YERALTI

Bölüm 14

"Günaydın prenses"

"Günaydın abicim"

"Hadi kalk bakalım kahvaltımızı yapıp kafese gidiyoruz"

"Saat kaç?"

"09.00"

"Ne oha! Abi daha çok erken"

"Mızmızlanma hadi kalk sana tam anlamıyla bu dövüşü öğretmem lazım"

Deyip odadan çıkmıştı. Saatin erken olmasına lanet okurken birden Ayaz'la beraber uyuduğum gelmişti aklıma umarım abim görmemiştir. Ayaz sanırım herkesten önce uyanıp yanımdan ayrılmıştı. Daha fazla yatakta oyalanmayıp kalkmıştım tuvalette rutin işlerimi halledip üstümdeki Ayaz'a ait olan pijamalardan kurtulup giyinmiştim. Dünkü sporcu taytımı ve  çantamda yedek büstiyer bulundurduğum için anca onu giyebilmiştim. Dünkü üstüm çok kirlenmişti. Evet biliyordum abimden yine azar yiyecektim ama artık alışmıştım. Aşağıya indiğimde abimin yanağına öpücük kondurup tam mutfağa geceçeğim sırada

"Oha lan o üstün ne ?!"

"Abi yeter giyinişime artık bir şey deme bıktım bu konudan"

"Yetmez ulan yetmez yeterince sesimi çıkarmıyorum sen baya abarttın!"

Diye bağırmıştı. Yine kavga ediyorduk ben artık bu durumdan çok sıkılmıştım. Ama kavga etmeye devam etmeyecektim asla kendimden de ödün vermeyecektim sadece bu duruma abimi alıştıracaktım. Abimin yanına gittim sarılıp

"Abicim biliyorum beni çok seviyorsun biliyorum çokta kıskanıyorsun o yüzden bi anda böyle patlama yaşıyorsun ama hep beni kırıyosun abi ben şimdi istediklerimi giyemiceksem ne zaman giyeceğim?"

"Hiçbir zaman!"

Ya bu adam tam bi öküz!

"Of hadi abi kalk gidelim artık"

Dediğimde Ayaz'da yanımıza gelmişti

"Güna- oha bu üstün ne Su"

Ya sabır bunlar beni deli edecekti! Gerçekten sonum tımarhaneydi.

"Ya siz benimle dalga mı geçiyorsunuz yanımda baska kıyafet yok ki"

"Benim tişörtlerimden giy o zaman Su. Bu halde çıkamazsın hiç bir yere.

"Değiştirmeyeceğim!"

Diye sinirle kapıya yöneldim çantamı alıp evden çıkmıştım. Abimde hemen arkamdan gelip

"Seni pişman edicem!"

Dediğini duydum bu sefer biraz korkmuştum. Arabaya sinirle bindiğini gördükten sonra bana daha da sinir olmaması için hızlıca arabaya geçtim. Kafese geçmeden önce bir benzin istasyonunda durup benzin almaya başladık. Bende marketten sigara almak için arabadan indim. Abim hemen yanıma gelip

"Hayırdır nereye?"

"Markete abi sigara alacağım"

"Ben alırım sen gir arabaya!"

"Offf tamam!"

Deyip arabaya geçtim o sırada yanımıza başka bir araç gelmişti içinde iki tane adam vardı bana o kadar pis bir şekilde bakıyorlardı ki anlatamam. Daha fazla dayanamayıp arabadan indim. Yanlarına gittiğimde onlarda bi heyecanla arabadan inmişlerdi.

"Merhaba güzelim tanışalım mı?"

"Ya o yavşak gözlerinizi hemen benim üstümden çekersiniz ya da..."

"Ya da ne?"

"Sizin a*ınıza koyarım!"

