ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part 3 (unicode)

ကုန်တိုက်အသေးစားပုံစံခင်းကျင်းထားသည့် ကုန်ပစ္စည်း အမျိုးမျိုးရရှိနိုင်သော စတိုးဆိုင်အတွင်းရှိ လူအားလုံး၏မျက်နှာတွေပေါ်တွင်
ရေးသားထားတဲ့ "မင်း ရန်ဖြစ်ချင်တာလား"
ဆိုသည့် အသံတိတ်အမူအယာများကြောင့် ကျန်ချန် စိတ်ကျဥ်းကျပ်လာတယ်။

ကုဖေးနှုတ်ခမ်းထက်တွင် ခဲထားတဲ့စီးကရက်ဆီမှပြာမှုန့်တွေသည် ကုမြောင်ခေါင်းပေါ်သို့ တလွှားလွှားကျဆင်းလာသည်။ ကုမြောင်က ပြာမှုန့်တွေကိုဖယ်ဖို့ သူ့မခေါင်းသူမပွတ်သပ်လိုက်၏။

ဤလူတွေ၏ အကြည့်တွေကို ကျန်ချန် အာရုံမစိုက်ဘဲနေလိုက်တယ်။ဟိုအရင်ကတည်းက သူက ပြသာနာကြီးတွေကိုတောင်မကြောက်
ခဲ့တဲ့လူငယ်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး၊ ယခုလိုမျိုး စိတ်ရောကိုယ်ပါတပြိုင်တည်းပင်ပန်းနေချိန်များတွင် "မင်းဘာကြည့်တာလဲ"ဆိုသည့် အကြည့်စူးစူးတွေကို သူကြောက်နေမှာမဟုတ်ပေ။

ရေသန့်ဘူးတွေစီထားသည့်စင်တန်းရှေ့သို့ ကျန်ချန် လျှောက်သွားပြီး သတ္ထုဆားရည် ရေဗူးတစ်ဘူးကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။

ထို့နောက် ကုဖေးလျှောက်လာသည့်မျက်နှာ
ချင်းဆိုင်စင်သို့ သူ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။
စင်ပေါ်တွင်ရေသန့်ဘူးနှစ်ဘူးလွတ်နေသည့် နေရာမှ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အသံတိတ်ကြည့်ပြီးနောက်တွင် ကုဖေးက စကားအရင်စပြောလာသည်။
"ကြိုဆိုပါတယ်။"

ကျန်ချန် ပြန်မေးလိုက်တယ်။
" မင်းရဲ့ မိသားစုဆိုင်လား ?။"

ကုဖေးက "အင်း"လို့ခေါင်းညိတ်ပြလာ၏။

"သြော်,တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ!။"
ကုဖေးကအသံတိတ်သွား၏။ကျန်ချန်လည်း စကားထပ်မပြောချင်တာကြောင့် လက်ထဲမှာကိုင်ထားသည့်ရေသန့်ဘူးကိုအရှေ့အနောက် လွဲယမ်း၍ငွေရှင်းကောင်တာဆီလျှောက်သွားလိုက်တယ်။

လူတစ်ယောက်သည် ကောင်တာနောက်သို့ လျှောက်လာပြီး လက်တစ်ဖက်ကိုစားပွဲပေါ်
တွင် ထောက်ပြီးသူ့ကိုကြည့်လာသည်။
"နှစ်ယွမ်ကျတယ်။"

ကျန်ချန်သူ့ကိုကြည့်လိုက်တယ်။'ပူရှစ်ဟောင်နျောင်'လေးယောက်သည် နေရာမှာရပ်နေကြဆဲဖြစ်ပြီး၊ ယခုတစ်ယောက်ကကုဖေးဘေးမှာ ရပ်နေခဲ့တဲ့လူဖြစ်သည်။