ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part 4 (zawgyi)

က်န္ခ်န္ လက္ထဲမွညွပ္တူကိုခ်ၿပီး ၊ အသားထပ္ယူဖို႔ေနာက္ထပ္ပန္းကန္ျပားတစ္ခ်ပ္ကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။
"ေအး ,မင္းဒီေရာက္ရင္ ဟိုတယ္တစ္ခုခုမွာပဲ တည္း။မင္းဘာသာမင္းအခန္းႀကိဳယူယူထားေနာ္။မင္းကိုလိုက္လုပ္ေပးဖို႔ အားမရွိဘူး။"

"ငါက မင္းေနရာမွာအတူတူေနလည္းျဖစ္ပါတယ္။"

"မရဘူး , မင္းေနနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။"
က်န္ခ်န္မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕လိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့
လက္ရွိတိုက္ခန္းမွာအၾကာႀကီး ေနဖို႔ ဆႏၵမ်ိဳး သူ႕မွာမရွိေခ်။
"မင္း အခန္းေကာင္းေကာင္းတစ္ခုႀကိဳခ်ိတ္ထားလိုက္။ငါလည္းလာေနမယ္။"

ဖန္းက်ိက ေမးလာသည္။
"မင္းနဲ႕ မင္းရဲ႕အေဖရင္း ဆက္ဆံေရးက အဆင္မေျပဘူးလား။"

က်န္ခ်န္ အသားပန္းကန္ကိုသယ္ၿပီး ဘီယာပုလင္းယူဖို႔ရန္ေနာက္တစ္ေနရာသို႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။
"အခုထိ ဘာအဆက္အဆံမွမရွိဘူး။အေျခ
အေနက ေကာင္းလည္း မေကာင္းဘူး၊ ဆိုးလည္းမဆိုးဘူး။"

သူ႕စားပြဲဝိုင္းဆီသို႔ ျပန္ေလွ်ာက္လာခ်ိန္တြင္ , က်န္ခ်န္ ၾကက္ေသေသသြားတယ္။

ေလးေယာက္စားပြဲတြင္, စကိတ္ကို ခုံတစ္လုံးေပၚမွာတင္ထားၿပီး၊တစ္ျခားခုံေပၚတြင္အေႏြး
ထည္အျပာအကၤ်ီႏွင့္ကတုံးေပါက္စေလးတစ္ေယာက္ ဝင္ထိုင္ေန၏။စားပြဲခုံေပၚတြင္လည္း
ပြင့္ဖတ္မ်ားပါသည့္ ဆြယ္တာ ဦးထုပ္စိမ္းကို တင္ထားသည္။

က်န္ခ်န္ သူမကို အံ့ၾသတႀကီးႏွင့္ၾကည့္လိုက္
တယ္။
"ကုေျမာင္?။"

ကုေျမာင္ကေခါင္းညိတ္လာ၏။သူမပုံစံသည္
အံအားသင့္သြားပုံမေပၚေခ်။ သူမကခုံေပၚက စကိတ္ကိုယူၿပီး စားပြဲခုံေအာက္တြင္ ခ်လိဳက္သည္။

"မင္း....,"
သူ႕လက္ထဲမွပန္ကန္ျပားေတြကိုစားပြဲေပၚတြင္ခ်ေနစဥ္အတြင္း ကုေျမာင္ကဘာဘီက်ဴးပန္း
ကန္ျပားမ်ားကိုေမွ်ာ္ၿပီးၾကည့္ေနသည္ကို သူသတိထားလိုက္မိတယ္။ထို႔ေၾကာင့္, သူ႕မ်က္
ႏွာေရွ႕တြင္က်န္ခ်န္လက္ေဝွ႕ယမ္းလိုက္တယ္.
"ဒီကို ဘယ္သူနဲ႕လာတာလဲ?။ "

ကုေျမာင္ကမတ္တတ္ရပ္ၿပီး ဆိုင္ဝင္ေပါက္သို႔ လက္ညွိုးထိုးလာၿပီး လက္ယမ္းျပေန၏။