🔇 Silence_2🔇

Start from the beginning
                                    

ကြၽန္ေတာ္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးအိပ္ရန္အျပင္ အခန္တံခါအားလာေခါက္တာေၾကာင့္ စိတ္မရွည္စြာဖြင့္ေပးမိေတာ့

"အဟက္...အပ်က္သမားေလ ငါနင့္ကိုေျပာစရာရိွတယ္"

ဘာတဲ့ အပ်က္သမာတဲ့ အဲ့လိုျဖစ္ေအာင္ဘယ္သူေတြကမ်ားလုပ္ခဲ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္အခုလိုရွင္သန္ခဲ့ရတာလဲလို႔ေမးလိုက္ခ်င္ေပမဲ့

ကြၽန္ေတာ္စကားမေျပာခဲ့သည္မွာ ထိုေန့ညက ကြၽန္ေတာ္အေဖဆီမွ ကြၽန္ေတာ္အားပစၥည္းတစ္ခုလိုအလဲအလွယ္လုပ္ခဲ့သည္ဟုသိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ကထဲကပင္

ထာရာေန ေစရာသြားေပခဲ့တယ္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ခုအထြတ္မတတ္ခဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကသူတို႔လက္ခုပ္ထဲကေရပဲေလ ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္စကားတခြန္းမဟခဲ့

စိတ္နာလြန္း၍လား ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ထက္ သူတို႔အားပိုရြံမိ၍လားမသိ အ,အတစ္ေယာက္လိုေရငံုႏူတ္ဆိတ္ေနခဲ့တာ ဒါေပမဲ့လည္း အခ်ိန္တစ္ခုထိပဲ အဲ့ဒီအခ်ိန္တစ္ထိပဲ

ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မရွည္စြာ ဘာလဲဟူေသာသေဘာမ်ိဳျဖင့္ ေမွးဆက္ျပေတာ့

ထိုမိန္းမက သေဘာက်စြာရယ္ရင္

"ေကာင္တယ္ မင္းဘာလို႔စကားမေျပာေတာ့လည္းငါမသိေပမဲ့ အဲ့လို‌ေျပာသမ်ွနားေထာင္ၿပီး ႏူတ္ဆိတ္ေနတာမ်ိဳးကိုငါကပိုႀကိဳက္တယ္ အဟက္ နာညီးလည္းသက္သာတာေပါ့"

ကြၽန္ေတာ္နား အနားကပ္ေျပာကာ မဲ့ၿပံဳးခ်ိဳခ်ိဳကိုၿပံဳးေနခဲ့တဲ့ထိုမိန္မေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္စိတ္တိုစြာ တံခါးေစာင့္ပိတ္မည္အလုပ္ တံခါအားသူမလက္ျဖင့္ဟန႔္တားကာ

"မနက္ျဖန္ မင္သြားလယ္ရမယ္ေနရာတစ္ခုရိွတယ္ တရက္တည္းလဲျဖစ္ႏိုင္သလို တစ္ပက္လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္"

ကြၽန္ေတာ္မ်က္ခံအစံုကိုတြန႔္လိမ္မိေတာ့ ထိုမိန္းမထံက ရယ္သံခပ္သဲသဲကိုၾကားရျပန္တယ္

"ေနာက္ၿပီး တစ္သက္လံုးလည္းျဖစ္သြားႏိုင္တယ္...ခ္ခ္"

‌ေနာက္ဆံုးတစ္ခြန္းကိုမၾကားတၾကားေျပာကာ လွၫ့္ထြက္သြားတဲ့ ထိုမိန္မေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ရူပ္ေထြးစာ သက္ျပင္းပူတစ္ခ်က္ကိုမူတ္ထုပ္လိုက္ရင္

🔇 SILENCE 🔇Where stories live. Discover now