Hayallerimi gerçekleştirmek zordu. Özellikle de işin içine vicdanım girince bunu hak etmediğimi sanmıştım. Umutlarımın bir bir, tek tek ve acımasızca öldürdüğümü düşünmüştüm. Ama unuttuğum bir şey vardı. Ben hayallerimi yok edecek ve onları çok basi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Otele gittiğimizde akşam olmuştu. Akşamyemeğini yiyip odalarımıza çıkacaktık. Acıktığım için hemen gri eşofman takımımı giyip otelin restorant kısmına gittim.
Burak ve Asel birlikte yemek alıyorlardı. İnşallah benle İlyas'ıgörmezlerdi. Şimdi bizi görüpte yanımıza gelmeselerdi. Burak sıkıntı değildi ama Asel'in şımarık hâllerini çekemeyecektim.
İlyas'a "Efra gelecek mi?"diye sorduğumda "Çok aç değildi. Yemeye gelmez."dedi.
Asel bizi görünce İlyas'a selam verdi. Bana vermemesi işime geldi. Burak da bizi görünce ikimize selam verdi.
"Nasılsınız?"diye sorduğunda İlyas "İyiyiz."dedi. Asel'in bana karşı tavır almasını saçma bulmuştum ama bir şey diyemezdim. Kendi kararıydı. Kimseyle bir problemim yoktu. Herkes, kendine yakışanı yapardı.
Mesela senin hiç kimseyi umursamaman gibi. Kendinde olmadığın için onları da yok sayıyorsun.
Birkaç bir şey tabağıma koydum ve rastgele bir masaya geçtim.
İlyas "Sizinkilerden gelen yok mu?"diye sorduğunda Asel "Onlarda gelirler şimdi."dedi. Der demez de kapıdan gözüktüler. Emre, Bera ve Zeynep gelip tabaklarını bir şeyler alıp yanımıza geldiler.
Yemeğimizi yerken İlyas dışındaki herkese baktım.
Asel, beni yok sayıyordu. Mektubu yazan kişiyle bağlantısı olabilirmiydi ki? Sonuçta benimle bir problemi yoktu.
Burak'ın suçlu olacağına inanmıyordum yani ruhum onun suçlu olma fikrini itiyordu. Tuhaftı. Normalde beynim herkesi suçlu olarak gösterir ve beni daha da sıkardı. Ama onda öyle olmuyordu. Demek ki gerçekten suçlu değildi.
Zeynep böyle üçkağıtçılıkla uğraşacak bir kız değildi. Onun tarzı laf sokup intikam almak olurdu. Arada da bana laf sokuyordu zaten.
Zeynep "Efra nerede?" diye sorunca dikkatim dağıldı. Emre Efra'nın yokluğunu bu sözle anladı.Gerçekten Efra prim verdiğin kişinin gerçek yüzünü görsen kendine ne kadar safmışım derdin.
İlyas "Aç değil gelmeyecek."dediğinde aklıma bir fikir geldi. "O bugün biraz yorgun gelmeyecek."dedim. İlyas soru dolu gözlerle bakıyordu. Çünkü Efra, yemekten sonra yanımıza gelecekti. Ona güven verirmiş gibi baktım.
Zeynep "Aslında geleceğim gibi bir şey diyordu ama..."dediğinde sözünü kestim. "Sana yalan borcumuz mu var?"diye sert çıkıştım.
