Hogwarts Savaşı'nın ardından gelen 19 yıllık serüveni benim hayal dünyamdan göreceksiniz. Savaştan sonra neler oldu? 19 yıl sonra neler olduğunu az çok, İyi veya kötü gördük ama bu 19 yıl nasıl geçti? Bu sorulara cevap olacak bir kurgu...
-Bu bir h...
Öncelikle hayırlı bayramlar efendim. Ailenizle ve sevdiklerinizle sevgi dolu ve sağlıklı bir bayram geçirmenizi dilerim. Harry Potter sevenler ve Wattpad ailesi olarak sosyal mesafelere uyarak güzel bir bayram geçireceğimize canı gönülden eminim. Bayramlar sevgi bağlarının pekişmesi için önemli günlerdir. Sevdiklerimizi ve dahi kendimizi korumak için önlemlerimizi alalım ve huzurlu bir bayram geçirelim.
Şimdi yeni bölümümüze gelirsek... Şey.... Çok üzgünüm ama maalesef neşeli bir bölüm olmayacağını söylemeliyim. Bunun için bana kızmayın lütfen. Umarım beğenirsiniz. Bu bölümü kendi hayal gücüme dayanarak yazdım. Birkaç Headcanon göndermesi de mevcut. Herkes Fred'in saat koluna ne olduğunu merak ediyor mu?
Neyse iyi okumalar dilerim. Sevgi ve sağlıkla kalın.
............
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Remus Lupin ve Nymphadora Tonks'un cenaze töreni Fred Weasley'nin cenazesinden bir gün sonraydı. Harry o sabaha da üzerindeki kara bulutlarla uyanmıştı. Güneş Kovuk'un üzerine taze ışığını henüz düşürüyordu. Şafak yeni sökmüş olmalıydı. Harry yatağının yanındaki komodinden gözlüğünü alıp yavaşça doğruldu. Gözleri oda da dolaştı. Ron ile aynı odayı paylaşıyorlardı. Harry ısrarla bunu istemişti. Çünkü Ron yaşadığı duyguları gizlemeye fena şekilde meyilliydi. En azından Harry'nin yanında olduğunu bilirse belki kendine fazla yüklenmeyi bırakırdı. Rahatsız bir pozisyonda uyuyan Ron'da bir süre durakladı gözleri. Alnında birikmiş olan terden, hafifçe titreyen çenesinden ve kızarmış olan yanaklarından, en iyi arkadaşının bir kabusun içinde olduğunu anladı. Onu uyandırıp uyandırmama konusunda çelişkiye düştü. Ron olsa kendisini uyandırırdı muhtemelen. Ama Harry onun günlerdir ilk kez uyuduğunu biliyordu. Yatağından kalkıp arkadaşının yanına gitti ve yere diz çöktü. Eli kendinden bağımsız hareket ederek Ron'un turuncu saçlarına gitti. Belli belirsiz okşadı. Kısa bir süre sonra Ron'un titremesi kapalı gözlerinden akan birkaç damla ile son buldu.
Harry tekrar ayağa kalkıp odanın geniş pervazlı penceresine gitti. Pervaza bir minder konulmuştu. Tereddüt etmeden mindere oturdu ve tepelerin ardından yükselmekte olan güneşi seyre daldı. Düşünceleri birer çığ gibi beynine düşmeye başlamıştı. Birkaç saat sonra Bayan Weasley onları uyandırmaya gelecekti. Hep birlikte hazırlanıp Remus ve Tonks'un cenaze törenine gideceklerdi. Yine herkes simsiyah resmi cübbelerini giyecekti. Yine herkes bir mezarlıktaki tabutun önünde mateme bürünecekti. Harry, on yedi yıllık yaşamında daha kaç cenazeye katılması gerektiğini sorguladı. Üstelik gidilecek daha çok cenaze vardı.
Bakışları Kovuk'un bahçesini çevreleyen çitleri aşmaya çalışan bahçe cücelerine kaydı. Bir bir çitin üzerinden dağınık bahçeye atlıyorlardı. Düşünceleri tekrar zihnini ele geçirdi. Remus Lupin babasının en yakın arkadaşlarında biriydi. Ona sevgi ve sadakatle bağlıydı. Acaba Remus, James Potter'ın ölümünden sonra nasıl hissetmişti? Şuan Harry'nin yüreğinde titreyen hüzün onda da var mıydı? Belki de Harry gibi çok yalnız hissetmişti. Dost dedikleri adamın ihanetinden, Sirius'un Azkaban'a gidişinden ve James'in toprağa verilişinden sonra çok acı çekmiş olmalıydı. Tıpkı şuan Harry'nin acı çektiği gibi... Birkaç yıl önce Remus Lupin'in babasının dostu olduğunu öğrendiğinde yüreğinde yeşeren mutluluk filizlerini hatırlıyordu. Daha sonra Sirius'un varlığı doldurmuştu hayatını. İkisinin de hayatında büyük bir yeri vardı. Onları tanımak babasını tanımak gibiydi. Kısa süreliğine de olsa gerçekten bir ailesi olduğu hissi ile dolup taşmıştı. Şimdi her ikisinin de burada olmayacağını bilmek kalbine tarifsiz bir acı veriyordu. Anne ve babasıyla olan bağını tamamen kaybediyormuş gibi hissediyordu. İşte o his yüreğini dağladığı zaman Sirius'un sözlerini hatırlıyordu.
