PSYCHOPATH #5: Klaus De Leon | Hatred Shot

CHAPTER 22

"Someone saw them in Tokyo last month, right?" Tanong ni Klaus.

"And last-last month, they've been spotted roaming around Italy." Dugtong na sagot ni kuya Cassius.

"Is it possible that they're searching for someone?" Nahihimigan ko ang pagtataka sa boses ni Klaus na tila ba wala talagang kaalam-alam sa kung anong plano ng tinutukoy nilang Cortez.

"If Amber was the one they've been searching for, they should suppose to stop it by now. I'm sure that they know that she's alive." Sagot ni kuya Cassius.

Mariin akong pumikit, bakit ba kase hanggang ngayon ay wala akong maalala?

"No," Napalingon kami parehas kay Klaus nang magsalita siya.

"What do you mean?" Tanong ni kuya Cassius.

"They're not searching for Amber." Aniya.

Magsasalita pa sana siya nang bumukas muli ang pintuan at bumungad si kuya Maximo na mukhang nagmamadali.

May hawak siyang envelop at pabagsak na inilapag sa center table, "Valericos has nothing to do with Amber's death before." Bungad niya at tinuro ang folder, sumenyas siya na buksan namin ito.

Kinuha ni Klaus ang envelop kaya dumikit ako sa kanya upang tignan kung ano ang gusto niyang ipakita.

Bumungad sa amin ang dalawang litrato kung saan nandoon ang mga tao na sinabi ni ate Pilar na pamilya ko raw. Nasa isang pagdiriwang ang mga ito at kung titignan ay elegante ang mga kasuotan at talagang mukhang mamahalin.

"That's the night when Amber was abducted by unknown. You can clearly see that there is nothing suspicious about that and as what I've been searched, there's no way in hell that they had time to meet with the suspect." Paliwanag ni kuya Maximo.

Sunod naming tinignan ang pangalawang litrato kung nasaan ang isang sasakyan na matyagang naka-park sa harapan ng isang sikat na unibersidad.

"That's clearly the car of the one who kidnapped you before, but I don't know why I don't I can't trace the number now." Wika ni kuya Maximo.

Tumango na lamang ako dahil wala naman akong maintindihan.

Para sa akin ay walang halaga ang ginagawa namin ngayon na paghahanap sa nangyari sa nakaraang buhay ko.

Kung ano man ang mayroon kami noon ay mananatiling noon na lang at kung ano man ang mayroon kami ngayon, buong puso kong dudugtungan ng magagandang alaala para nang sa gayon ay mapalitan ang kung ano mang masamang dinanas namin noon.

Wala man akong maalala sa ngayon ay handa akong mag-hintay hanggang sa tuluyan ko nang maalala ang lahat.

NANG MAAKALIS sila kuya Cassius at kuya Maximo ay tsaka naman dumating ang mga pinahanda ni Klaus hapunan namin.

Nasa hardin kami at malaki ang ngiti habang inaayos ang lamesa, "I invited your family to come over and join us." Nanlaki ang aking mata nang dahil sa sinabi niya.

"Talaga?" Tanong ko.

"Yes, and they're on the way now." Aniya.