Tym razem mój wierszyk.
Tam, gdzie Frodo sobie pije
Gdzie Nazgul jakąś kobitkę zabije
W jasnych krzakach Gollum czyha
I co pięć minut okropnie wzdycha.
Nikt nie pragnie tak jak on
Ująć pierścień w swoją dłoń,
Zniknąć z nim razem, pogrążyć się w cieniu
Spłynąć z historii, niczym rzece Mieniu*
Kiedy w końcu znów mu się uda,
Chowa się w mroku i swe kościste uda
Żyje ze swym skarbem, ciągle w jego blasku,
Aż tu w końcu Gollum znalazł się w potrzasku.
Smeagolowi dosyć ciężko się żyją
Mimo, że czasem rybkę zabije
To ile można siedzieć w mroku,
I w równie okropnym, żądzy krwi amoku?
Jego skarb powoli mu umyka
Przez co stwór znów okropnie wzdycha
Pierścień uciekł, Gollum będzie płakać
Chociaż może zacznie sobie z Góry Przeznaczenia latać.
Nieświadomie plan w życie wprowadził
I już leci ku skarbu, który tak gromadził.
Jedno jest pewne. Smeagol zmarł w płomieniach i na zawsze pozostanie już w naszych wspomnieniach.
*Mieniu - rzeka w mej małej mieścinie xd
Gariad
CZYTASZ
Poezja Elfek z Lorien
PoetryWierszyki, piosenki i różne takie śmieszki o tematyce Śródziemia. Książka prowadzona przez trzy elfki z Lorien - Galadrielę ( @_Galadriela_), Gloria ( @royal_girl_ ), Gariad ( Radziecki Assasin).
