ဒီအရွယ်ထိ ဆူဟို(စောင့်ရှောက်သူ)ကို ယုံနေသေးသော ရီရှင်းလေးကိုကြည့်ပြီး ဂျွန်မြောင် အသည်းယားလာသည်။ ဂျွန်မြောင်ပင် မူလတန်းနောက်ဆုံးနှစ်အထိသာ ခရစ်စမတ်ဘိုးဘိုးကြီးကို ယုံခဲ့သည်လေ။
အထက်တန်းပထမနှစ်အထိ ဆူဟိုကို ယုံနေရအောင် ရီရှင်းလေးက ဘယ်လိုတောင် အချစ်ခံနေရတာမို့လဲ။ တကယ့်ကို ပိုချစ်ပေးမှ ဖြစ်တော့မယ်ထင်တယ်..။
စပါကလင်အမြှုပ်များကဲ့သို့ တလက်လက်တောက်ပနေသော ရီရှင်းမျက်လုံးများကြောင့် "အစ်ကိုက မင်းရဲ့ အနာဂတ်ရည်းစားလောင်းလေ" ဟု ပြောချင်စိတ်များကို မြိုသိပ်လိုက်ရသည်။
"ဒါပေါ့...ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်..အစ်ကို့ကို ဆူဟိုက လွှတ်လိုက်တာလေ...ရီရှင်းလေးက တော်လိုက်တာ..ချက်ချင်းကို တန်းသိတာပဲ"
"အစ်ကိုကချောတာကိုး"
ရီရှင်းက မြေကြီးထဲစိုက်ဝင်မတက် ခေါင်းငုံ့ချရင်း ပြန်ဖြေသည်။ သေချာကြည့်ပါက နားရွက်ဖျားလေးတွေပင် နီနေလောက်သည်။
"အစ်ကိုက ချောတယ်မလား... ငါတို့ ရီရှင်းလေးကတော့ တကယ့်ကို မြင်တတ်တာပဲ..အစ်ကိုက ရီရှင်းအတွက် ငါးပေါင်မုန့်ဝယ်လာတာမို့ စားမယ်ဟုတ်..?"
ရီရှင်းက ခေါင်းငြိမ့်ရင်း ငါးပေါင်မုန့်ထုတ်ကို လှမ်းယူသည်။ ပြီးတော့ ဂျွန်မြောင့်ကို တစ်ခုလှမ်းပေးသည်။
ငါးပေါင်မုန့်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ချောင်း ဖြူဖြူလေးတွေ..လှုပ်စိလှုပ်စိပါးဖောင်းဖောင်းလေး..၊ နစ်ဝင်သွားတဲ့ ပါးချိုင့်သေးသေးလေးတွေကို ကြည့်ရင်း ဂျွန်မြောင့်မှာ ဆွဲညှစ်ချင်စိတ်ကိုထိန်းမရ။
ရီရှင်းကို ကြည့်နေရင်းပင် ဖုန်းမြည်သံကြားလိုက်ရသည်။ကြည့်လိုက်တော့ ဂျွန်မြောင့်ကိုကိုပင်။
ညစာစားချိန်အမှီအိမ်ပြန်လာရန်နှင့် လာကြိုဖို့လိုမလိုမေးခြင်းဖြစ်မို့ အဲ့တော့မှပင် နေဝင်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ဂျွန်မြောင်သတိထားမိသည်။
"ကဲ...အစ်ကိုတော့ ပြန်ရတော့မယ်။ ရီရှင်းက ဘယ်မှာနေတာလဲ။ အစ်ကို ပြန်လိုက်ပို့ပေးရမလား..?"
YOU ARE READING
ဒီနေ့
Fanfictionစကြာဝဠာတွင်းနက် သုံးခုလောက် ဖြတ်ကျော်ရသလို ခံစားချက်နှင့် ဂျွန်မြောင်နိုးလာချိန်တွင်မူ မျက်စိရှေ့တွင် မြစ်ရေတိုက်မည့် မုန့်ဘွားဘွားရော ရေနွေးကြမ်းတိုက်မည့် သေမင်းပါမရှိခဲ့။ အဲ့အစား အဖြူရောင်မျက်နှာကြက်တစ်ခုသာရှိသည်။ ဟုတ်သည်...ဂျွန်မြောင်က တစ်ဖန်ပြ...
