Phenomenal Fate

Chapter 26 🍃

"Yeah, kainis ka kasi"

"You told me na maghanda ako once that you caught me"

"But i didn't"

"Yes you did"

Napalingon ako dito at napataas ang kaliwang kilay. Sa pagkakatanda ko naman ay hindi ko siya nahuli nang mga oras na iyon.

"I didn't"

"You did, at hindi man lang ako nakapaghanda. Ilang beses din akong nasaktan," may ngiti ang kaniyang labi ngunit ang kaniyang mga mata ay sumisigaw ng kalungkutan.

"Hindi naman kita binugbog! Ang laki mo kaya!"

"Oh let me finish first, my love!"

"Yes sir"

"Nahuli mo na ako hanggang sa hindi ko na namalayan na nahulog pala ako ng sobra,"

Ayun naman pala ang ibigsabihin niya. Hindi na lang ako umimik dahil masyado na akong kinikilig! Nakakaloka!

"Ilang beses akong nasaktan dahil hindi mo naman ako mahal"

Para bang may kung anong humampas sa tenga ko nang sabihin niya ang mga salitang yon. Nag-iinit ang ulo ko.

"Sira ka ba?"

"What? May mali ba sa sinabi ko?"

"Magpapahalik ba ako sayo kung hindi kita mahal? Mag a-iloveyoutoo ba ako kung 'di kita mahal?"

"But you have a boyf------," hindi ko na siya pinatapos pang magsalita.

Kung kanina ay siya ang pumutol sa sasabihin ko, ngayon ay ako naman. Hinalikan ko ito at alam kong nabigla siya dahil kita ko ang naging reaksyon niya.

"He's not my boyfriend. He's my friend. That's all!"

"D-did you kissed me?"

"Yeah, ang dami mo kasing daldal"

"Weh? Isa pa nga my love!"

"Mukha mo!"

Bahagya na akong tumalikod dito dahil alam kong namumula na ang mukha ko! First time kong maka-experience ng ganito pero bakit nanghahalik na agad ako?! Wala din naman kaming label!

Naramdaman kong niyakap niya ako mula sa may likod at ipinatong nito ang kaniyang baba sa aking balikat.

"Look at the sunset, it's so beautiful like you, my love," he whispered.

I looked at the sunset and he's right, it's very beautiful. So beautiful.

"Yeah, it is"

"I don't like sunsets even though it's pretty! I won't ever compare my love for you with that sunset!"

Bahagya akong natawa dahil para siyang batang may kaaway.

"Ahuh? Then what do you want? And why don't you like sunset?"

"At the sunset, the sun goes down. I would like to compare my love for you at a sunrise, you can start your day with it and as time goes by, it'll rise. That's how much i love you"

Nakakaloka ang mga naririnig ko at sana lang ay hindi niya nararamdaman kung gaano ba kabilis ang tibok ng puso ko sa ngayon.

"But sunset is beautiful," i said while looking at him with a confusion inside my eyes.

"Beautiful yet going down. It's like a deceiving love, you might fall and eventually he'll disappear. I won't let that happen"

Napangiti na lamang ako dahil hindi ko alam na may ganito pala siyang side. Ang sweet niya at hindi mo talaga aakalain. Buong akala ko ay ang pagiging seryoso at minsang pagiging malakas ang tama ang tanging kaya niyang gawain.

Hinawakan niya ang aking kamay kung kaya't awtomatiko akong napatingin dito. He's now smiling and i just looked at him, natulala kumbaga. Ang daming beses ko na siyang napagmasdan ngunit hindi pa din ako nagsasawa sa kaniyang mukha.

Ang gwapo, kamukha ng future husband ko.

"Can we stay like this for a while my love?" He asked me while still hugging me at my back.

"Yes of course. I would like to be inside your arms, inside the arms of the man i love"

-----

Para akong engot na pangiti-ngiti habang mag-isang andito sa may training area.

Hindi ko pa din nalilimutan ang mga nangyari kahapon at ang mga linyang aking narinig mula kay Lloyd. Ang simpleng pagtawag pa lamang niya saakin ng 'my love' ay halos ikamatay ko na mga teh!

Napahawak din ako sa labi ko. Grabe lang! First kiss ko lang kahapon pero natuto na agad akong manghalik!

Shet nahawa na yata ako sa kalandian ni Marcus Caden Samaniego ng Accidentally Kissed with a playboy ni MsKindGirl. Must read mga teh! Ang ganda pero magtabi na kayo ng tissue dahil masyadong mapanaket yung author ay este yung characters.

"Huy Jhana!"

"Ay panget!"

Nagulat ako nang may tumawag saakin at nakita kong si Zeliurex pala iyon. Napatingin ako dito at mababakas mo sa kaniyang mukha ang pagtataka.

"What?" I asked him.

"Ang creepy mo! Bakit ka ba nangiti mag-isa ha?"

"Ih! Sasabihin ko ba talaga sayo?"

"It's up to you,"

Saglit akong napatigil at pinagmasdan ito habang patuloy na nadaloy saaking utak kung anong desisyon ba ang dapat kong gawain.

"I trust you, Zeliurex"

"Spill the beans baby!"

"Stop calling me baby! So gross"

Umarte pa akong nandidiri kaya naman natawa na lamang ito saakin. Mukhang sanay na nga talaga siya sa ugali ko.

Dahil sa kaniya at kay Rose, may narealize akong bagay. Nawalan man ako ng kaibigan sa tunay na mundo, nagkaroon naman ako dito. Actually he's my only boy bestfriend at hindi ko akalain na ganito pala kasarap sa pakiramdam ang magkaroon ng kaibigang lalake.

"I escaped," panimula ko.

Inoobserbahan ko kung magrereklamo ba ito ngunit hindi. Natatandaan ko pa kasi noong binalaan niya ako tungkol sa pagtakas kaya naman buong akala ko ay magsasalita ito ngunit hindi.

I can trust him, i know.

"The man i love, he loves me!"

Shet kinikilig na naman ako! Oo na! Paulit-ulit na nga!

Ako lang ba o nakita kong nawala bigla sa mood si Zeliurex?

"Jhana"

"Hmm?"

"Be careful with your decisions"

"I know it's too dangerous, but i love him too"

"You do?"

"Yeah!"

He sighed after telling me something.

"I'm happy for you. I'm always here to support you... even though it hurts"

Hindi ko na naintindihan ang mga pahuli niyang sinabi ngunit napangiti na lamang. He's really a boy bestfriend material.

Just like Lawrence Fraud Gonzales from Eternal Reality by shiny_shimmery! Kahit na bakla 'yon nako nako! Maiinlove ako don kung ako si Astraea HAHAHA must read babies! Ang ganda kahit 'di pa kumpleto!

"Thank you Zeliurex"

"Yeah, thank you for trusting me"

And then he tapped my head.