The wolfs from Forks. (NL)

Hoofdstuk 1 - School.

Veel leesplezier :)

Onbekende P.O.V

"Ella, ik kan niet van je houden, ik kan hier niet eeuwig blijven, het spijt me. Ik kan er tevens ook niks aan doen dat god niet wilt dat ik van meisjes houd, ik kan er niks aan doen dat ik je mate niet ben, sorry. Ella, ik zal je nu moeten verlaten, je moet beloven dat je mijn geheim en die van mijn familie nooit verteld aan iemand." Zeg ik tegen Ella. Ze loopt naar me toe en de tranen stromen over haar wangen, ze knuffelt me rond mijn middel en blijft maar huilen. "Ik zal altijd op je blijven wachten, ik zal nooit over je geheim praten. Ik houd zoveel van je. Ik zal je nooit laten gaan in mijn dromen, maar hier in de echte wereld moet je gaan." Zegt Ella snikkend tegen me. Ik leg mijn armen op haar rug en mijn kin op haar hoofd en zeg: "Ella, vergeet me asjeblieft, je moet verder gaan met je leven, je moet een man vinden die voor je kan zorgen en waarmee je een leuk gezin kan krijgen." Zeg ik sussend tegen - de nog steeds - huilende Ella. Ella laat me los en probeert haar gezicht dat onder de tranen en zwarte mascara vlekken zit af te vegen. "Ik zal het proberen. Ik zal altijd van je houden. Tot ziens" zegt ze en ze loopt weg. Ik grijp haar snel bij haar pols, trek haar in een laatste knuffel en zeg: "Tot ziens, Ella." Ik laat haar los en loop weg, ik draai nog een keer om, ik schenk haar een glimlach en zwaai naar haar.

Het is moeilijk om telkens te verhuizen naar een ander dorp of stad als mensen vermoedens hebben over mijn familie geheim, ik moet telkens alles achter me laten en weer opnieuw beginnen. Nu ga ik naar Forks in Washington, de weersomstandigheden zijn er perfect; niet te zonnig en niet te veel regen. Ik pak de noodzakelijke spullen, want ik kan niet teveel meenemen als ik als wolf ga. Ik stop mijn kleren ook in de doos die aan een touw vast zit, doe de doos dicht en ik verander in een wolf. Ik moet volgens mij naar het westen.

Ik heb uiteindelijk de goede kant uitgerend en zie tussen de bomen door een bord met iets over Forks. Ik ren verder door tot ik zeker weet dat ik ver weg ben van de mensen, ik zit volgens mij dicht bij de grens van een roedel. Ik zit niet in een roedel, mijn familie is ergens anders naar toe gegaan, ik mocht kiezen of ik bij hun bleef of alleen ging reizen. Ik word nu namelijk als volwassene gezien sinds de dood van mijn ouders, omdat ik veel dingen moest doen die alleen volwassene zouden moeten doen.

Jacy P.O.V

"Kom nu maar je nest uit, eerste schooldag op een echte school!" zei mijn 'moeder' terwijl ze vrolijk binnen kwam. Ik trek de dekens over mijn hoofd, want ik word verblind door het felle licht wat door mijn ramen komt. "Ik wil nog een paar jaar slapen, is dat ook een mogelijkheid?" vraag ik jammerend en chagrijnig. Annie lacht en zegt "5 minuten en dan moet je echt je bed uit."

Waarom moet ik perse naar school, toen ik nog wees was kon ik de hele dag snurken in mijn bed en de rest van de dag moest ik klusjes doen en kreeg ik les van een van de weesmoeders (vrouwen die zorgen voor de wezen totdat ze geadopteerd worden, not in real life). Ik vind het heerlijk om geadopteerd te zijn, maar soms mis ik mijn vriendinnen heel erg, okee eerlijk gezegd waren mijn 'vriendinnen' de weesmoeders... Ik ben altijd al slecht geweest in vriendinnen maken. Ik had wel 1 vriend, hij leek heel veel op mij ook zo gek, ik piste bijna altijd in m'n broek door hem, zo hard lachten we. Ik mis dat geweldige kind echt heel erg, ik app en skype wel veel met hem, maar dat is toch altijd nog anders.

In het weeshuis kon ik gewoon de hele dag in mijn joggingbroek lessen volgen, maar nu zit ik op een school met ontelbaar veel leerlingen en docenten. Ik trek een witte coptrop uit m'n kast met een high-waisted spijkerbroek, m'n zwarte nike's en een zwart leren jack. Ik doe wat make-up op en borstelde m'n haar door, ik hoef het niet opnieuw te stijlen, want het is nog stijl genoeg van gister. Ik loop naar onder en ga zitten aan de ontbijttafel waar een heerlijk ontbijt staat, ik eet het op en zie dat ik mijn tas ben vergeten boven, shit. Ik ren naar boven en knal half tegen Jason op. "Sorry" zeg ik rennend tegen Jason.

*********

Hee iedereen die mijn verhaal leest,

Dit is mijn eerste verhaal wat ik op wattpad zet, ik hoop dat jullie het goed vinden :). Ik hoop dat jullie een reactie geven er over, ik sta altijd open voor tips ;).