leerkracht zegt: 'Ga zitten allemaal!' Iedereen begint te duwen en te trekken om het tafeltje naast Tyler te hebben. Ik lach als ik zijn gezichtsuitdrukking zie. Hij is het beu. 'Genoeg!' Schreeuwt meneer Tosuil. Iedereen kijkt op. 'Als jullie niet rustig jullie plaatsen kunnen kiezen zal ik het voor jullie doen, zoals in de basisschool.' Zegt hij kwaad. 'En laat meneer Brown met rust!' 'Iedereen van voor behalve meneer Brown.' Tyler zucht. Ik snap het wel, iedereen doet altijd extra beleefd tegen jou en niemand is zichzelf...' Ik til mijn tas op en ga van voor staan. Meneer Tosuil tikt mijn schouder en zegt: 'Ga jij maar naast meneer Brown.' En vervolgens fluistert hij: 'Laat hem met rust! Je bent gewaarschuwd!' Verrast kijk ik op en dan knik ik. Ik loop naar het bankje dat me is aangewezen en ga zitten. 'Gaat het een beetje?' Vraagt Tyler. Ik knik afwezig. 'Weet je het zeker?' Weer knik ik. 'Waarom negeer je me.' 'Ik negeer je niet, maar ik moet je van meneer Tosuil met rust laten.' Hij zucht en zegt dan: 'En als ik je vraag om me niet met rust te laten, zou meneer Bosuil het wel toelaten.' Ik moet lachen. 'Tosuil niet Bosuil en ik denk het wel.' 'Wel dan vraag ik je om me niet met rust te laten.' Ik glimlach. 'Hoe heet je?' 'Dat wil je niet weten! Ik haat mijn naam!' 'En toch wil ik weten hoe je heet?' Zuchtend kijk ik hem aan en zeg: 'Prinsessia.' Hij moet lachen. 'Prinsessia is beter dan mijn naam!' Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan en dan zeg ik: 'Oké er is geen ergere naam dan Prinsessia.' Ik moet lachen en hij lacht ook. Ondertussen is de les al begonnen. 'Kayla! Ik zei je dat je hem met rust moest laten!' Roept meneer Tosuil. 'Het is mijn fout meneer, ik heb haar iets gevraagd.' Zegt Tyler. 'In dat geval, mag ze uiteraard met je praten.' Zegt hij. 'Dat hoefde niet hoor.' Hij doet alsof hij dat niet gehoord heeft en zegt: 'Zoals ik al had gedacht, vind hij het niet erg dat je met me praat als ik het zelf wil, Kayla.' Ik word helemaal rood van schaamte. 'Noem me alsjeblief niet Kayla!' Smeek ik hem. 'Waarom niet? Het is toch niet zo erg?' 'Jawel dat is het wel.' 'Oké, maar hoe wil je dat ik je noem? Prinsessia?!' We bulderen allebei van het lachen. 'Wat is er zo grappig Kayla?!' Vraagt meneer Tosuil woedend. Als ik mijn mond wil openen om te antwoorden zegt Tyler: 'We waren aan het denken over een serie die we vroeger keken. Prinsessia.' Ik moet echt heel veel moeite om niet te lachen. Ik zie dat Tyler ook moeite heeft. Meneer Tosuil knikt en gaat verder met de les. Nu zwijgen we en luisteren we naar wat meneer Tosuil te zeggen heeft.

Een uur later komen we allebei lachend het klaslokaal uit. 'Heb je gezien hoe kwaad meneer Bosuil was?' 'Het is Tosuil en ja oh my god! Als jij er niet was geweest had hij me waarschijnlijk naar de rector gestuurd.' 'Wat heb je nu?' Vraagt hij. 'Ik heb vrij, omdat mijn leerkracht technologie er niet is. En jij?' 'Ik heb Frans, maar dat is hier echt saai! Ik heb jaren geleden een stage gedaan in Frankrijk om Frans te leren, dus spreek ik perfect Frans. Ik heb gisteren zelf de leerkracht moeten verbeteren, omdat ze een fout had gemaakt op het bord.' Zegt hij. 'Haha! Je hebt haar flink voor schut gezet!' 'Ja!' 'Oké dan zie ik je morgen bij biologie?' Vraag ik. 'Ja, maar ik heb nog één vraagje: hoe moet ik je noemen?' Ik denk even na. 'Ehm noem me maar Lydia, dat is één van mijn lievelingskarakters uit een Netflix serie.' 'Oké Lydia Martin.' 'Owh, je weet uit welke serie..' 'Ja, ik ken veel series.' We lachen 'Tot morgen, Tyler!' 'Tot morgen, Lydia.' Ik ga naar het fietsenrek en pak mijn fiets uit het fietsenrek. Als ik op mijn zadel wil springen roept Stacey: 'Hey, kip zonder kop wacht op mij.' Oh fuck das waar ook, Stacey komt bij mij studeren, elke dinsdag. Ik draai me om en lach. Stacey lacht ook. We springen samen op de fiets en eventjes later zitten we in mijn kamer te studeren. Haar telefoon gaat af met het liedje stitches van Shawn Mendez. Even zingen we mee en daarna neemt ze op. 'Ja?!' Vraagt ze. 'Ja tuurlijk....ik kom eraan!' Ze hangt op en zegt: 'Ik moet gaan, mijn moeder wilt me spreken. Ze klonk héél serieus.' Zegt ze lachend. 'Tot morgen dan.' Zeg ik ook lachend. Ze staat op en ik volg haar naar beneden. Ze doet de deur open en ik sluit de deur achter haar. Dit was een geweldige dag!