My Ex-Husband Is My New Boss

Chapter 77

"I'm sorry, Sir, but we can't really find her. Nahalughog na ho ng Team ko ang probinsiya pero walang Alexandra Villafuerte o Alexandra Anderson ang nage-exist doon," paliwanag nito.

My jaw clenched. "Fuck it! I'm paying you millions, so, do you fucking best!!!"

"Mr Anderson, were doing our best! Sadyang mahirap hanapin ang taong ayaw magpahanap," dahilan nito.

"Fuck! Six years mo ng sinasabi sa 'kin 'yan! Hindi ka pa ba naririndi?! May nakapagsabing nakita nila ang asawa ko sa Bulacan kaya bumalik kayo ulit do'n! Pabalikin mo sila't hanapin ang asawa ko!!! Get the fuck out!!"

Mabilis tumayo ang lalaki't padabog na lumabas ng office ko. Lahat ng mahawakan kong gamit ay nasisira sa pagkakahampas sa pader.

"Dammit!!! Fuck!!" pinagsisipa ko ng malakas ang table ko't pinagsusuntok ang ibabaw niyon. "FUCK! FUCK! SHIT!!! STUPIID"

Nang mapagod ako sa pagwawala, dumausdos na lang ako sa lapag. Ilang beses akong lumunok bago sumandal sa pader. Yumukyuk ako sa tuhod ko.

"Sir? Sir?!!"

"Leave, Jessie. Cancel my appointments—"

"Sir, mahahanap din po natin si Ma'am Alex. Hindi po ngayon pero sa susunod. God have a better plans for the both of you." Marahan niyang sabi at tinapik ang braso ko. "Maghintay lang kayo, Sir, pero tandaan niyo po lahat ng nagmamadali ay mabilis nagkakamali." Pagkatapos niyang sabihin 'yon ay lumakad na siya palabas.

Hindi ko namalayan kung ilang oras akong nasa ganoong pwesto. Lumabas ako ng office na madilim na. Sumakay ako sa elevator at bumaba sa parking lot. Lumakad ako papunta sa kotse ko't sumakay. Pinaandar ko 'yon paalis.

Wala pang masyadong tao ng dumating ako sa bar ni Henry. Pumasok ako sa loob at nagpunta sa counter. Umupo ako. Tinuro ko ang whiskey sa bartender.

"Two bottles of whiskey. VIP room." Tumalikod ako at pumanik sa VIP room na madalas naming gamiting magkakaybigan. Umupo ako sa sofa, sumandal bago pumikit. Bumukas sara ang pinto pero hindi ko na tiningnan kung sino 'yon.

Nang dumilat ako ay mag-isa na ulit ako sa silid kasama ang whiskeys ko. Hindi ko na sinalin sa baso ang alak, deretso ko na 'tong tinungga sa bote hanggang sa 'di ko na namalayang na-ubos ko na pala ito.

"A-Alex . . . mahaaaaaal sho shi Alex!!" sigaw ko. Tumungga ako sa hawak kong bote pero wala na 'yong laman. Inis kong hinagis 'yon sa tabi at inabot ang isa pang nasa lamesa. Napangiti ako ng malawak ng bumukas ang pinto at pumasok ang mga kaybigan ko.

"Oh . . . mah pwends! What are you doing here?!"

Tumabi sila ng upo sa 'kin, I can feel their stares at my whiskey. Mapag-angkin ko 'tong niyakap at tiningnan sila ng masama.

"Balak mo ba talagang sunugin 'yang baga mo?" tanong ni Hunter na akmang kukuhanin ang bote ko ng iiwas ko 'to.

"Nakakarindi na tanong niyo sa 'kin. Six years na 'yan."

"We heard alam mo na kung nasaan si Alex. Have you seen her?" pag-iiba ng tanong ni Benj.

Umiling ako. "Nope. W-walang mahanap sa kanya."

"Saan daw ba siya nandoon?" tanong ni Henry.

Binaba ko ang hawak ko at nginitian sila ng malungkot. "Bulacan . . . pero di siya makita ng private investigators ko. Milyon bayad ko pero hindi makita yung asawa ko. Wala pa ring lead kung nasaan siya."