Ongezout (BoyxBoy)

28.

Mijn hoofd bonkt. Ik ga niet op zijn reactie in, omdat ik weet dat hij dit ook meent. Ik begin toch van binnen een beetje te sterven. Oké, Dante was homofoob eerste klas. Dat hij geen homo wilt zijn, is duidelijk. En onze relatie was nou ook niet iets wat je noemt, een sterke relatie. Of uberhaupt een relatie. Dat Dante in het bos zit, heeft vast zijn redenen wel. Misschien is hij weggelopen en kon hij de druk niet aan. Of hij-

"Woow!" Julians stem wekt me uit mijn gedachten. Ik volg zijn blik naar buiten. We naderen een huis.

Een groot wit huis pronkt ons tegemoet. Vanaf de verte is de oprijlaan al te bewonderen, die bestaat uit witte grindsteentjes. Om het huis heen staat een zwarte hek te glimmen in de zon. En als ik niet beter wist had ik gedacht dat we aangekomen zijn bij het huis van Willem-Alexander.

"Nou, dit is waar Dante voor het laatst gezien is." Julian pakt zijn mobiel erbij en hij begint van oor tot oor te glunderen. "Dit betekent maar een ding."

"Hij is gaan werken voor de koning." Bevestig ik.

"Neeman, de koning woont in het witte huis. Dat is in Amerika." Julian duwt zijn vingers tegen mijn lippen aan. "Dante is als playboy gaan werken!" Julian straalt wanneer hij zijn woorden uitspreekt.

En eerlijk is eerlijk. Ik ben niet geheel ontevreden met deze gedachte.

"Dit is een playboyhuis, ik herken het uit duizenden." Gaat Julian verder. "Groot huis, check. Hoge ramen, check. Luxe uitstraling, check. Fontijn voor de deur, check check check. Alleen nog een butler genaamd George en een huisman en we weten dat ik gelijk had."

Hoe graag ik ook wil geloven dat Dante als playboy verder gaat in het leven en niet als iemand die zichzelf iets aan zal doen na mijn stommigheid, voel ik nattigheid. "Ik denk niet dat ze Dante aannemen met zijn kledingstijl."

Julian maakt een zacht snuitend geluidje. Ik neem afstand, want corona.

"Dante ziet er best oké uit zonder die kleren van hem. Had je hem niet in pak gezien op school? Dat was blijkbaar wel bedoeld voor jou hé." Julian draait zijn auto het erf op. "Maar jij let niet op. Jij bent het volledig aan het verpesten. En wie mag dit oplossen? Juist, ik weer. Ik ben zo'n beetje jullie hele relatie aan het oplossen. Misschien is het beter als ik gewoon de relatie ben in jullie relatie."

Ik frons. "Wees blij dat ik niet meer achter je aanzit."

"Ik zal altijd nummer een blijven. Kunnen we nu gaan?"'

"nu gaan?! Ik wil eerst Dante zien voordat we kunnen gaan!" Ik beslis dat ik me hier namelijk ook niet geheel lekker bij voel. Prima, een vriend in de playboy is best een winwin. Maar ik betwijfel of dit wel klopt, Dante in een playboyhuis. Die jongen is nog groener dan de gras van de buren.

Julian rijdt naar het hek toe. Hij laat zijn raam naar beneden draaien en wijst naar de intercom. "Zullen ze ons er zomaar inlaten?" Vraag ik me hardop af.

"Laat mij maar," Julian drukt op de intercom van het hek. Na een piepend geluidje horen we een mannenstem. "Hallo?"

"Hey, wij willen er graag bij horen." Julian knipoogt naar mij. Mijn ogen worden groter.

"Pardon?"

"Dat wat Dante doet, is Dante daar?" Roept Julian naar het hek. Er klinkt een lage pieptoon en het hek draait open.

Ik ben onder de indruk.

"Nou," Julian rijdt verder. "Wat is je plan?"

"Dante zien," begin ik. Ik staar naar het grote witte huis. Wat als Dante echt in de playboy zit. Tuurlijk, dat lijkt me prachtig. Maar aan de andere kant... "En als dit echt een playboyhuis is, dan wil ik hem hier weghalen. Ik ga hem niet delen met de rest van de wereld."