PINAGTAGPO LANG (one shot story)

最初first

My father is a Japanese, babaero daw sabi ni mama,ang gwapo naman kasi ni papa,tapos may-ari pa ng mga omise o yung mga pub sa Japan, or lets say mga babaihan,, but now na may sakit na si papa at bumabagsak na ang business niya, napilitan narin akong sumunod, dahil hindi nadaw makayanan ni ate mag-isa ang iniwan na utang ni papa,
At humingi na ng tulong si ate sakin, so that we could work hard para mabayaran lahat ang mga utang na yun, or atleast mai-survive man lang kahit papaano ang natitirang Resto bar ni papa, na minamanaged ngayun ni ate., at nahihirapan na daw talaga siya sa mga patong-patong na problema.

I gave up everything sa pinas, kahit isang taon na nga lang ga-graduate na ako sa kursong kinuha ko,And kinailangan ko pang iwanan ang taong minahal ko ng sobra-sobra, ang taong inakala kong kami pa, sa pagbalik ko, ang taong akala ko walang magbabago sa pagiibigan namin, at ang taong hindi susuko sa relasyon namin.

Hawak ko pa nga ang sing-sing na naguugnay ng pagmamahalan namin, dahil nga umasa ako ng sobra sa kanya, na akala ko may 'forever' samin.

Pero ang sakit isipin na ako lang pala
Yung umasa., na ako lang pala yung nag-expect.

Na ako lang pala yung naging tapat sa relasyong ito,

Maayos pa naman ang 2 buwan na, pagiging Ldr namin, though palagi ko siyang iniiyakan dahil, walang araw ko siyang hindi namiss, kahit busy pa
Ako sa work, siya parin ang laman ng isipan ko,

Then the third month, things get out of the line, lagi nalang siyang busy at parang laging stress na stress,pero sinasabi niya na stress daw siya sa dad niya dahil pinepressure siya sa mga bagay na hindi niya gusto.

Yung 4th month ang nagpaguho Ng mundo ko, dahil sa nalaman kong, engaged na pala siya sa babaeng nabuntisan niya kung saan, ayoko kasing maniwala sa mga bali-balitang nalalaman ko sa mga pinsan ko, kung hindi rin manggagaling sa bibig niya ang totoo.

I called him that night, and kinorfimed ko lang ang totoo, he said 'Yes' pero paulit-ulit niyang sinasabi na ako lang ang mahal niya, na natukso lang siya, na nagkamali siya, na gago siya.

Like wtf? In just 4months na magkalayo kami sa isat-isa, bakit naman ganun?

Bakit sa isang iglap lang, nabalewala ang halos limang taon naming relasyon?

I was devastated that time na feeling ko, wala ng silbi yung buhay ko sa nangyari, ilang buwan din ata akong halos hindi na makausap ng mabuti noong mga oras na yun, natuto akong mag-bisyo, like manigarilyo, uminom, halos hindi narin ako nagpapahinga sa trabaho,

just to Forget him,

kasi alam ko kapag tumigil ako, hindi nanaman ako titigil sa pag-iyak, mararamdaman ko lang tong sakit na tumatarak Sa puso ko, kaya yun lang ang naging mga paraan ko para makalimot, sa mga pighating kinikimkim ko.

Feeling ko tumigil na ang mundo ko eh,feeling ko, nawalan na ng saysay ang buhay ko,

how can i move on?

Kung siya lang ang naging mundo ko?

At ang naging tirahan na halos ng puso ko.?

He was my first love and yet my first heartbroken.

one time nga dahil sa kalasingan ko, tinawagan ko siya via-overseas call ng 3am sa landline nila,