Αδύνατα Δυνατά

Ποιος Είναι Αυτός!? {9}

Μείναμε εκεί χωρίς να μιλάει κανένας από τους 2, μια γλυκιά σιωπή είχε πέσει ανάμεσα μας, και μερικές φορές η σιωπή λέει πολλά περισσότερα απ τις λέξεις

Το κύμα έδινε μια γλυκιά νότα καθώς ο ήχος των πουλιών την νύχτας χαϊδεύει τα αυτιά μας, το φεγγάρι με τα αστέρια φωτίζει τη νύχτα, μα τα αστέρια μοιάζουν τόσο πολύ με τα μάτια του όταν με κοιτάζουν, τόσο λαμπερά, τόσο διαφορετικά και αυτοφωτα

Εκείνος όμως επέλεξε να αντικαταστήσει τη σιωπή με τη φωνή του, αυτή τη φορά ακουγόταν περίεργος φοβισμένος, δε τον είχα συνηθίσει έτσι

Α"αν μπλέξεις μαζί μου θα κινδυνεύεις θα απειλείται η ζωή σου Ρόζα, εξαετίας μου"

Ρ"αληθεια εσένα γιατί σε ενδιαφέρει τόσο η ζωή μου, θελω να πω, γιατί νοιάζεσαι τόσο"

Φάνηκε τόσο προβληματισμενος με την ερώτηση μου, σαν να είχε χαθεί κάπου μέσα στα λόγια μου ή στις σκέψεις του

Α"γιατι..γιατι Είσαι ξεχωριστή, δεν είσαι σαν της άλλες"

Ρ"και τι είναι αυτό που με κάνει ξεχωριστή για εσένα; "
Άργησα να πάρω απάντηση, ενώ φαίνονταν τόσο σίγουρος για αυτή

Α" η ελπίδα στη λάμψη των ματιών σου, δεν είσαι σαν τις άλλες, πηδημα και μετά φεύγουν, εξαφανιζονται "

Ρ"πως το ξέρεις αυτό; πως ξέρεις ότι δε θα κάνω και εγώ το ίδιο " μόλις συνειδητοποίησα τι ερώτηση του έκανα ήθελα να βρίσω τον εαυτό μου όμως η απάντηση του με καλύπτει και με το παραπάνω

Α"δε το ξέρω το αισθάνομαι"

Η πρόταση του αντηχεί στα αυτιά μου, μα γιατί δε μπορούν να καταλάβουν ότι ο Αλεξ έχει μια ευαίσθητη μεριά, αλλά από την άλλη γιατί είναι τόσο διαφορετικος μαζί μου από τη πρώτη στιγμή, γιατί δεν ήταν ποτέ απέναντί μου, ξέρει κάτι που δε ξέρω; ή βλέπει κάτι που δε βλέπω;

Το κινητό του χτύπησε και μόλις το έκλεισε η έκφραση του σκληραίνει, με παίρνει από το χέρι και με κοιτάζει κατάματα, Θεέ μου αυτά τα γαλαζοπρασινα ματιά

Α"ακολουθησεμαι"

Και έκανα αυτό που μου είπε, τον ακολούθησα, ανεβήκαμε πάνω στη μηχανή και φτάσαμε έξω από τα σπίτια μας, πήγα να πάω προς το δικό μου όμως με έπιασε από το μπράτσο με αγριότητα και μου φώναξε "σου είπα να με ακολουθήσεις" δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ τόσο αγριεμένο, με τρόμαζε η αντίδραση του όμως πιο πολύ με τρόμαζε η αίτιά της αντίδρασης αυτής