DERS NOTU 'yarı texting -TAMAMLANDI-

Bölüm 15 🍂

Multi : Pars Akyüz

Bölüm Şarkısı : Bok Kaka - Hadi Sıçalım (bölümü bundan iyi anlatacak bir şarkı yok gençler)

Kapıyı açtığım saniyeden itibaren beynimin içinde o kadar fazla düşünce dolaşmıştı ki...

Kapıyı kapatıp Pars'ı saklamak ve hiçbir şey yokmuş gibi davranmak, Pars ile ailemi tanıştırmak, yeni bir kimlik ve pasaport ile ülkeyi terk etmek ve en korkutucu olanı ise Pars içerideyken evi yakmaktı.

Sonuncu çok mantıklı gelmeye başlamıştı şu an !

"Gece çekil de içeri girelim artık." Babamın sesiyle aniden kendime gelirken uyduracak bir yalan düşünüyordum ama lanet beynim yalan dışında her şeye çalışıyordu.

İşleri daha da boka batırmamak için kapının önden çekilmiş ve girmeleri için yer açmıştım.

Babam elindeki bavulu yere bırakıp salona geçerken annem hızlıca bana dönmüştü.

"Babanı dinleme kızım, vallahi efsane adama kapak atmışsın." dediğinde şaşkınca anneme bakıyordum.

"Anne ne kapağı, ne atması ya?" dediğimde gülerek babamın peşinden gitmişti.

Alnımı kaşıyarak peşlerinden gittiğimde Pars'ı salonun ortasında yardım istercesine bana bakarken yakalamıştım.

"Anne, baba." diyip elimle Pars'ı göstermiştim.

"Arkadaşım Pars Akyüz." dediğimde babam baştan aşağı Pars'ı süzmüştü.

"Şu zibidi manken mi ?" dediğinde Pars yapmacık bir şekilde sırıtmıştı.

"Zibidi demeyelim de serseri diyelim." Babam, Pars'a karşı gözlerini kısarken sertçe bakmaya başlamıştı.

"Serseri erkeklerden hiç hoşlanmam, kızımın etrafında olan serseri erkeklerden ise hiç hoşlanmam." dediğinde Pars'ın sertçe yutkunduğuna şahit olmuştum.

"Çok iyi anlıyorum efendim ama Gece'nin de dediği gibi sadece arkadaşız." dedikten sonra bana bakıp göz kırpmış ve bu gülmeme sebep olmuştu.

"Buna ben karar veririm delikanlı." dedikten sonra tekli koltuğa oturmuştu. Annem de onun yanındaki koltuğa yerleşirken Pars ve ben ayakta duruyorduk.

"Nerelisin ? "

"İzmir efendim."

"Annen, baban neci ?"

"Babam reklamcı, annemde dernekler ile çalışıyor." Pars sakin tuttuğu sesiyle babamın sorduğu tüm soruları cevaplarken anlayamadığım bir hayranlıkla onu izlemeye başlamıştım.

"Kaç yaşındasın ?"

"26."

"Başka bir mesleğin var mı ?"

"Oyunculuk sektörüne giriyorum yavaş yavaş." dediğinde babam bana bakmıştı.

"Sonra ne oldu ? Kızımı da mı buna sürüklemeye karar verdin ?"

"Baba lütfen." dediğimde bana aldırmamıştı

"Ben sadece, Gece'nin güzelliği harcanmasın istedim. Hastane koridorları yerine göz önünde olması gereken bir görüntü çünkü Gece'nin sahip olduğu güzellik."

Pars'ın sözlerine karşılık içimdeki küçük aşık birden şekilden şekle girmeye başlamıştı.

Bu hiç iyi değildi !

"Ben kızımı bu kadar uzağa doktor olsun diye yolladım. Boş beleş işler ile uğraşsın diye değil." Babamın sözleri üzerine Pars kaşlarını çatarken, gerildiğini fark edebiliyordum.