'Benim Kararlarım' Bizim Hayatımız'( Gerçek Bir Hayat Hikayesi)

' Hiçbir Şey Eskisi Gibi Olmayacak '

🍁 Selamun Aleyküm Kardeşlerim

🌿 Nasılsınız İnşaAllah?

🍁 Yeni Kitabımın İlk Bölümüne Hoş Geldiniz :)

🌿 Oy Ve Yorumlarınızı Eksik Etmeyiniz

🍁 Bölüm Sonundaki Soruları Cevaplamayı Unutmayınız ;)

________________________________________________________________

"Yine mi düğün ya?" Diye mızmızlandım. Ben: Düğünleri, partileri, nişanları ve misafirliğe gitmemeyi sevmeyen bir kızdım. Bu yaşıma kadar hiç anlamadım neden insanların böyle saçma şeyleri sevdiğini! Bu düğüne sırf Ablam istediği için gidecektim. Çünkü ben Ablama çok düşkün biriyimdir. Yoksa asla işim olmazdı bu saçma şeylerle! Düğün nedir ya?

Annem odaya elinde bir siyah kont, beyaz bir tişört ve siyah bir deri ceket ile girmişti. Elbiselerden nefret ettiğimi çok iyi biliyordu. Rahat edemiyordum daha doğrusu.
"Düğünde fazla heycanlama yoksa orda doğurursun ha" Diyerek gülmeye başladım. Annem ayağındaki terliği çıkarıp bana attı.

Terliği havada tutup Annem'in yanına gittim. Evet biz küçük bir kız kardeş bekliyorduk. En heyecanlı olanlardan biri de bendim.

O benim prensesim olacaktı. Bizim tatlı kardeşimiz olacaktı.
Biz mutlu bir aileydik ama mutluluğumuzu kıskananlar vardı. Bu yüzden eğer bu küçük prenses dünyaya gelse belki herşey farklı olabilirdi.
Annem'in yanağından öpüp, elindeki kıyafetlerimi de alıp, hemen banyoya girdim. Kapıyı açıp anneme döndüp gülümseyerek, "Doğurma sakın ha" Annemin diğer terliğe uzandığını görünce hemen kapıyı kapattım.

Güzel bir duş aldıktan sonra Annem'in bana verdiği eşyaları giydim.
Saçımı da kurutup güzelce taradıktan sonra saçımı açık bıraktım. Zaten ya açık bırakırdım yada at kuyruğu yapardım. Fazla önem vermezdim.
Saçlarım belime kadar geliyordu. Kesmek istiyordum ama babam izin vermiyordu.

Nedenini biliyor musunuz? Bazılarınız merakla ne diyeceğimi bekliyordur değil mi? Ben sizi fazla merakta bırakmıycağım ve söyleyeceğim. Çünkü hep saçlarımla oynayıp, farklı saç modelleri yapıyor. Bende bu yüzden kesme fikrinden vazgeçmiştim.

Kapı çaldığında düşüncelerimden ayrılıp pencereden kimin olduğuna baktım. Ablamı görünce elimdeki tarağı masanın üzerine bıraktım. Ve odadan hızlıca çıktım.

Kocaman bir gülümseme ile kapıyı açtım. Benim aksime Ablam; Beyaz bir elbise, ince topuklu ayakabı ve hafif bir makyaj ile tıpkı mankenlere benziyordu. Ben makyajdan nefret ederken o ise çok seviyordu. Bazen biz gerçekten abla kardeş miyiz diye düşünmeden duramıyordum.
"Ne o aşık mı oldun yoksa?" Diye sordu Ablam.

Tek kaşımı onun gibi kaldırmak istedim ama yapamadım. Yapamıyordum! Olmuyordu. Bide buna sinirlendim tam oldu. Sanki başka derdim yokmuş gibi.
"Sana mı? Güldürtme beni abla"

Yalandan kahkaha attım. Valla çok da güzel kızdı. Benden bile güzel bir kızdı. Ondaki o deniz mavisi gözler, o fizik bende olsaydı bende güzel olurdum.
Neden? Niye? Niçin? Ah Ah!
"Yalandan güldüğünü biliyorum Alya. Hiç boşuna kıvrıtma güzelim" Yanağımdan makas alıp içeri gidince, sertçe ayağımı yere vurdum.

Neden iki dakika doğru düzgün duramıyordum. Beni yakından tanıdığı için her şeyimi biliyordu. Ablamdı sonuçta.
Tabi benim neye sinirlendiğimi de çok iyi biliyordu. Hemde bunu keyifle yapıyordu.

"Annemler içerde mi?" Diye sorunca başımı salladım. Ablam yavaşça koluma vurup içeri gitti. Bende içeriden beyaz spor ayakkabılarımı giyip dışarı çıkıp, Ablam'ın arabasına yaslandım.