The boy I met in Paris (On going)

CHAPTER 3

Hapon na ng pumunta ako sa restaurant because, Amara want to tell me something.

Hinanap ko si Amara at busy siya sa pag-aayos. "Amara?" tawag ko rito.

Dali-dali naman siya lumapit saakin, "Ma'am. 'E yung sa kabilang restaurant may nag-mamay ari na po doon at nag bukas na sila," aniya at nag patuloy. "At balita ko rin po marunong ang may-ari nito dahil chef ito."

I breath unevenly at na pag isip bakit kailangan 'don niya pa siya mag restaurant? Luma na yun at ang mga gamit ay sira-sira na.

Lumabas kami upang tignan ang restaurant at masasabi ko marami ang nagbago, naging maganda at maaliwalas ito. Bat hindi ko 'to napansin kanina? siguro dahil sa pag mamadali.
As if naman na mahigitan nila ang restaurant ko?

Marurunong ang ang mga tauhan ko dito. Kaya nga naparangalan kami ng award na 'One of the best restaurant in Philippines' bukod sa masasarap na pagkain, free wifi, the cleanliness, the approachable and smiling of my staff ay sigurado ako magaganahan kang kumain.

I want to relax my self. Kaya lumabas ako para maka langhap ng sariwang hangin.

Naka upo lang ako sa isang waiting shed sa labas ng restaurant ko. Ibinaling ko ang tingin ko sa isang lalake na nakatayo at nakaanggat ang ulo habang pinag mamasdan ang bagong bukas na restaurant niya.

Hindi ko na ito pinansin pa

I'm bored.

Narito ako ngayon sa bar na naka upo lang sa isang sulok.

Wala akong balak uminom.

Sobrang ingay at maraming nagsasayawan sa dance floor meron din ako nakikita na nag hahalikan sa isang sulok.

Nakatuon ang aking tingin sa bagong pasok sa bar habang papalakad ito ay nag titiliian ang mga babae at nag bubulungan. Maybe in he's physical appearance.

Hindi ko inalis ang tingin ko.
Nakatalikod ito, ngayon naka upo na siya at may apat na babae ang lumapit na dala-dala ang medicine kit.

Napalingon ito sa gawi ko at nag tama ang tingin namin pero agad din ito inalis.

Napatulala na lang ako sa kawalan, tama ba ang nakita ko? Siya ba 'yun?

Dali-dali akong tumayo at lumakad papalapit sa gawi niya.

Hinawi ko ang kamay niya. "Zegg?" lumingon ito at ngayon nakatitig na ako sakanya.

"Yes? What do you need?" He asked.

Sinenyasan niya ang apat na babae na umalis. Dali-dali naman ito umalis.

"Hindi mo na ba ako kilala?" tanong ko, ngunit umiling lang ang tugon nito. "Anong nangyari sa mukha mo?"

He stared at me. "It's none of your business at sino ka?" he asked, at sa mukha niya palang nagtataka ito.

He act that he didn't know me.

It has been years. Sabagay isang beses ko lang siya nakausap. Impossible ba na hindi niya na ako kilala? 'E bakit niya ako tinulungan nung na lasing si Dee at Trix. Galit ba siya? Sa ginawa ko, na inabutan siya ng pera. Nag 'sorry' naman ako.

Nakatitig lang ako ngayon sakanya. "Pasensya na, sa inasta ko nung nagkita tayo," panimula ko."Galit ka ba Zegg?"

Bakas sa mukha niya ang pagtataka. Nag pre-pretend lang ba siya na hindi niya ako kilala?

"Pasensya na, pero hindi ko alam ang pinagsasabi mo." saad nito at umalis, hinabol ko ito hanggang sa makarating kami sa labas.

Hinarangan ko siya. "Teka nga!" napahinto naman ito.

"Galit ka ba Zegg?" tanong ko.

Bakas sa mukha niya ang pagtataka at naiirita na 'din base sa mukha niya.

"Hindi. Why would I be?" tanong nito."Marami pa akong gagawin," aakmang aalis na ito.

Nagsalita ako. "Are you pretending? That didn't you know me?"

He laughed. "Do I know you?" nag iba ang expression ng mukha niya.

Hinarangan ko siya ulit. "Sorry na Zegg..." hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil na sa likod si kuya, at bakas sa mukha niya ang galit.

Nag-aalala ako dahil may pasa rin ito sa mukha. "Kuya anong nangyari sa mukha mo?" nag- aalalang tanong ko.

"Hali kana Antar!" sabay hila ni kuya ng kamay ko. "At ikaw..." napatigil ito dahil nagsalita si Zegg.

"Ikaw, na naman?" gulat na tanong nito.

Binawi ko ang kamay ko at tinignan silang dalawa. "Teka! Magkakilala ba kayo?"