Bunu söyleyen abimdi. Karşımda ki adam birden abime saldırmaya kalkınca refleks olarak karşısına geçip omuzlarından tutup şeyine dizimi geçirmiştim. Bu hareketimle kavga başlamıştı. Bana gerek bile kalmamıştı abim resmen dediğini yapmıştı adamların a... neyse. Arabaya tekrar bindiğimizde bana çok kötü baktığını gördüm. Hemen canım kıyafetlerimi korumalıydım yoksa bu olay yaşandı diye eve geri döndüğümüzde kıyafetlerimi yırtacaktı adım gibi emindim.

"Abi bak gerçekten arabadaydım sadece suratımı gördüler öyle iğrenç bakınca bende dayanamadım arabadan o yüzden indim gerçekten kıyafetlerimle alakası yok"

"Su sus artık! Sana kimse bakamaz lan kimse senin saçının bir tek teline bile zarar vermeyi geç dokunamaz bile anladın mı?!

Diye resmen kükremişti. Bende çok sinirli diye daha fazla bir şey demeyip susmuştum.

"Bundan sonra ben ne dersem o lan anladın mı beni?! Giyme diyosam giymeyeceksin gitme diyosam gitmeyeceksin otur diyosam oturacaksın Su anladın mı?! Artık dünkü çocuk değilsin 27 yaşındasın 27 ! benim lafım ezilmeyecek anladın mı?!"

Yine ağlayacaktım işte off! Ağlayacağımı anlamasın diye yüzüne bakmıyordum. Ellerime bakarken birden bağırmasıyla sıçramıştım

"Sana diyorum lan anladın mı?!"

"Anladım abi"

*5 Saat Sonra*

Kafeste baya bir çalışmıştık. Şu an evdeydik bile o kadar yorgundum ki hemen odama çıkıp banyoya girdim kendimi suyun altına atıp çıktım rahat bir şeyler giyip aşağıya indim karnım çok acıkmıştı. Kendime sandviç hazırlayıp odama tekrar çıkmıştım abimin yüzüne bakmak bile istemiyordum bana en son ki bağırmasından sonra bi daha konuşmamıştım. Yatağıma oturup hazırladığım sandviçten bir ısırık aldığım an kapı açıldı içeriye giren Ayaz'dı.

"Bebeğim noldu sana?"

Demesiyle ağzımdaki lokmayı yutamadan ağlamaya başladım Ayaz hemen yanıma gelip kucağımda ki tabağı komidinin üstüne bırakıp bana sımsıkı sarılmıştı.

"Noldu sana böyle aşağıda beni fark etmedin bile?"

Hiçbir şey demiyordum sadece ağlıyordum. Suratımı ellerinin arasına alıp

"Noldu neden ağlıyorsun Su?"

"Abimle biraz kavga ettik daha doğrusu tek taraflı bir kavgaydı o bağırdı ben dinledim."

"Sabahki halin yüzünden deme"

Başımıza gelen her şeyi anlatmıştım o iki adamlardan bahsedince baya bir gerilmişti. Bana sinirle dönüp

"Abin haklı Su hiç boşuna ağlama!"

"Sende mi Ayaz?!"

"Ne bende mi?! Hep böyleydi zaten Su! Bizde daha yeni kavga etmedik mi saçma sapan giyinip burnunun dikine gitmenden bende bıktım!"

"Bıktıysan şimdi defolup gidebilirsin birde seninle mi uğraşacağım ben!"

Dediğimde anında pişman olmuştum bile bana öyle bir bakmıştı ki içim paramparça olmuştu.

"Ben öyle demek istemedim"

Demiştim sadece ama Ayaz hiç cevap vermeden çıkıp gitmişti. Aptal aptal aptal! İki parça kumaş için şu düştüğüm duruma bak! Kafayı yiyecektim! Duvarlarda abim ve Ayaz gibi üstüme gelmeye başlamıştı elimi yüzümü yıkamak için lavaboya giderken bir anda dengemi kaybetmiştim sonrası karanlık..

🔥🔥🔥