Exist for Love (Dhruv Fugo Book 2)

Chapter 16

Mandy POV

Nang sinundo ako ni Dylan ay napangiti ako ng makita ko si Zaccheus na kumakaway sa akin kaya agad akong sumakay katabi ang anak ko saka tinignan si Dylan.

"Dy pupunta tayo sa Zaccheus Dine diba?" Tumango siyang may ngiti sa labi.

"Good thing may kailangan din kasi akong kausapin" he jsut smile kaya tinignan ko si Zaccheus at hinaplos haplos ang buhok niya. Pero hindi ko maintindihan bakit parang hindi ako masaya ngayun kahit alam kong makikita ko si Dhruv it feels like something gonna happen pag dating ko doon, napahinga ako ng malalim at tumitig sa labas 5:40 pm na i just hope na sana maabotan ko pa si Dhruv. We really both need to talk ayokong isipin niya na hindi ko na siya mahal kahit si Dylan alam naman yun, alam na alam niya na mahal ko pa ang asawa ko, it's just doon lang ako nataohan ng mag isa kong tinataguyod si Zaccheus, nalaman ko kasing nang dahil sa sakit niya kaya siya nagkaganun and hearing from Hakan about his struggle inside that camp nadurog ako, his been lonely inside hindi ko man lang siya nabigyan ng sulat o kahit ano, i failed him but now im ready, im ready to accept him again in my life.

"Mandy just take a rest alam kong pagod ka malayo layo pa tayo" ngumiti ako kay Dylan as i saw Zaccheus are now falling asleep at medyo pagod din ako dahil sa trabaho.

"Mag ingat ka sa pag dri-drive ha" paalala ko at tumango naman siya.

"Don't worry i will hindi ko kayo pababayaan" malambing niyang sabi kaya pumikit nalang ako.

2 hours has passed

Agad akong napaupo ng maayos pero napahawak ako sa mata ko ng may takip ito kaya bigla akong nag alala sa anak ko, agad ko itong tinggal at napatayo kaso napatigil ako dahil sa sobrang ganda ng lugar, bigla akong napangiti, it's just dim light but all the flowers and balloon and hanging picture of me smiling makes me special, napalakad ako sa mga litratong yun at sobra akong natuwa, i feel like im just the only woman that meant for him. Naiyak ako ng bigla naisip ko si Dhruv, did he surprise me? Did he do this for me?

"Maam?" Bigla akong napalingon at may waiter na nagbigay sa akin ng sobrang laking bulalak, and a teddy bear umiiyak akong tinanggap yun, it's the same flower i received before when he gave me a a life size teddy bear and a full of big flowers. Napatingin ako sa paligid when i barely can't see anything pero nasaan si Dylan? Did Dhruv ask him to bring me here? Wala na yata akong maisip at talagang masasabi kong sobrang saya ko. Later on biglang may mga waiter na lumabas and they started playing a violen and they are holding a letters and they form infront of me, kaya naibaba ko ang bulaklak dahil nanginginig ang kamay ko when i read what they want me to read one by one they show me the letters until it form into "will you marry me?" Bigla akong naiyak at napatango tango ako and i look for him kaso hindi ko siya makita, i know it's dhruv just like the flowers and tedfy bears siya lang hilig mag bigay sa akin nun. Wala ng iba siya lang talaga.

Dhruv POV

I stab like a hundred times when i saw how much she's happy on her boyfriend proposal, tumulo ang luha kong nakatitig sa taong mahal ko paulit ulit na tumatango, nanginginig ang kamay ko, i feel like I can't do it anymore, nakaupo ako sa harap ng organ and i can see her beside me it broke my heart so much, walang tigil ang luha ko, i breath out to calm pero niloloko ko lang ang sarili ko.

When the spotlight came lumabas si Dylan na nakatayo sa gitna nito and ask her again i look at her and her smile fade away at bumagsak ang kamay niya kaya tinignan ko si Dylan na hawak ang mike.

"Really babe? Did you just accepted? Did you just nod and said yes?" Tuwang tuwang tanong ni Dylan sa kanya ng bigla siyang mapalingon sa kinauupuan ko kaya ngumiti ako sa kanya this time biglang tumulo ang luha niya so i started to play her a sad piece, lahat ay nagulat sa presensya ko pero wala na akong pakialam, my tears are falling while playing and i look at her once more and i look at the key and closed my eyes draining with tears.