'Benim Kararlarım' Bizim Hayatımız'( Gerçek Bir Hayat Hikayesi)

Benden Ne Zaman Vazgeçeceksin?

🍁 Selamun Aleyküm

🌟 Bölüm Sonunda Görüşmek Üzere İnşAllah
_____________________________________________________

Firdevs Karatay'dan

Dersimiz boş olduğu için arkadaşlarla doğruluk ve cesaretlik oynamaya karar verdik. Bu oyunu çok seviyordum. Bütün gerçekleri yada  bazılarına sevmediği seyleri yaptırıyorduk.
Bu oyunu sevmeyen ölsün bence, değil mi? Neşeyle kıkırdadım. Sınıfta sadece ben, Esra, Kadir, Yunus ve Turan oynamak istedik.
Turan oynamasa olmuyordu sanki. Bana gıcıklık olsun diye oynuyordu.

Ali ve İbrahim'i çağırmak istiyordum ama ne İbrahim,  ne de Ali Yunuslarla konuşuyordu. Ali de kimseyle konuşmuyordu. Çok olay olmuştu bu okulda. Her ne olduysa burda yaşamıştık. Bu okul bize çok şey katmıştı.
Bazen mutluluk, bazen huzur, bazen üzüntü, bazen kavga, bazen acı... Yaşatırmıştı Karaslan koleji bize.

Yunus eliyle o saçlarını havalı bir şekilde yana atıktan sonra   şişeyi çevirince benim ve Turan arasında kaldı. Ben Turan'a soracaktım. Her sorduğumda aynı cevabı alıyordum ve nedense ne zaman oynasak ilk benim ve Turan'nın arasında kalıyordu.

"Doğruluk mu cesaretlik mi?" Dedim susuz kalmış bir çiçeğin yaşama savaşını vermiş gibi. Turan da benim aksime o gözlerini kısıp "Doğruluk" Dedi.
Ona ne sorsam diye düşünmeye başladım. Yine aynı soruyu sorucaktım. Evet bende artık bıkmıştım bu sorudan. Lakin bundan başka çarem yoktu.

"Benden ne zaman vazgeçeceksin?" Turan'a sorduğum soruyla, Yunus'un gözlerini kaçırmasını, Kadir'in bizimle ilgilenmediğini ve Esra'nın da İbrahim'e baktığını gördüm.
Kimse karışmıyordu aramızdaki bu meseleye.

Turan geçen sene bana aşık olduğunu bütün okulun önünde itiraf ettiği zaman bende sinirlenip tokat atmıştım. Belki saçma bulucaktınız ama Turan  gerçekten o  tokadı hak etmişti.

Kendisi bana en son 'Senden asla vazgeçmiyceğim' demişti. Evet Turan yakışıklı ve kalbi ve yüreği temiz olan biriydi.  Ama ben kimseyi sevmek istemiyordum. Zorla güzelik olmazdı! Turan bunu anlamakta zorluk çekiyordu.
Herkesin önünde ona vurmuştum. Belki benden nefret eder diye, ama bana daha çok yakınlaşmaya başladı.

Turan hiçbir zaman pes etmedi bugün bile!
"En son sana  ne dediğimi hatırlıyor musun? Gözlerini gözlerimle buluşturdu.
Senden asla vazgeçmiyeceğim"  Diyerek lafını bitirdi. Evet öyle demişti. Dediğini de yapıyordu.
Gerçekten  artık sinirlenmeye başlıyordum.

"Neden?" Dedim bıkkınlık bir sesle. Yeter artık ben sevgili falan yapmak istemiyordum ama o bir türlü anlamıyordu.
"Sadece bir soru sorman lazım. Birdaha ki sefere" Kadir'in sesini duyduğumda ona baktım. Çok sinirliydim, üzerime gelmese iyi olurdu. Turan gülümseyip bana göz kırpınca gözlerimi devirdim.
Ne zaman kurtulacaktım?

Şişeyi bana anlamadığım bakışlar atan  Kadir'e verdim. Kadir çevirince Yunus ve Esra arasında kaldı. Yunus Esra'ya soracaktı. Yunus'un sorduğu soruları çok iyi biliyordum. Çocuk gıcıklık olsun diye her şeyi yapıyordu.
Beni sinirlendirmede üstüne kimseyi tanımazdım.

Konuşsak ayrı bir dert, konuşmasak ayrı bir dert. Evet, gıcıklık yapıyordu. Ama özünde çok iyi bir çocuktu, hakkını yemiyecektim. Yüreği güzel , güzel kişiliğe ve kalbi temiz olan bir kişiliğe  sahip biriydi.

"Doğruluk mu? Cesaretlik mi?" Esra da gözlerini kısıp Yunus'a baktı.
"Doğruluk Anasını satayım." Esra son lafini soyledigi an Kadir'in, Töbe Estağfurullah lafına gülmeden edemedim.  Yunus kafasını çevirip sonra da Esra'ya baktı.