Zawgyi
ေက်ာင္းဖြင့္ရင္တေနကုန္ေတြ့ၿပီး ပိတ္ရက္ေတြတေနကုန္နီးပါး ဖုန္းေျပာၾကတာ သမီးရည္းစားဆက္ဆံေရးမွာ သိပ္ေတာ့မဆန္းၾကယ္။ ဒါေပမဲ့ မားမားပတ္ကေတာ့ ပိတ္ရက္ေတြခ်န္ေယာလ္ဖုန္းေျပာမည္ႀကိဳေၾကာက္ေနရသည္။
တျခားမဟုတ္သူ႔သားေတာ္ေမာင္က ခုတေလာဖုန္းေျပာရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုဂရုမစိုက္ေတာ့ စိတ္ကဖုန္းေျပာတာပဲအာရံုရိွၿပီး လက္ကလည္းအၿငိမ္မေနလုပ္ခ်င္တာလုပ္ေတာ့သည္။
"ခ်န္ေယာလ္ အဲ့တာပလက္ေပါက္ႀကီးေနာ္ လက္ထၫ့္မိအံုးမယ္။ "
ခုလည္းဖုန္းေျပာေနရင္း လက္ကနံရံကိုေလ်ွာက္ကိုင္ေနကာ ပလက္ခံုနားေရာက္လို႔ သတိေပးရသည္။ မ်က္လံုးက ဒင္းသြားသမ်ွကို လိုက္ၾကညိ့ေနရျခင္းျဖင့္ အလုပ္တစ္လုပ္။
"ခ်န္ေယာလ္ ေအာက္မွာတိုဘမ္ေနာ္ တက္နင္းမိမယ္။ "
"ခ်န္ေယာလ္ ဘာလို႔မမအခန္းထဲ၀င္သြားတာလည္း။ သားအခန္းကဟ္ုိဘက္မွာေလ။"
ႏႈတ္ခမ္းကနားရြက္တက္ခ်ိတ္ေတာ့မတက္ မ်က္ႏွာႏွင့္ အခန္းထဲ၀င္ဖို႔လုပ္ေနရင္း အခန္းကမွားေတာ့မည္။
မၾကာမႈန္ကုပ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ ျပန္ထြက္လာျပန္သည္။ ဖုန္းကေတာ့ လက္ကမခ်။
"ခ်န္ေယာလ္ ေအာက္မွာျကိုးတန္းႀကီး ခလုတ္တိုက္ …တိုက္ …"
"ဗုန္း…"
စကားေတာင္မဆံုးေသး ဗုန္းခနဲလဲေတာ့သည္။
မွတ္ပလား မ်က္စိေနွာက္ေနတာ ခုမွၿငိမ္ေတာ့တယ္။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"စီနီယာခ်န္ေယာလ္က ဒီေန့ဂီတကလပ္ကိုလာမွာေသခ်ာတယ္ေနာ္။"
"ေသခ်ာပါတယ္ဆို ယြန္ဂ်ူးရာ။ နင့္ကိုၾကၫ့္ရတာအရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားေနသလိုပဲ စိတ္နဲနဲေလ်ာ့အံုး။"
"ငါဂီတကလပ္ကို၀င္တာတစ္လရိွၿပီ စီနီယာကိုဂီတကလပ္မွာတစ္ခါမွမေတြ့ရေသးလို႔ပါဟ။"
"စီနီယာက ကလပ္ကိုတစ္ခါမွဒီေလာက္မလာပဲမေနဘူးဘူး။ ဒါေပမဲ့မနက္စီနီယာမင္ဟိုနဲ႔ စကားေျပာေနတာၾကားတယ္။ ဒီေန့လာမွာတဲ့။"
YOU ARE READING
About Dear Kyung And Me
Non-Fictionခ်စ္ျခင္းဆိုတာလွပတာမို႔ ကိုယ္တို႔ပုံေဖာ္ခဲ့တဲ့ေန႔ရက္တိုင္းဟာ တန္ဖိုး႐ွိတာမို႔ လိပ္ျပာျပာသန္႔သန္႔နဲ႔ဆက္ခ်စ္ႏိုင္တယ္ကေလး။ အဆီြonlyပါ
