The boy I met in Paris (On going)

CHAPTER 1

Nagising ako ng may naramdamang tumamang liwanag saaking mukha. Hindi ko ito pinansin at pumikit muli.

"Goodmorning anak." My mom greeted. Agad din 'to umalis, kinusot ko ang aking mata bago ininat ang aking braso.

Panibagong araw na naman.

I started to fix my self, bago bumaba para mag almusal, as usual nasa ibaba na silang lahat. Ang ingay nila. Lima kaming magkakapatid pangalawa ako.

"Goodmorning everyone," I greeted everyone.

Ganito talaga ako kapag maganda ang gising.

"Good morning ate" sabay bati nila saakin. Except sa kuya kong walang kwenta, kundi ang awayin at asarin ako.

"Ate? Sasama po ako sa restaurant." ani ng bunso kong kapatid na si Kent. Alam ko na bakit to gustong sumama 'e, para kumain kaya ang taba-taba.

"Next time, baka mabang crupt si ate sayo." sabay tawa namin. nakakawala sila ng pagod kaya sakanila ako kumukuha ng lakas para palaguin ang restaurant. May trabaho naman si Papa, gusto ko na nga ito patigilin sa pag Wilder ng mga gate, ayaw naman.

Umalis na ako at pinaandar ang Toyota vios car ko. I bought this since, pag kauwi 'ko galing Paris. Pagkakarating ko palang sa restaurant, marami na ang tao. Minsan nga may mga dumadayo pa dito, taga ibang bansa.

"Amara?" Tawag ko sa manager siya lang naman ang pinagkakatiwalaan ko.

"Yes, Ms. Silvans?"

"It's everything alright here?" I asked, ayaw ko naman mag ka problema dito.

"Yes, Ms. Silvans" sinenyasan ko lang siya na umalis. Tutal wala naman ako gagawin dito, its everything alright, I picked my phone and dial my number of my friend Trix Pollux.

"Hey!" sagot nito sa kabilang linya. Bwiset! Ang ingay.

"Na saan ka ba?"

"Nasa baketball court para suportahan si Chire." She hung up the phone. Hay nako! kahit kailan talaga ang babae na yon mahilig mambaba. Grrrr!

Dahil nga busy si Trix. Tumulong nalang ako sa restaurant, until I received a call from unknown number.

I breath unevenly bago sinagot ito. "Who's this?"

"A-Antar na saan ka?" tanong nito, sa kabilang linya. Bat iba boses niya, umiiyak ba siya?
"Puntahan moko dito." dag dag nito

I hung up the phone. Kahit kailan talaga ang hilig mag palit ng number.

Kung si Trix habol ng habol kay Chir. si Dee naman sino-sino ang boyfriend, the end hiwalayan 'din.

Hay nako! Pag-ibig nga talaga.

Ilang oras pa man, nakarating na ako sa bahay ni Dee. Umiiyak ito at hinahagod naman ni Trix ang likod nito, tignan mo naman kanina tinawagan ko pinatayan ako. Tas nandito kaagad?

"Ano ba ang nangyagari?" Nag- aalalang tanong ko.

"Na broken na naman 'e" Tugon ni Trix

Sabi ko na nga ba 'e, simula naghiwalay kami ni Kliz. Ayoko muna magmahal.

Naku! Ayun na naman 'e Magsisi-iyakan na naman sila. Ayoko madamay sa iyak nila nakakahawa.

"Tara!" Hinila ko sila at kanina pa sila nagtatanong kung saan kami pupunta, hindi na ako sumagot.

Instead umiyak sila, dinala ko lang naman sila sa bar.

"Akala mo inosente 'e," bulong ni Dee kay Trix. Habang nakatingin saakin, maingay dito. Pero rinig na rinig ko parin ang bulungan nila.

"Mag-enjoy na lang tayo!" Sabay taas ko ng baso.

"Cheers!"

Dee still crying. "Bwiset! Na lalake na yon, mangloloko!" sigaw niya. Alam ko naman masakit ang masaktan, kasi naranasan ko rin yun.

Umalis yung dalawa at sumayaw sa dance floor. Hindi ako nagpalasing baka kase mapagtripan kame, kung tatlo kami ang malalasing. Mabuti na 'yung mag-iingat.

"Mind if I join you?" boses anang lalake sa likod ko. Nilingon ko ito. Hindi ko pa si'ya tinanguan,'e umupo na ito.

I looked at him. "Bat mag-isa mo lang ang nandito?" tanong nito habang nakatingin sa mga mata ko, umiwas ako ng tingin.

"Its none of your business," sabay taas ng kaliwang kilay ko.

"Masungit ka parin,"

Masungit! 'E hindi ko naman si'ya kilala ah!

"Sinabi ko bang umupo ka?" Pagtataray ko.

Hindi niya ako pinansin at focus lang siya uminom. I see in my peripheral vision na panay tingin niya saakin. Kaya nagsalita ako.

"Stop! Staring at me."

Nakita ko naman na ngumisi lang ito. Bat ba kase iniwan ako ng dalawang iyon.

"I-I'm Zeg..." Hindi na natapos ang sasabihin nito ng dumating sila Trix and Dee. Pagewang-gewang ito sa paglalakad, mukhang lasing na nga sila. Medyo masakit na rin ang ulo ko kaya napagdesisyonan ko na umuwi na kami.

"Kailangan na naming umuwi," Sabay kuha ng bag namin, at hinawakan si Dee at Trix na lasing na lasing.

Yan kase 'e! Dinala mo yung dalawa na 'to dito, ngayon ikaw ang nahihirapn.

Nakatingin lang ang lalake sa- akin, wala ata balak na tulungan ako.

"Tulungan na kita." pag presenta nito. Sa wakas naman.

Inalalayan ni'ya si Dee at ibinibit ang bag. Nagsimula na kami naglakad papunta sa car park.

Nagsimula naming pinapasok si Dee at Trix sa car ko. As usual ako ang maghahatid sa kanila.

"Thankyou," sabay abot ng pera tinignan lang ako nito ng masama, baka nainis i'to sa inasta ko.

"Miss, I help you because I know you need it, hindi ko iyan matatangap," Aniya medyo na guilty naman ako sa ginawa ko.

Ayaw ko lang naman na mag kautang na loob sa ibang tao "I'm sorry." saad ko.

"Kaya mo bang mag drive?" tanong nito, na para bang sinusuri kung okay lang ba talaga ako.

Tumango lang ako. Sabay sakay sa car at sinimulang pinaandar ito.

Gabi na ng makarating ako sa bahay, napagod ako don ah!
Nakita ko naman na masaya sila sa sala nakikipag biruan. Paakyat na sana ako ng makasalubong ko si kuya.

Magtatanong na naman ito bat gabi na ako nakauwi.

"Bat ngayon ka lang?" tanong nito "Bakit a-amo..." hindi ko na pinatapos ang sasabihin nito ng hinarang ko, ang aking kamay sa bibig nito.

Patay ako nito! Kung malaman nila papa at mama.

Yes, hindi na'ko pinapayagan simula ng sinabutan ko yung higad na ipinagpalit sa'kin ng manloloko kong ex-boyfriend sa bar.

"Wag ka nga magingay." sabay tulak sakanya.

I directly go to my room at
inayos ang sarili bago natulog.