Ongezout (BoyxBoy)

3.

Het eten was geweldig.

Niet alleen was de kip mals. Iets wat thuis niet echt mijn moeders specialiteit was, sorry mam. Maar onopgemerkt kwam ik steeds meer over Julian te weten. Of hij het zelf wilde of niet. Zijn ouders zorgden er wel voor.

En zo zie ik graag mijn schoonouders. Tegen hun zoon gekeerd.

"Heb je ook broer of zussen?" Ed kijkt vragend mijn kant op, terwijl zijn vrouw alvast de tafel begint op te ruimen om ruimte vrij te maken voor het nagerecht.

"Ja," zucht ik dramatisch. "Lillian, ze is veertien en het is een drama met haar." Ik heb nu al besloten dat het nooit meer goed komt met dat kind, dus emotioneel bind ik me van haar af. Is net zo veilig, komt het minder hard aan.

"Zo is het met zussen," Julian besluit eindelijk voor mijn kant te kiezen.

"Vetzak," roept Scarlett zonder enige aanleiding.

"Trut," klinkt het van de overkant.

"Jongens!" Ed schudt afkeurend zijn hoofd terwijl ik rustig geniet van de sensatie. Enig, zo'n familie etentje.

"Wat? Het enige wat zij doet is mijn Netflixwachtwoord kraken en het overhoop gooien van mijn slaapkamer omdat ik haar oplader heb." Bij het woord 'haar oplader' maakt hij aanhalingstekens.

"Dat is ook mijn oplader!" Scarlett draait met haar ogen. "De volgende keer stop ik je mobiel in je reet als je nog een keer mijn oplader pakt."

Aha. Dus Julian is een bottum?

Ik knik goedkeurend.

Julian draait zijn ogen. "Nog even en ik stop die oplader van je in andere plekken waar de zon niet schijnt."

Scarlett haar gezicht vertrekt. "Vieze v-"

"Genoeg!" Ed slaat met zijn vuist op tafel, wat mijn hart lichtelijk een sprongetje doet maken. Julian en Scarlett kijken elkaar met samengeknepen ogen aan, maar het blijft stil.

"Nou. Het was een enig moment. Helaas moet ik naar huis." Ik kom overeind.

Ik heb bruisende ideeën voor het inzetten van Julian. Wellicht kan hij het nieuwe bouwproject worden van mijn zolderkamer. Zou perfect zijn. Plant ik daar een bed neer, en mag Julian daar mooi gaan klussen. Mooi uitzicht, al zeg ik het zelf.

Misschien ga ik er wel een kachel neerzetten en sluit ik alle ramen af. Volgens Piets weerbericht wordt het dan tropisch warm en is er kans op ontbloofte bovenlichamen.

Ik zie mijn kansen groeien.

"Naar huis?" Op dat moment komt de moeder van Scarlett, Ceciel, teruggelopen. "Ik heb nog chocolademouse na afloop. Of staan je ouders al voor de deur?"

"Oh nee, prank." Ik ga terug zitten en glimlach naar de fronsende vrouw. "Ik ga na het eten naar huis. Ik moet lopen, want Nate is eigenlijk mijn chauffeur maar date." En helaas te egoïstisch om mij niet mee uit te nodigen. Maar dat ter zijde.

"Oh," Ceciel glimlacht. "lopend? Ik wist niet dat je dichtbij woonde."

"Nah, ongeveer drie kilometer verderop."

Inmiddels kijkt de gehele tafel met gefronsde wenkbrauwen naar me.

"En dat wilde je gaan lopen?" Scarlett grinnikt zacht.

"Nee, ben je gek." Ceciel komt erbij zitten. Ik haal mijn schouders op. Het is niet dat ik mensen graag vraag om me naar huis te brengen. Scarlett kan ik moeilijk dwingen, aangezien ze geen auto heeft en haar fiets in de sloot ligt.. Ik wil me daar niet verder over uiten want wellicht ben ik hier verantwoordelijk voor.. Misschien moet ik mijn eigen ouders straks maar eens gaan bellen. Hopelijk haalt pap me op, want hij heeft er nooit moeite mee om langs de Mac te gaan rijden.