"ဂ်င္ေဆာင္းေရာ မေတြ႕ပါလား။"
"ဟိုဘက္ကဆရာမေတြနားမွာဆရာ။ ဆရာလည္းကြၽန္ေတာ္႕တို႔နဲ႔ေန႔လယ္စာတစ္ခါတည္းစားလိုက္ပါလား။"
ဘတ္ခ္ဟြန္းကထမင္းလိပ္ကိုပါးစပ္ထိုးထည့္ရင္းေျဖ႐ွာသည္။ ဆရာေဂ်ာင္မိုကိုသူမေျဖရင္လည္း အေရးလုပ္ၿပီးေျဖမယ့္သူမ႐ွိ။ အကုန္လုံးကေခါင္းစဥ္တပ္မရတဲ့အလုပ္႐ႈပ္ခ်င္းမ်ားစြာနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကသည္။ ခ်န္းကအကိုမင္ေဆာ့ဖုန္းကိုယူၿပီးဘာေတြၾကည့္ေနမွန္းမသိ။ အကိုရီ႐ွင္းနဲ႔အကိုဂြၽန္ေျမာင္ကတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ခြံေကြၽးရင္း ခ်စ္ၾကည္ႏူးေနၾကသည္။ အထူးဆန္းဆုံးကေတာ့ ဒိုဂေယာင္ဆူးပင္။ ခါတိုင္းအစားျမင္ရင္သူနဲ႔လုစားေနၾကသူက အခုေတာ့ထမင္းလိပ္ကို စိတ္မပါလက္မပါတူနဲ႔ထိုးစြေနရင္း ရည္းစားကိုစိတ္ေကာက္ေနေသာ ေကာင္မေလးနဲ႔တူလွသည္။ ခါတိုင္းအသံဩဩႀကီးနဲ႔အၿမဲရီေနတက္ေသာ ခ်န္ေယာလ္ေတာင္ဒီေန႔မ်က္ႏွာမေကာင္း။
"ေဂ်ာင္ဆူးရား ကိုကို႔ကိုဘာျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာကြာ။ ကေလးကအခုလိုကို႔ကိုစကားမေျပာေတာ့ ကိုယ္မေနတက္ဘူး။ မေန႔ကဖုန္းဆက္တာလည္း စက္ပိတ္ထားတယ္။ ကိုယ့္ကိုတကယ္႐ူးေစခ်င္ေနတာလား။"
အနားနားကပ္ၿပီး သူ႕ကိုျပန္မေျဖတဲ့ေဂ်ာင္ဆူးကို ခ်န္ေယာလ္စကားေတြအဆက္မျပတ္ေျပာမိသည္။
"ထမင္းလိပ္မႀကိဳက္ဘူးလား။ ကေလးဘာစားခ်င္လို႔လဲ။"
"ဟာ...ဆရာ့အမ်ိဳးသမီးကေတာ္လိုက္တာ။
တူနာဆန္းဒဝွစ္ကစားခ်င္စရာေလး...ဟီး။"
တူနာဆန္းဒဝွစ္အသံၾကားေတာ့ ေဂ်ာင္ဆူးရဲ႕မ်က္လုံးေလးေတြကလက္ကနဲ။ အရိပ္အကဲၾကည့္ေနတဲ့ ခ်န္ေယာလ္ဟာ ေသခ်ာေပါက္ဒါကိုျမင္တာေပါ့။
ဆန္းဒဝွစ္ပိုင္႐ွင္ဆရာေဂ်ာင္မိုကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆန္းဒဝွစ္ဘူးကိုအဖုံးဖြင့္ၿပီး မစားေသးပဲသူ႕ဇနီးအတြက္ ဂုဏ္ယူေနတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔။ တူနာဆန္းဒဝွစ္က ေဂ်ာင္ဆူးအႀကိဳက္ပင္။ ခ်န္ေယာလ္ဟာ ေလထက္ျမန္တဲ့အ႐ွိန္နဲ႔လွစ္ခနဲေဂ်ာင္ဆူးေဘးကေန ဆရာ့ေဘးနားေရာက္သြားသည္။
CZYTASZ
About Dear Kyung And Me
Literatura Faktuခ်စ္ျခင္းဆိုတာလွပတာမို႔ ကိုယ္တို႔ပုံေဖာ္ခဲ့တဲ့ေန႔ရက္တိုင္းဟာ တန္ဖိုး႐ွိတာမို႔ လိပ္ျပာျပာသန္႔သန္႔နဲ႔ဆက္ခ်စ္ႏိုင္တယ္ကေလး။ အဆီြonlyပါ
