"Noooooo!!! "
Hinahabol ko ang hininga ko matapos kong mapabalikwas sa pagkakahiga at magising mula sa bangungot na yun. Tears started to flow from my eyes as the memories from that night begin to flash back again.
The pouring rain.
The sound of his laughters.
His roaming hands.
The things he did.
All of it came back. And I can't do anything.
"Why can't I just forget everything?!" napapahikbing saad ko sa sarili ko. Mas lalo pang nagtuloy-tuloy ang pag-agos ng luha mula sa mga mata ko nang marinig ko ang tunog ng munting patak ng ulan sa bubong ng apartment. Mula sa mahinang pag-ambon hanggang sa lumakas ng lumakas ng lumakas ang pagtunog nun. Sending another wave of fear to me.
"N-No... Not n-now..." napasiksik ako sa pinakagilid ng kama habang pilit kong tinatakpan ng dalawang kamay ko ang aking tenga. I can feel my ears burning but I can still hear the rain. Kaya mas lalo kong pinagdiinan ang mga kamay ko sa aking tenga at mas lalo pang nagsumiksik sa gilid ng kama.
But when I saw my phone at the side table ay mabilis kong kinuha yun at agad-agad na tinawagan si Kuya Ashton. I'm shivering from fear as I waited for him to answer.
"Viann? It's only 2:21 am. Why are y---"
"K-Kuya..." I cried while I'm holding tightly at the phone. Pilit ko na ring hinahabol ang hininga ko nung naramdaman kong naninikip ang dibdib ko.
'I c-can't take it anymore..'
"Jesus! Viann! What's wrong?! "
'I-It's the rain... P-Please..... M-Make it stop... ' I tried to tell him but my voice won't come out.
And before I even know it... It all turned black.
———
Nagising na lang ako sa sigawang naririnig ko. And when I opened my eyes I saw my brothers. Mukhang busy na busy sa pagsisigawan sa isa't isa na halos hindi na nila napansin na gising na ako't nakatingin sa kanila.
"See what happened to her Kuya?! This is why I was against the idea of her living in her own! Dahil alam kong ganto yung mangyayari!!" sigaw ni Kuya Klenn. Kung si Kuya Ashton o Kuya Mack ang 'kausap' niya ay hindi ko alam. "What if something already happened before she can even make a call huh?! Hindi niyo ba naisip yun?" he added.
Napabuntong-hininga naman si Kuya Mack. "You need to calm down first Frex. Walang may gustong mangyare to. And please keep down your voice. Baka magising siya. "
Nakita ko kung paanong nagtaas-baba ang dibdib ni Kuya Frex bago siya naupo sa upuan na nasa gilid tsaka mariing pumikit at tumingala. Lumipat ang tingin ko kay Kuya Mack na ngayon ay nakatayo pa rin at ginugulo ang buhok. Habang si Kuya Ashton naman ay nakasandal sa may gilid ng pinto at nakakuyom ang kamao.
And now that I'm looking at them... I noticed that they're all still wearing their sleeping clothes. Halatang hindi na nag-abala pang magpalit muna bago pumunta sa apartment. I can also see their tired faces. Probably because they didn't even get enough sleep because of their job and the 2 hours drive to get here.
I can't help but to be guilty because I made them rush here at this hour. Mas lalo akong nakaramdam ng pagkaguilty nang naisip kong lagi na lang ganto. They always come to me when I needed help. Kahit na alam kong natural naman na yun dahil kapatid ko silang tatlo at hindi ko pa rin maiwasang isipin na nagiging pabigat na ko sa kanila.
Mula ng namatay ang parents namin ay si Kuya Ashton na ang tumayong magulang samin, siguro dahil siya ang panganay saming magkakapatid. He's only 19 that time but he's already a responsible person. Tumigil din si Kuya Mack sa pag-aaral sa edad na 18 para makatulong kay Kuya Ashton sa pagmamanage ng kompanya ng pamilya namin. Si Kuya Klenn naman ay nagpatuloy pa rin sa pag-aaral ng highschool and he's 17.
Habang ako... Sa edad na 14 ay puro problema lang ang ginagawa. Even until now...
"I'm sorry. "
***
aesthetic_is_me
YOU ARE READING
THE BROKEN STRINGS (ON-GOING)
Teen Fiction"Is... Is it true? " tanong ko sa kanya habang nakatingin sa mga mata niya. Pinipilit ang sariling maging matapang sa kung anumang sagot na makukuha ko sa kanya. "P-Please Edmund...sabihin mong hindi totoo ang sinabi nila." I was still biting the i...
