Jenny the Stripper ✔(Zodiac Predators Series #2) [UNDER REVISION]

Chapter 28

Manginig nginig ang nobya kong ipinatong ang lahat ng bigat ng ulo niya sa kaniyang baba.

"Help," pag hingi niya ng tulong saakin, yoong boses niya ay paos at tila hirap na hirap.

"Sandali baby," sabi ko sakaniya sabay atras at malakas na sinipa ang transparent na pader, pero walang nangyari, "Putang ina, ano ba ito?"

Habang abala ako sa pag basag ng pader ay nakita kong pinipilit gumalaw ni Jazzquin palapit saakin, kada singhot at daing niya dahil hindi kumportable ang pagkakaplakda ng dibdib niya sa sahig ay siya namang lakas ng suntok ko sa pader.

Ngunit, dumugo na ang kamao at nawasak na ang ilang buto ko sa daliri ay hindi man lang natinag ang pader. Hingal na hingal akong tumingin kay Jazzquin mula sa kabila.

"Bakit wala? Baby, paano k—"

Naputol ang pagsasalita ko nang may maaninag akong bulto mula sa likuran ni Jazzquin, habang papalapit ito ay siyang nginig ng aking mga mata.

Sebastian.

"Huli ka nanaman, Alex," pagpapamukha niya saakin.

Napagilid ang paningin ko sa likuran ni Sebastian nang may mapansin akong ibang presensya roon, mga presensya.

Bahagyang umawang ang labi ko nang makita ko si Jackquin, nakatitig lamang sa kaniyang kapatid katulad ng pagtitig niya sa motor kong ibinagsak niya.

Sa tabi niya ay si Mark, nakangiti ng tipid at kumikislap ang mga mata, kagaya noong una niyang nakita ang nobya ko.

Sa kaliwa ni Sebastian ay si Mrs. Augustus at ang anak ng chief justice, saakin sila nakatingin na tila alam nila ang bawat galaw ko at kung paano ako patatahimikin.

Bumaba ang tingin ko kay Jazzquin nang lumikha siya ng ingay na tila takot na takot, ginamit pa niya ang pisngi upang maiangat ang sarili gamit ang pader.

"Jazzquin..." natataranta kong bulong habang inaabot ang mukha niya, pero may hadlang na pader sa pagitan namin.

Tinitigan niya ako sa mata ng mangiyak ngiyak, wala na siyang boses para matawag ako pero kitang kita ko sa ekspresyon niya ang pagma-makaawa.

Dumantay ang tingin ko sa likuran niya, "Tama na..."

Nginisian lang ako ni Sebastian bago dumating ang pinaka nakakatakot na parte ng panaginip ko.

Nakarinig ako ng isang garagal na metal, yoong sunod sunod na tunog at bigat nito ang nagsabi saakin na may taong naghi-hila ng isang nakakamatay na balisong.

Halos bumaliktad ang sikmura ko nang makita ko si Adam, naka hubad siya katulad ni Jazzquin pero ang kaibahan nito ay pang dominante ang awra niya. May hila hila siyang palakol sa likuran at sa direksyong tinatahak niya ay alam kong kay Jazzquin siya papunta.

"Hindi," tangi kong nasabi sabay tingin kay Jazzquin, "Baby, takbo."

"I can't..." hirap na hirap na sabi ni Jazzquin, "If I run, my bones will crack into pieces."

Napasigaw ako ng ubod ng lakas at binuhos ang buong lakas ko upang wasakin ang pader, mukha pang nang aasar si Adam dahil mas binagalan pa niya ang paglalakad.

"I can't breathe anymore, Alex."

"Huwag huwag," pakiusap ko sakaniya at mabilis na umikot upang humanap ng butas, pero naikot ko na ang mga pwesto nila ay wala pa rin akong nakakapa.

"Baby, just try to run," pagmamakaawa ko na kay Jazzquin, sobrang desperado na ako, "Please, for me."

"You got me on my knees, Jenny!"