"ဟို…..တံခါးကအရင္ထဲကမပိတ္ထားဘူး။ "
"ဒီ...."
တစ္ခန္းလံုးရဲ့ဝိုင္းဆဲသံႂကြက္ႂကြက္ၿငံသြားသည္။ ထိုအထဲတြင္မွေျဗာက္ဘတ္ခ္ဟြန္းတို႔အုပ္စုက အဆိုးဆံုးျဖစ္သည္။ ဆဲလို႔၀သြားေသာလူအုပ္ႀကီးသည္
အခန္းထဲမွ အလ်ိဳလ်ိဳထြက္သြားၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့အခန္းထဲတြင္သူနဲ႔ေဂ်ာင္ဆူးသာ က်န္ေတာ့သည္။
"လာ...လိုက္ခဲ့။"
ဆူေထာ္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ၾကမ္းခင္းကိုသာေပါက္ထြက္မတက္ၾကၫ့္ေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဆူးကိုသူလက္ကဆြဲကာေခၚလာခဲ့သည္။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ။"
Hotelနဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ၿပီး ေက်ာက္ေဆာင္ေတြဘက္လက္ဆြဲေခၚလာေသာ ခ်န္ေယာလ္ကခုထိဘယ္သြားမလဲမေျပာေသး။
"ေရာက္ေတာ့မယ္။ ခနေလး။"
"ေရာက္ၿပီ။"
ခပ္ႀကီးႀကီးေက်ာက္ေဆာင္ရဲ့အေနာက္ဘက္ကိုေခၚလာေတာ့ ကမ္းကပ္ထားတဲ့motorboat
ကမီးေရာင္ထိန္လင္းလင္းနဲ႔သူ႔ေရ႔ွေပၚလာသည္။
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(ဒီလိုဟာမ်ိဳးေလးေနာ္။)
"အတြင္းပိုင္းေတြကိုသိပ္သေဘာမက်ေသးလို႔ ျပန္ျပင္ဆင္ၿပီးမျွပမလို႔ပဲ။ ခုကေလးကစိတ္ဆိုးေနလို႔ ေခၚလာရတာ။"
ခ်န္ေယာလ္ကေဂ်ာင္ဆူးဂ်ိဳင္းေအာက္ကမၿပီး ေလွေပၚတင္ေပးရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ သူေကာင္ေလးကဟြန႔္ခနဲႏွာမႈတ္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေနာက္ျပစ္ရင္း ေလွဦးပိုင္းကိုေလ်ွာက္သြားသည္။
"ဒါကိုယ္ဒီႏွစ္အတြက္ေမြးေန့လက္ေဆာင္ရထားတာ။ ဒါေပမဲ့ကေလးကိုလက္ေဆာင္ျပန္ေပးမယ္။"
YOU ARE READING
About Dear Kyung And Me
Non-Fictionခ်စ္ျခင္းဆိုတာလွပတာမို႔ ကိုယ္တို႔ပုံေဖာ္ခဲ့တဲ့ေန႔ရက္တိုင္းဟာ တန္ဖိုး႐ွိတာမို႔ လိပ္ျပာျပာသန္႔သန္႔နဲ႔ဆက္ခ်စ္ႏိုင္တယ္ကေလး။ အဆီြonlyပါ
