The Friendly Wedding (Season 1 & 2) - Published

Season 2: Chapter Twenty-Six

            He chuckled. Binawi nito ang isang kamay sandali at may kinapa-kapa sa bulsa ng pantalon nito. Ilang saglit lang, nilabas na nito ang wedding ring niya na hinubad niya sandali.

            "Nauto na naman tayo ni Kuya Bari sa ganitong scripted na pagtatalo at surprise na kasalan. Pangalawa niya na 'to, tsk. Bakit hindi ko pa nahalata?" Nilingon nito ang mga pinsan na nakaupo sa harapan at tahimik na. "Kayo na sunod!"

            Nagtawanan ang mga ito at parang wala lang sa mga ito ang posibilidad na baka nga ang mga ito naman ang gawan ng ganoon ng pinaka-kuya ng mga ito.

            Bumaling na ulit sa kanya si Johann. "Misis, alam mo bang noong first wedding natin, while you're walking down the aisle, natulala ako?"

            "Huh?"

            Tumango ito. "Para akong nakakita ng dyosa o ng isang napakagandang anghel na ipinadala sa lupa."

            "I'm far from being an angel," tukoy niya sa kanyang ugali.

            "Oo nga, eh. Kaya napagdesisyunan kong... tama, isang dyosa ang nakikita ko na papalapit sa'kin ng mga oras na iyon para pakasalan ako." Napangiti ito. "Ang pogi ko talaga."

            She rolled her eyes. "Yeah, yeah."

            "Basta, noong kinasal tayo ng una, alam kong... alam kong hindi na kita pakakawalan pagkatapos niyon. Kaya yung vows ko noon? Impromptu iyon. Totoo iyon."

            "I will take all your bitterness away and will fill our life with sweetness every day." Natatandaan niyang iyon ang vow nito noon. At tinupad nga iyon ni Johann.

            "Misis, makinig ka sa'kin ng mabuti. Minsan lang ako mag-e-english." Humugot ito ng malalim na hininga at sinimulang isuot sa kanya ang singsing. "Now, I have taken your bitterness away, then I'll just continue filling our life with sweetness, gayness, and happiness every day..."

            "Johann..."

            "I cannot promise a perfect marriage. Pero pangako ko sa'yo, Sapphire Danaya Monteverde-Anderson, na hinding-hindi kita iiwan at hinding-hindi ako titigil na mahalin ka kahit anumang gulo, away, at hirap ang danasin nating dalawa. I won't just be your husband but I will be your best friend forever...

"Hinding-hindi ako gagawa ng mga bagay na makakapagpawala ng pag-ibig mo sa'kin." Nang tuluyan na nitong maisuot sa kanya ulit ang singsing niya ay itinaas nito ang dalawa niyang kamay at masuyong hinalikan iyon. "Nangangako ako sa harap ni Lord, na iingatan ko ang blessing na ibinigay Niya sa'kin. Ikaw ang blessing na iyon, Sapphire. Kasama natin si Lord lagi sa marriage na 'to."

Nakagat ni Sapphire ang ibabang labi dahil sa pagtagos sa puso niya ng mga sinabi nito. Buong intensidad at puso pa ang paglalahad niyon ni Johann.

Tumikhim ito at nagsalita pa ulit. "God gave me you to show me what's real," anito. "There's more to life than just a feel."

Napakunot noo siya. That sounds familiar.

"I love you more than you'll ever know. I love you more than you ever see, more than my heart could ever show." buong emosyong dagdag pa nito. "I love you more than you'll ever know. I love you so. And I will never let you go 'cause you mean everything to me. I just wanna let you to hold me in your arms forever."

Nagtatawanan na ang mga bisita.

"Mister, mga kanta naman iyan, eh!" naiinis niyang sabi.

Tumawa ito. He smiled guiltily. "Sorry na. Pero akma naman ang lyrics sa gusto ko talagang sabihin sa'yo. Wala lang talaga akong maisip na iba ngayong kundi ang mahalikan ka at makatabi sa kama."