Clinophile

Chapter 1 : Returning the time

"Ang gwapo naman ni tutoy oh"

"Nakoo , hindi na ikaw ang baby ng mama at papa mo" asar ng tito ko sa akin .

Nandito kami sa bahay ng lola ko sa side ng papa ko dahil binisita namin sila.

Im just silently watching them na pagkaguluhan ang kapatid kong bagong silang . Nakaupo ako sa solo sofa while sila mama at papa ay nasa mahabang sofa.

Looking them is like a happy family without me . Sa sandaling iyon nakalimutan nila ako , they're all teasing me not knowing that im hurting inside . And that's the first pain that i felt . Mabuti na lang bukas ang tv kaya doon ko na lang minsan tinutuon ang mga mata ko para pigilan ang luhang nagbabadya

----------

“Rouie!!!! Wag kang tumakbo at baka madapa kaa!!" Suway ko sa aking kapatid

Ngunit hndi ito nakinig sakin at patuloy ang pagtakbo . Pagod man ay naggawa ko paring ngumiti dahil sa napakasaya niya.

Matapos naming maglaro ay pinunasan ko ang pawis niya ay pinalitan ng damit.  Inayos ko narin ang mga nagkalat niyang laruan . Ang hirap maging batang ina este batang ate HAHAHAA.

“Ate !”oh my baby is calling me again .

Damn its so sweet to call by ate.

Nilapitan ko siya at kinarga ko . Ang bigat niya syet .

“why baby ko? ”

He pinch my cheeks and then shock of what he said

“I lab you ate"

My tears fall because of his 4 words that i really want and love to hear from him .

----------------
“Gumising ka na , magsisimba pa tayo ”

Naramdaman kong ginigising ako at sa boses pa lang ay alam ko ng si mama ito

Dahil sa antok ay hndi pa rin ako kumilos dahil sa gusto ko pang matulog .

“Birthday ng kapatid mo kaya bumangon ka na ”

Agad naman nagising ang diwa ko ng marining iyon kaya bumangon na ko at inayos ang higaan ko .

Ng kusutin ko ang mata ko ay naramdaman kong basa ito.

Napangiti naman ako ng bahagya at inayos na ang sarili.

Matapos naming mag umagahan ay dumiretso kami sa simbahan para magpasalamat.

Habang nagmimisa ay hindi ako mapakali, ako lang nga ba ang ganito? Madali akong mainip lalo na at nasa simbahan . Tanda ko pa nga noong bata pa lang ako kapag kami ay nagsisimba ay hindi ko magawang makatagal , umiiyak at nag aaya na agad umuwi.

Kahit ganoon ay nagdasal padin naman ako ng taimtim nagpasalamat sa biyaya ay hiniling na sana ay bigyan pa kami ng mahabang buhay . Hindi masyadong malapit ang loob ko sa panginoon pero sapat naman na naniniwala ako sa kaniya

Sa wakas ng matapos ang misa ay naging komportable narin ako , nakalanghap ng sariwang hangin. Nakakita naman kami ng dilaw na bulaklak kung kaya ay bumili kami ni mama para sa aking kapatid . Mukhang bagay kasi ito sa kaniya kaya laging dilaw na bulaklak ang binibigay namin.

Naglakad kami upang puntahan ang aking kapatid kung nasaan man siya . Tuwang tuwa si mama dahil kaarawan nito.

Nang makita na namin ang kapatid ko ay inilapag na ni mama ang puting bulaklak at cake  sa harapan niya .