Bu eski sevgilim Sebastıan'dı.Onu geçen yaz Amerika'ya gittiğinden beri görmemiştim.Neden bana onca yaşattıklarından sonra geri dönmüştü ki.Ben hala şoktayken o hiçbir şey olmamış gibi bana gülümsüyordu.
Sebastıan:Merhaba Carrie beni özledin mi?
Carrie:Sebastıan sen burayda ne arıyorsun?Üstelik bu saatte?
Sebastıan:Amerika'dan döndüm Carrie.Senin o güzel gülümsemeni tekrar görebilmek için döndüm.
Carrie:Bana onca yaşattıklarından sonra Amerika'ya gidiyorsun ve aylar sonra geri dönüyorsun.Üstelik her şey normalmiş gibi bana gülümseyip nasıl olduğumu soruyorsun ve bunların hepsini gecenin bu saatinde yapıyorsun.
Sebastıan:Bak Carrie üzgünüm.Ama o zamanlar öyle gerekiyordu.Çok üzgünüm.Seni asla terk etmek istemezdim.
Carrie:Üzgün müsün?Cidden mi.Benim neler çektiğimi biliyor musun?Sen gittikten sonra tam bir ay kendime gelemedim.Sensizlik bana ölüm gibi geliyordu.Sonra yavaş yavaş kendimi toparladım.Sen ise bir gece ansızın gelip benim eski acıları hatırlamamı sağlıyorsun.
Sebastıan:Carrie gerçekten üzgünüm.Sana bunları yaşatmak istemezdim.Hatta ayrılmamızı da istemezdim ama ailem oraya taşınınca onlarla gitmek zorunda kaldım.Buraya da seni tekrar istediğimi söylemek için geldim.
Carrie:Hayır Sebastıan.Yine aynı acıalrı yaşamak istemiyorum.Lütfen buradan git ve bir daha sakın buraya gelme.Yüzünü bile görmek istemiyorum.
Sebastıan:Üzgünüm Carrie ama bu pek mümkün değil.
Carrie:Ne demek şimdi o?
Sebastıan:Babam tekrar burada işe başladı ve bizde tekrar buraya taşındık.Üstelik karşınızdaki evde oturuyoruz.
Carrie:Neden taşınacak daha iyi bir yer bulamadınız?İlla buraya mı taşınmak zorundaydınız?
Sebastıan:Üzgünüm Carrie.Ama şartları sana göre oluşturamam.Ben buraya senden özür dilemeye gelmiştim sen ise bana demediğini bırakmadın.Ben sadece seni tekrar istediğimi söylüyorum ve emin ol ki bu olacak.Şimdi iyi geceler dedi ve gitti.Bende arkasından bağırdım.
Carrie:Ben asla senin olmayacağım.
Ertesi gün erkenden kalktım ve üstümü giyinip çıktım.Bugün dans sınavım vardı ve ben hiç çalışmamıştım.Üstelik sebastıan şehire geri dönmüştü.Her şey üst üste gelmese olmazdı sanki.Kendi kendime mırıldanırken okula varmıştım bile.Tam içeri girecekken arkadan biri beni ittirdi ve içeri hızlıca girdi.Arkadan baktığımda çok tanıdık geliyordu.Sonra ona seslendim.
Carrie:Önüne baksana.
Austin:Önüme çıkmasaydın o zaman.diyince bu sesin Austin'e ait olduğunu anladım ve arkasından koşup kolunu tuttum.
Carrie:Austin?
Austin:Selam Carrie.Seninle aynı okulda olmamız ne büyük şans.
Carrie:Sen burada ne arıyorsun?
Austin:Ben artık burada okuyorum şapşal.
Carrie:Ne!
Austin:Üzgünüm Carrie.Bir süre daha birbirimizi görmek zorundayız.
Carrie:Baştan anlaşalım Austin benden uzak dur.dedim ve kolunu bırakıp dans sınıfına gittim.Herkes yerini almış öğretmeni bekliyordu.Bu benim için büyük şanstı.Eğer seçmeleri kazanırsam bir dans akademisine gidebilir ve ünlü bir danscı olabilirim.Ben yine hayallere dalmışken öğretmen içeri girmişti.Hepimizi izledi.İsimleri öğle tatilinde panoya asacağını söyledi.
Öğle tatilinde hemen panoya baktım ve ismimi listede göremedim.O an kendimi o kadar kötü hissettim ki gözlerim dolmuştu.Tuvalete gidip kendime çeki düzen verdim.Her ne kadar umurumda değilmiş gibi davranmaya çalışsam da bu büyük fırsatı kaçırdığım için kendimi suçlu ve mutsuz hissediyordum.Sınıfa çıkıp çantamı aldım ve müdürün odasına gidip izin aldım.Eve gelirken ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.Kapıyı açtım ve içeri girdim.Çantamı bir kenara fırlatıp koltuğa yattım ve ağlamaya başladım.Sonra birden kapı çaldı.Gözyaşlarımı silip kapıyı açmaya gittim.Gelen Austin'di.Seçmeleri kazanamadığımı duymuş olmalıydı.
Carrie:Ne oldu Austin?
Austin:Ben sadece seçmeleri kazanamadığını duydum ve yardım etmeye geldim.
Carrie:Sen bana nasıl yardım edebilirsin ki?Beni altına alarak mı?
Austin:Saçmalama Carrie bu benim için bile çok aşşağılayıcı olur.Ben sana bir teklifte bulunmak için geldim.
Carrie:Ne teklifi?
Austin:..
