Quarantine With Celine

1

“Bessssssss!!!” sigaw ni Ally.
“oh ano na naman?!....  Kitang nagsusulat ako e"... I rolled my eyes. "Pag to natabig mo, lagot ka sakin” dagdag ko pa habang nakafocus sa aking project.

Hindi ko sya tinignan dahil pag alam kong binigyan ko sya ng atensyon ay di ko matatapos ang aking ginagawa.

“teh, galit agad? May sasabhin lang ako sayo, sungit mo naman.

Hindi ko na sya pinansin at akoy nagpatuloy saking ginagawa.

Nang saktong makatpos ay pansin ko na si Ally ay hindi gumagawa ng tulad sakin. Kaya naman napilitan akong tanungin sya.

“Hoy Brially!” Brially Navarinas ang tunay nyang pangalan. “ Bakit pachill, chill kalang? Hindi ka gumagawa ng pinasasagutan ni Sir Akiro? takang tanong ko.

Tinagtag niya ang kanyang atensyon sa pagcecellphone at humarap sakin.

“Yun nga ung sasabhin ko diba? Kaya ako di na gumagawa ay dah-----

Hindi na natuloy ni Ally ang sasabhin nya ng biglang may magsalita sa microphone.

“Excuse student. Lumabas na kayo sa inyong bawat classroom at magpunta kayo ngayon sa gym” si Grayson, aming  student council president.

Dali dali kaming bumaba habang nakapila. Ang pila naming ay alphabetical kaya naman malayo sa Ally sakin. Hindi ko tuloy sya matanong kung ano ung sasabhin nya dapat.

Nang makarating sa gym ay ramdam ang ingay dahil napakaraming estudyante doon. Gulat naman kami ng biglang sumigaw ang aming Dean na si  Sir Serafico.

“Students! Quiet! Everytime na lang na may assembly lagi kayong ganyan! Shut up and do social distancing!”

Ang maingay na gym ay nauwi sa parang walang taong lugar, tanging huni lang ng ibon ang naririning.

Maya maya pa ay isang sigaw uli mula kay Dean. “ I SAID DO SOCIAL DISTANCING!!!”

Kitang kita sa mukha ni Dean ang galit kaya naman napahawak sya sa kanyang dibdib dahil animoy kahit anong oras ay pede syang mahimatay.

“Ano daw? Social Distancing?”
“Bakit naman?”
“HAHAHHA oa ni Dean”

Ibat ibang bulungan sa buong gym habang gingawa ito. Maski ako ay gulat din sa sinabi nyang iyon dahil first  time naming magsocial distancing sa isang assembly.

Maya maya pa at nakita naming ayos na si Dean. Ang galit na mukha ay napalitan ng kaunting ginhawa ng Makita kaming nakasocial distancing at tahimik.

“I request this assembly to inform you students that Mang Kanor has Covid 19” malungkot na sabi ni Dean.

“Sino yun?”
“Covid 19? Umabot na dito?
“Ala. kakatakot huhuhuhu”

Marami na namng bulungan saking tabi. Hindi ko alm kung mararamdaman ko sa sinabi ni Dean na iyon.

”Mang Kanor is our guard”

“What?”
“OMGGGGG”
“HALA, LUMAYO KA BAKA MAY COVID KADIN”
“omg, nasa school natin ang covid”
“IM SCARED HUHUHHU”

Lahat kami ay nagulat. Ngayon ay alam kona ang aking nararamdaman, takot at pangamba. May covid 19 sa campus.

“SHHHH! Shut up and listen” ani ni dean. “Mang kanor flew in manila last month. Meaning, he didn’t get his covid here in our school. He did not went  here after he came back. He didn’t talk to anyone here meaning we are still safe”

Halos lahat ay nakahinga ng maluwag sa kanyang binaggit.

“But we need to make sure that all the people here are safe thats why I am here to announce that our classes will be suspended until april"

“YAHOOOO!!!”
“yey, wala nang pasok omgggg!”
“Maagang bakasyon”
“Yey, thanks dean”

Halos lahat ay Masaya sa kanilang narinig, maski ako ay napangiti sa sinabi ni Dean. Pero hindi ko alam kung dapat bakong matuwa. Iniisip ko parin ung pandemic, dahil anytime ay pede akong tamaan nito kahit di ko alam.

“Okay, Students pls behave. After lunch, you may go”.

Dali daling nag alisan ang mga estdyante sa gym. Naiwan  naman ako para hintayin si Ally.

“Celine!” si ally. “oh tara na”.

“Hoy ally, ano yung sasabhin mo dapat?”

“Ah yun ba. Yun nay un, yung kaninang sinabi ni Dean”

Kumunot ang noo ko at nagsalubong ng kilay. “Bakit di mo sinabi agad?.. Nagpakirap ako tapusin ung pinagagawa ni sir eh hindi pala sya magkaklase satin"

“Hoy Celine Curtuso, baka nakakalimutan mong sinungitan moko at di pinansin? sarkastikong  sambit ni Ally.

“pero kahit na dapat sinabi mo agad”

“tapos na yun okay? bat kaba nagagalit?”

“tsss, what ever” bumuntong hininga ako at tumingin palayo. “lets go”.

“hay nako, loka loka ka talaga celena”

sabay kaming tumawa.