Fałszywe obietnice | Gra o Tron

2. Czekanie i oczekiwania

Ledwo rozpoczął się Biuletyn, Barbrey życzyła sobie końca tego cyrku.

Za kulisami trwały nerwowe przygotowania kandydatek; do uszu Ryswell ciągle dobiegały pytania o biżuterię, uwagi co do sukienek czy wyrzuty dotyczące niekorzystnego makijażu. Im dłużej słuchała, tym bardziej miała wszystkiego po dziurki w nosie. Próbowała skupić uwagę na scenie, wystarczyła jednak chwila patrzenia na przepytywaną właśnie rywalkę, by poczuć jeszcze większą irytację.

Zgodnie z planem najpierw nastąpiło uroczyste otwarcie Eliminacji przez Brandona, który wyglądał stanowczo za dobrze w ciemnoszarym garniturze. W dodatku mówił nadzwyczaj składnie, co kazało Ryswell wysnuć przypuszczenie, że książę nie napisał przemówienia w pełni samodzielnie. Nie było jednak czasu na dłuższe zastanowienie, ponieważ nadeszła pora na prezentację kandydatek; miały wchodzić na scenę według imion w kolejności alfabetycznej. W efekcie swoje pięć minut jako pierwsza otrzymała Ashara Dayne — obrzydliwie idealna, wiecznie roześmiana, uwielbiana przez widzów jeszcze przed przyjazdem do pałacu i wymieniana w gronie faworytek. Gdyby w nagraniach uczestniczyła publiczność, zapewne po przedstawieniu Dornijki dałyby się słyszeć głośne oklaski, a może nawet okrzyki poparcia. Na szczęście na miejscu, oprócz kandydatek oraz księcia, przebywali prawie wyłącznie członkowie ekipy filmowej. Barbrey dostrzegła barczystą sylwetkę Roberta Baratheona czy jasne loki niektórych dam dworu, jednak mieszkańcy pałacu pełnili wyłącznie rolę obserwatorów. Zapewne próbowali przełamać codzienną monotonię przez podglądanie Eliminacji.

Ashara uśmiechała się właśnie promiennie, odpowiadając na pytanie o oczekiwania wobec konkursu, co wywoływało u Barbrey wrażenia równie radosne, co zatrucie pokarmowe. Zerknęła odruchowo na Brandona, a widząc, jak patrzył na Dayne — wzrokiem uprzejmym, ale nieco roziskrzonym — wywróciła oczami. Z pewnością ulubienica poddanych nie poczeka specjalnie długo na randkę. Charakteryzowała ją nadzwyczajna uroda — te cholerne fioletowe tęczówki robiły piorunujące wrażenie — a opinia publiczna pragnęła informacji o relacjach swojej faworytki z księciem. Ryswell odniosła wrażenie, jakby coś przewróciło się jej w żołądku, ale to tylko dało o sobie znać zdegustowanie atmosferą nakręconą wokół Ashary.

— Zaraz twoja kolej.

Surowy głos Nanette oraz chłodna dłoń na ramieniu przypomniały Barbrey, że występuje bezpośrednio po Dayne. Skinęła opiekunce głową, po czym poprawiła sukienkę, zerkając na najbliższe lustro. Ani jedno zbłąkane pasemko nie uciekało z upiętych w misterny kok ciemnych włosów, makijaż wyglądał zaś równie nienagannie, co tuż po wykonaniu kilkadziesiąt minut temu. Uśmiechnęła się lekko do własnego odbicia, następnie ustawiając na wyznaczonym miejscu. Dosłownie po chwili minęła ją Ashara; Dayne od razu otoczyły żądne informacji dziewczęta. Barbrey zdusiła w zarodku chęć prychnięcia, przywołała uprzejmy wyraz twarzy i na sygnał Nanette wyszła zza kulis. Zgodnie z wcześniejszymi instrukcjami zatrzymała się w odpowiedniej odległości od Brandona, dygnęła uprzejmie, spuszczając wzrok na kilka sekund, a następnie weszła na podium.

— Lady Barbrey Ryswell z North — przedstawił ją prowadzący, Varys Blackfyre. Ekscentryczny, wzbudzający sprzeczne emocje, z gładko ogoloną głową i prostymi ubraniami w krzykliwych kolorach, Varys przyciągał tłumy przed ekrany telewizorów. Nie wątpiła, że za prowadzenie Biuletynu prezenter otrzyma wręcz niebotyczne wynagrodzenie, w zamian wpływając na wzrost oglądalności samą swoją obecnością. Początkowo budował pozycję na pokrewieństwie z Targaryenami, ale miał do zaoferowania o wiele więcej; jego kariera błyskawicznie nabrała tempa. Barbrey nie zachwycał widok Blackfyre'a: nie przepadała za jego programami oraz stylem bycia, a nade wszystko nie lubiła go za zbytnią biegłość w wywlekaniu cudzych brudów. Najwidoczniej rodzina królewska ufała mu jednak na tyle, by powierzyć funkcję gospodarza Biuletynu.