Chapter X

60 2 0
                                    

CHAPTER X

Adelyn's POV

Matapos ang karaoke session kuno ni sir Ian ay agad rin naman siyang gumawa ng paraan para gumaan ang paligid. Nagsimula silang mag meeting na dalawa at maya-maya lang ay nagpatawag na sila ng meeting kasama ang iba't ibang head ng department sa kumpanyang ito.

Matapos ang halos isang oras na meeting ay inaya na ako ni Weston na umuwi at sa biyahe ay pareho kaming walang imik.

Balak ko rin na mamaya pagkauwi namin ay pag-usapan na namin 'kung ano man ang nangyari, ilang taon na ang nakalilipas.

Nauna siyang bumaba at pinagbuksan niya pa ako ng pinto. Nauna rin siyang pumasok ng condo at nakasunod lang ako sa kaniya. 'Nang marating na namin ang unit niya ay dumiretso siya sa kusina. Siya siguro ang magluluto ng panghapunan namin ngayon. Napabuntong hininga na lang ako. Paano ko ba sisimulan?

Nagpalit na muna ako ng pambahay at naglinis sandali ng sala at ng kuwarto ni Weston. Maya-maya lang 'din ay tinawag niya na ako para maghapunan.

'Nang makaupo na kami sa hapagkainan ay nagsandok na siya ng kanin. Sinalinan niya rin ang plato ko ng kanin. "Weston..."

"Hmm?"

"I think you have to know something."

"About what?"

"About us." Natigilan siya sa pagsasandok ng kanin.

"I don't wanna talk about us."

"Weston, I am ready to tell you everything."

"Can you just eat and don't make yourself feeling uncomfortable about that 'us' that has died years ago." Yes, it is indeed uncomfortable. Nahihiya ako sa kaduwagan ko. Sa kahinaan ko. I never knew that I could do that. It just... happened. Hindi ako nakapag-isip ng mabuti, nagpadalos dalos ako and now I want to say sorry, though alam 'kong kahit anong patawad ang hingiin ko ay hindi 'nito maibabalik ang dati. Hindi ko rin hihilinging bumalik ang dati. Natatakot kasi ako na baka mangyari ulit ang lahat ng nagawa ko. I am scared to hurt him again. I am scared to hurt my first and last love, my one and only man. I rather choose to be called 'coward' than to ruin my man's life, my man's future, than to take all of his everything.

Still...

I want to try fighting this time. What if I could change our fate? What if... what if I want to be his everything? I might be selfish but this time, can I do what I really want to do? Gusto 'kong maging kaniya ulit. Being his means the world to me. It hits different. His love is different. It is the reason why I am still breathing, the reason why I can take all the risk. Can I fight with only the reason is because I love him?

But...

How can I fight if he already gave up. I know I made him into this but it hurts so much. Gusto 'kong sabihin sa kaniya ang lahat. Gusto 'kong malaman niya ang lahat. I want him to know! Pero hindi niya na 'yata ako kailanman papakinggan. I know, one day, his love for me will die, or it already did, but mine won't. Kahit anong gawin 'kong pag-alis, pagtatago, paglilihim at pagpapanggap, hindi ko pa rin siya kayang kalimutan. He means the world to me. He is enough, more than enough, for me to fight, for me stay.

"Don't you wanna know?" Umiling si Weston na ikinatigil ko.

"What for? Wala ng mababago, Kiana. You left me before and I know wala ka ng balak pang bumalik. Maybe... it's time for me to walk away too. I won't push myself to you. Maybe all the efforts we've done is already enough or rather it was lacking. As you've mentioned earlier, things didn't turned out on how you wanted it to be. I'm sorry if I wasn't enough. It was my fault but please, before you leave, let me stay with you for a while. I don't need you to speak, to tell me your stories. I just want to feel your presence, kahit saglit lang, so if not having the opportunity to hear your reasons for you to stay, then I won't, we shall not talk about us, Kiana. I hope you respect my decision." That's it. He gave up and with that, he left me.

The Biggest TwistTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon