When Midnight Falls

Season 1 Epilogue (Pt.2)

Moerani's Point Of View

ISANG PALAISIPAN pa rin sa akin kung ano ang ibig sabihin ng mga huling sinabi ni Beggar. Maging 'yung kay Dovi. Pinahihirapan nila akong dalawa.

Pinagmasdan ko lamang si Dovi na diretso ang tingin sa may kalsada. Nakita ko ang pagsilay ng isang ngisi sa labi niya kaya agad akong nag-iwas ng tingin.

“Wala ka bang balak sabihin sa akin kung nasaan ka kanina?” pagbasag ko nalang sa katahimikan. Kaagad niyang pinasadahan ng kamay ang buhok niya.

“Malalaman mo rin, Rani.” hindi man lang niya ako binalingan ng tingin. Napasimangot nalang ako at saka humalukipkip sa may upuan. Nag-vibrate ang phone ko kaya kaagad ko 'yung tinignan.

“It's Mom, Dovi.” nag-aalangan ako kung sasagutin ko ba ang tawag ni Mommy. Sigurado akong sobrang nag-aalala na siya sa akin.

“Moerani! Nasaan ka?” ramdam na ramdam ko ang pag-aalala ni Mommy sa kabilang linya.

“Mom?”

“Moerani!” kalmado pa rin si Mommy pero halatang halata talaga ang pag-aalala sa boses niya. Kinakabahan na ako.

“Mom. I'm sorry.”

“Hindi ba't sinabi ko sa sa'yo na huwag kang aalis ng bahay natin?!” mas lalo akong natiklop sa kinauupuan ko nang magsalita ulit siya.

“Tita…” natahimik ako nang magsalita si Dovi.

“Thelios?”

“Tita, I'm with Rani. I promise you that nothing bad will happen to her.” napalunok si Dovi tsaka naman na tumahimik ang kabilang linya.

“Mom?”

“Nasaan kayo, Rani? Susunod ako.”

“Papunta kami sa mga Chravis, Mom. Huwag na kayong sumunod at baka delikado doon.”

“Delikado doon, Moerani. Always remember that they're not just ordinary people but witches. They're powerful. Hinding hindi mo mapipigilan ang sumpa, Moerani.”

Walang makakapigil sa akin kahit na si Mommy pa. Kailangang kailangan ko lang talaga na matigil ang sumpa na 'yun hanggang sa abot ng makakaya ko.

“I know, Mom. We'll be safe. Nothing bad will happen to us. I'm sure.” ang sabi ko at saka tinignan si Dovi. Nag-aalangan ding binalingan ako ng madali ni Dovi.

“Moerani.” kaagad ko nang ibinaba ang tawag nang matapos na ito. Hindi ko na kaya pang pakinggan ang boses ni Mommy. Masyado na akong naaawa sa kaniya. Wala siyang kasalanan sa lahat ng ito pero siya ang sobrang nahihirapan.