Ik zit in de chemo kamer te wachten op dokter Dwaas. Dan komt Renske opeens binnen gelopen. Ze rent op me af en ik geef haar een knuffel. Daan komt net de deuropening binnen stappen en blijft daar even staan. Renske draait zich om. 'Sta je daar al lang?' Vraagt ze aan hem. 'Uhm, nouja, nee, denk ik' En Daan begint ongemakkelijk op zn hoofd te krabben. 'Geeft niks' En ik en Renske schieten in de lach. Daan loopt verder de kamer in gevolgd door dokter Dwaas. 'Nou dame en Heer, zouden jullie alstublieft deze kamer willen verlaten?' Vraagt dokter Dwaas op een deftige toon en maakt er ook nog even een buiging bij. 'Ja maar natuurlijk meneer.' Antwoord Renske. Het enige wat Daan doet is glimlachen. Ik zie de angst in zijn ogen. Ze lopen samen de kamer uit. Eerst Renske daarna Daan. De enige 2 die er nu nog voor me zijn...
{Tijdsprong na de chemo}
Ik zit in mijn kamer te wachtten op de uitslag. Daan en Renske komen binnen gelopen. Ik kijk angstig voor me uit. 'Ik wil niet dood' fluister ik zacht. 'Dat gebeurt ook niet' antwoord Renske. Ik kijk naar Daan, hij naar zijn voeten. Ik glimlach en zonder dat hij dat gezien heeft, begint hij ook te lachen, misschien komt het toch allemaal weer goed..?
