Taming the Wild Waves Rivera Series#2

WAVE THIRTY-FIVE

“Saka na muna natin isipin kapag naroon na tayo. I can't decide on my own, help me.” I laugh at ganoon rin naman siya.

“Sure! Kain tayo kapag natapos?” aya niya na masaya ko namang tinanguan. Bente minutos yata ang naging byahe kaya panay lang rin ang tingin ko sa mga kotseng dumaraan at nakakasalubong namin, upang hindi mabagot.

Nang makababa ay agad kaming dumiretso sa loob. I started wandering around at nang makita ang mga pakay ko ay agad kaming nagtungo rito.

Raven still holding me like a fragile vase. I thank him for that and he just smile at me as a reply.

Huminto kami sa tapat ng mga gamit pang baby. My eyes landed on every things that are put in there. “Wait me here, I'll go get some basket. Stay here and don't walk too much.” bilin sa akin ni Raven at tumango lang ako ng hindi siya binabalingan.

Dumampot ako ng maliit na bote at tiningnan ang design no'n. Gusto ko ay simpleng design lang dahil hindi pa naman namin alam ang gender ng mga baby.

Nang magustuhan ko ang kulay puting may design lang kung saan aabot ang ounce no'n, ay hinawakan ko na ang isang iyon.

Tumingala ako at may nasagip ang mata ko, nakuha nito ang atensiyon ko. Isa iyong lalagyanan ng gatas kung sakaling aalis o lilibot. Baunan ba ng gatas.

I tried to reach it pero agad kong hininto ng kamuntikan na akong madulas. Napahawak ako sa aking dibdib sa sobrang takot.

That was close! Luminga linga ako upang hanapin si Raven. Ang tagal naman kumuha ng basket ng isang iyon.

Umatras pa ako at agad rin namang napahinto dahil may nabangga ako sa likod ko. At first I thought it was Raven, pero agad na nabitin sa ere ang aking mga salita nang makita kung sino ang taong iyon.

Ang kaninang bilis ng tibok ng puso ko ng kamuntikan na akong madulas ay mas lalong bumilis pa. Ilang beses akong napalunok.

I stared at his mesmerizing eyes. Puno iyon ng lungkot na hinaluan ng galit. Naka awang ang mga labi niyang pabalik balik ang tingin sa akin at sa aking tiyan. 

Napahawak ako sa aking sinapupunan at akmang lalayasan siya ng marahan niya akong hinawakan sa aking palapulsuhan.

“Stay.” napapikit ako nang marinig kong nabasag ang boses niya. Where's the ruthless man I knew? Bakit parang ang dating leon na nakilala ko ay tila ba naging isang kawawang pusa?

Nanghina ang aking mga tuhod, gusto ko nalang biglang dumipende sa kaniya. “L-leave me alone, Dark.” nauutal kong sabi. Pero sa totoo lang gusto ko talaga siyang yakapin ng mahigpit at humingi ng tawad sa mga panahong kailangan niya ako.

Pero pinigilan ko ang sarili ko dahil alam ko naman na napunan iyon ng mga babae niya. “I want to talk to you. Let's talk why...” I swallow the lump in my throat, waiting for him to continue his words.

“Why you have to leave me like that.” nanggilid ang mga luha ko ng banggitin niya ang ginawa kong pag iwan sa kaniya. Umiling ako at nag iwas ng tingin.

“Wala tayong dapat pang pag usapan pa, Dark. I'm happy now and...maybe you too. You're already married so let me go.” I said, without even stuttering.

Why would I in the first place? Sa totoo naman e.

“Oh God!, if you only knew how miserable my life was without you.” his voice is full of annoyance, I can feel it.  But he still managed to make it sound calm.